บททั้งหมดของ Addicted to the Imperfect Billionaire: บทที่ 161 - บทที่ 170

UPANG HINDI NA muling maangkin ni Rohi ang labi niya ay ipinatong na ni Daviana ang kanyang mukha sa balikat nito. Hindi naman na siya pinilit ni Rohi na nagkasya na sa pagyakap lang ng mga braso nito sa kanyang katawan. Hindi niya alam kung puso niya ba o puso nilang dalawa iyong malakas na kumakalabog na parang nakikipag-karera.“Kapag nahawa kita, hindi ka makakapsok ng trabaho. Tatambak ang gawain mo. Mapapagalitan ka.” Mahinang natawa ang binata sa pag-aalala ni Daviana. Marahan niyang hinagod ng palad ang likod nito. “Ayos lang. Pwede naman akong mag-trabaho habang narito sa bahay. May magagawa pa rin naman ako.” “Pero walang mag-aalaga sa’yo. Mag-isa ka lang dito. Buti sana kung dito ako nakatira, maalagaan kita.” Parang hinaplos ang puso ni Rohi doon. Napakamaalalahanin talaga ng dalaga sa kanya kahit noong mga bata pa sila. Kung hindi lang dahil kay Warren, paniguradong bata pa lang sila ay sobrang close na sila. Pero ayos lang dahil ngayon alam niyang may pag-asa pang ma

NAGING KALMADO SI Daviana hanggang sumapit ang tanghali, subalit nang dumating ang kaibigan niya at si Keefer nanumbalik bigla ang stress niya nang makita ang makahulugang tinging ipinupukol sa kanya ng kaibigang si Anelie. Kakaiba kasi iyon.“Good day, Mr. Gonzales!” pagbati pa nito pagkapasok sa loob, kakatapos lang kumain noon ng dalawa. “May ibibigay lang ako kay Daviana.”Tumango lang si Rohi at binalingan si Keefer. Dinala naman ni Daviana si Anelie sa silid kung saan siya pinapatuloy ng binata upang doon ibigay ng kaibigan ang mga hinihiram niyang damit dito. Napanganga na ang dalaga nang makita kung anong klaseng damit ang dala ng kaibigan niya.“Ano sa tingin mo?” proud pa nitong tanong matapos kunin ang night gown na parang halos labas na yata ang kaluluwa sa ikli noon at nipis, hindi tuloy mapigilang manlaki ng mga mata ng dalaga. Kinuha pa nito talaga iyon at tinapat sa katawan niya. “Bagay na bagay, girl. Malamang kapag sinuot mo ‘to, paniguradong makukuha mo ang buong at

SINUNDAN SIYA NG tingin ni Daviana nang humakbang na patungo ng kusina. Sumidhi pa ang pagkakonsensya niya na tumanggi siya ngayon. Hindi na doon mapalagay si Daviana. Tumayo na siya upang sumunod sa kanya. Magkaibigan naman sila ni Rohi, pero sa tingin ni Daviana ay hindi pa panahon para malaman iyon ng ama at ina. Dumating ang kanilang pagkain. Pinagsaluhan nila iyon ni Rohi ng tahimik. Sobrang guilty na siya.“Pasensya ka na, Rohi…”Nag-angat ng tingin ang binata sa sinabi ni Daviana. Akmang sasagot na ito kung bakit nang biglang mag-ring ang phone niya sa tawag ni Anelie. Sinagot niya iyon na hindi pa rin inaalis ang mata kay Daviana sa pag-aakalang tungkol sa trabaho ang sadya nito. Walang anu-ano ay inilahad niya iyon sa harapan ng dalaga na nakikipagtagisan din ng titigan ngayon sa kanya.“Gusto kang kausapin ni Anelie.”Tinanggap iyon ni Daviana at nilagay na sa tainga. Nasa hapag pa rin sila, patapos pa lang kumain.“Girl, finally may naghahanap na sa’yo. Hindi ka raw mahana

NAPAANGAT NA ANG puwet ni Daviana sa kanyang kinauupuan nang marinig ang mahinang boses ni Don Madeo. Biglang tumahip ang kanyang dibdib sa kaba. Iyon na ba? Muli bang pag-uusapan nila ang kasal?“Papunta’hin niyo nga dito sa tabi ko sina Warren at Daviana…gusto ko silang kausaping dalawa...” Ang akala kasi ng dalaga ay hindi pa nito kayang magsalita kung kaya naman nag-iisip na siya ng idadahilan upang makalabas ng silid dahil pakiramdam niya ay wala naman siyang ibang gagawin doon kung hindi ang tumunganga sa kawalan. Hindi lang si Daviana ang nagulat, dahil maging si Warren ay biglang kinabahan sa pagtawag sa kanila ng matanda. Matapos nitong ilagay sa bulsa ang cellphone ay tumayo ang lalaki at mabilis na lumapit sa kama ang kanyang Lolo Madeo. Naiwan si Daviana sa upuan.“Lolo, ano pong masakit sa’yo? May kailangan ka ba?”“N-Nasaan si Viana?” mahina nitong tanong na naiintindihan naman agad ni Warren.Napatayo na rin doon ang dalaga nang marinig ang pangalan niya at lumapit na

AKMANG PAGBUBUHATAN NA naman sana si Warren ng kamay ng kanyang ama ngunit nagawang pigilan ni Welvin ang sarili nang maalalang nasa pang-publikong lugar nga pala sila ngayon. Magdudulot iyon ng gulo at kahihiyan sa kanilang pamilya oras na gawin niya. Naikuyom na lang niya nang mahigpit ang kanyang mga kamao. Doon niya ibinuhos ang galit. Pilit na kinalma ang kanyang sarili dahil batid niyang lilikha iyon nang malaking gulo oras na saktan na naman niya ang anak at makarating pa iyon sa nakaratay na ama. Kukundinahin pa siya nito at mababansagan na napakalupit niya namang ama kahit na deserve naman iyon ng anak. Pipiliin na lang niyang pigilan na lang ang sarili keysa sirain ang kanyang pangalan.“Bakit? May mali ba sa sinabi ko, Dad? Tama naman ako ‘di ba?” kung hindi lang nahihiya ang lalaki sa mga magulang ng kaibigan niyang si Daviana ay kanina pa siya doon nag-walked out, “Bagay kami ni Viana? Kayo lang naman ang nakakakita noon. Si Lolo Madeo lang naman ang nagsasabi noon at nag