บททั้งหมดของ Addicted to the Imperfect Billionaire: บทที่ 171 - บทที่ 180

HATINGGABI NA NANG tuluyang humupa at bumaba ang lagnat ni Daviana. Nang bumuti ang pakiramdam niya ay bumangon siya at nagpalit ng damit dahil nanlilimahid na naman siya sa matinding pawis. Pagkahiga ay kinuha niya ang cellphone na hindi niya magawang mahawakan kanina nang dahil sa sumasakit ang ulo at mga mata niya. Napaayos na siya ng higa nang makitang may message doon si Rohi. Higit ang hiningang binasa niya ang mensahe.Rohi Gonzales:Kumusta, Daviana? Nilagnat ka pa rin ba ngayong gabi? Huwag mo sanang kalimutang uminom ng gamot.Base sa oras noon ay mga alas-nuwebe ng gabi niya sinend ang message. Late na lang nakita ng dalaga dahil masama ang pakiramdam niya. Ilang beses niyang inisip kung tulog na ba ito ng mga sandaling iyon o hindi pa. Gayunpaman ay nag-reply pa siya. Wala lang, kung gising pa ito malamang ay magre-reply ito. Kung hindi na e ‘di paggising ng binata.Daviana Policarpio: Nagkalagnat ulit ako. Ininuman ko na rin ng gamot. Naalimpungatan lang ako ngayon upang

HINDI NA SILA pinag-aksayahan pa ng panahon ni Daviana na lingunin kahit na batid ng dalaga na nagpupuyos sa galit ang ama. Malakas ang loob na nagmamadali na siyang umakyat ng hagdan na patungo ng kanyang silid. Sinundan lang naman siya ng tingin ni Warren. Bagamat bakas ang iritasyon sa mukha ng lalaki ay minabuti na lang niyang huwag isatinig iyon para hindi mas magalit ang ama ng kaibigan niya. Naikuyom naman ni Danilo ang kamao sa pinapakitang katigasan ng ulo ng anak niya.“Hindi mo dapat siyang kinakampihan, Warren. Kailangan niyang turuan ng leksyon. Masyado na siyang umaabuso sa pagiging matigas ang ulo at palasagot sa amin. Nakita mo iyon? Naging rebelde na siya!”Hindi pa rin nag-react ang lalaki kahit na kabado na rin sa gagawin ni Danilo sa anak. Nang makita niya na tuluyan ng nakapasok ng silid si Daviana ay umayos na siya ng tayo doon. Kumalma na siya ng bahagya. “Hayaan mo na siya Tito kung ayaw niyang maglakad-lakad sa labas. Baka nga masama talaga ang pakiramdam niy

NANLAKI ANG MGA mata ni Daviana sa sobrang gulat nang maramdaman ang paglapat ng likod niya sa pintuan ng sariling silid na sumara. Napairit siya doon at ilang beses na napamura na nang dahil sa gulat. “Warren!” puno ng warning sa kanyang boses nang makitang ang lapit ng mukha nito sa kanya.Ilang pulgada na lang ang layo ng mukha ng lalaki sa kanya at isang maling galaw paniguradong wala sa oras na mahahalikan siya nito. Damang-dama niya ang bigat ng ginagawa nitong paghinga ng pagkairita. “Anong ginagawa mo? Nasasaktan mo na ako! Bitawan mo nga ako!”Humigpit pa ang hawak ni Warren sa palapulsuhan ng dalagang namumutla na sa takot ng gagawin sa kanya ng dating kaibigan. Ang buong akala niya sasaktan siya nito dahil sa madilim na paninitig sa kanya. Kung gagawin iyon ng lalaki, wala itong pagkakaiba sa kanyang amang mapanakit.“Sasaktan mo rin ako kagaya ni Daddy?” pangunguna niya dahil sa kaba, “Sige, saktan mo ako! Saktan mo!”Napaawang ang bibig ni Warren na mas napatiim-bagang

MAY DISTANSYA MAN ay amoy na amoy pa rin ng dalaga ang suot na pabango ni Rohi na nanunuot sa kanyang ilong. Dumagundong na ang kabog ng puso niya sa paninitig nitong ginagawa sa kanya na para bang ang lahat ng sinabi niya ay hindi kapani-paniwala. Gusto na niyang mag-iwas ng mga mata sa kanya.“Kahit na Daviana, dapat sinabi mo pa rin sa akin. Ayokong naghihintay ka lang sa labas ng suite ko.”Napayuko na doon si Daviana. Iba talaga ang hatid sa kanya ng pag-aalala ng binata. Iba ang haplos noon sa kanyang puso. Kung pwede nga lang sanang yumakap pa siya dito para mas gumaan ang pakiramdam niya, ginawa niya na sana. Kaso nahihiya na siya. Baka kung ano ang isipin nito sa kanya. Nagtagal pa ang tingin ni Rohi sa kanya. Mula sa anggulo ng mukha nito, hindi niya mabasa ang expression ng mukha ng dalaga kung malungkot ba ito o masaya ngunit dama niya na mayroong malalim itong iniisip ngayon.“Pinipilit ka pa rin ba ng Daddy mo na maging engaged kay Warren?”“Hmm…” tango nito na nananatil

TUMABI SI ROHI kay Daviana nang pasalampak na siyang maupo sa sofa. Hindi naman lumayo sa kanya ang dalaga na sanay ng magdikit ang kanilang balat. Magkahinang pa rin ang mata dahil sa pag-uusap.“Alam ko. Sinilip ko iyon kagabi. Your company has been in a loss-making state in recent years, but the core of the problem is the project. Ang iyong ama ay dating nagpapatakbo ng mga tradisyunal na entity at hindi binago ang kanyang mindset, kaya ang mga proyekto ay sunod-sunod na nag-failed. Ang kailangang baguhin ngayon ay ang direksyon at uri ng proyekto niya, kung hindi ay magiging walang kabuluhan ang mamuhunan ng mas malaking halaga. Bilang karagdagan, ang mga investors ay magiging mas interesado sa mga bagong projects na hatid ng lumalagong internet, na makakatulong din sa mismong pondo nito.”Sa kanyang tinuran ay mas lalo siyang nagustuhan ni Daviana. Malayo na talaga ang nararating ng tahimik na Rohi na kilala niya. Ang tatas na rin nitong magsalita ngayon. Napaka-professional paki