All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1511 - Chapter 1518

รุ่ยอ๋องรีบก้าวเดินไปคารวะทันที“กระหม่อมน้อมรับเสด็จ...”ยังไม่ทันพูดจบ เซียวอวี้กับเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ลงจากหลังม้าแล้วเซียวอวี้ถามทันที“ชาวเมืองชายแดนเป็นอย่างไรบ้าง? หมอเทวดาเหยียนสามารถปรุงยาถอนพิษได้หรือไม่?”รุ่ยอ๋องตอบกลับ“กราบทูลฝ่าบาท ได้ทราบต้นตอของพิษมนุษย์โอสถแล้ว ศิษย์ของหมอเทวดาเหยียนกำลังดำเนินการทดลองยา อีกไม่นานก็น่าจะได้ยาถอนพิษแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เซียวอวี้มองออกว่า รุ่ยอ๋องซูบผอมลงมากแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะพูดจาทักทายกัน“พาเราไป เรามีสูตรยาถอนพิษ”รุ่ยอ๋องเงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าเปี่ยมด้วยความยินดีหากมีสูตรยาถอนพิษ ประชาชนทั้งหลายก็มีหวังรอดชีวิตแล้วหมอเทวดาเหยียนเองก็จะได้ปลดภาระในใจ และพักผ่อนเสียทีหลังจากนั้น รุ่ยอ๋องพาเซียวอวี้ไปยังสถานที่ปรุงยาเฉพาะกิจก่อนจะไป เซียวอวี้กำชับให้เฟิ่งจิ่วเหยียนไปพักผ่อนก่อนตลอดการเดินทางที่ผ่านมา พวกเขาเร่งรุดไม่หยุดหย่อนแทบไม่ได้พักเลย โดยเฉพาะจิ่วเหยียนแม้นเฟิ่งจิ่วเหยียนจะรับปาก แต่ก็เดินตรวจตราทั่วบริเวณ ถามไถ่ทหารถึงสถานการณ์เมืองชายแดน และเบาะแสของตงฟางซื่อเมื่อรู้ว่ารุ่ยอ๋องควบคุมเมืองชายแดนไว้ได้อย่างด

หลังจากพ่ายแพ้ที่เมืองอู้ เซียวเหิงก็จะเดินทางกลับเมืองหลวงหากไม่รู้ว่าเซี่ยหวั่นเฉินมาถึงก่อนเขา และได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ให้นำทัพเข้าล้อมปราบกลุ่มของเซียวเหิงวังเฉวียนหลบหนีไป เพื่อส่งข่าวให้เซียวเหิง แต่ถูกเซี่ยหวั่นเฉินจับตัวได้ระหว่างทางทว่า ทางฝั่งของเซียวเหิงก็ยังคงทราบข่าวว่าฮ่องเต้ต้องการสังหารเขาเขาจึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะกลับเมืองหลวง เพื่อรักษาชีวิตของตนเองไว้ก่อนเพียงไม่กี่วัน ทั่วทั้งแคว้นตงซานก็เต็มไปด้วยหมายจับเซียวเหิงราชสำนักตั้งรางวัลนำจับอย่างงาม และมีการตรวจตราประตูเมืองและด่านต่าง ๆ อย่างเข้มงวดเซียวเหิงหลบซ่อนไปทั่ว แต่กลุ่มลูกน้องของเขาก็ยังคงติดตามเขาไปอย่างจงรักภักดีส่วนสตรีของเขาที่เลี้ยงไว้นอกจวน เพราะกลัวว่าจะเดือดร้อนไปด้วย จึงรีบเก็บข้าวของเตรียมพาบุตรชายหนีออกจากเมืองหลวงแต่นางถูกคนของเซี่ยหวั่นเฉินจับตามองไว้นานแล้ว และถูกจับตัวได้ก่อนที่จะออกจากเมืองเสียอีกช่วงเวลาต่อจากนั้น ในราชสำนักก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวงฮ่องเต้สั่งสอบสวนขุนนางที่สมคบคิดกับมหาเสนาบดีเหิงอย่างเข้มงวด และประกาศว่าเรื่องมนุษย์โอสถที่ปรากฏขึ้นในแคว้นตงซานล้วนเป

ครึ่งเดือนต่อมา ที่เมืองซางฮูหยินเมิ่งได้รับจดหมายจากเฟิ่งจิ่วเหยียนล่วงหน้า ทราบว่านางและฮ่องเต้จะเสด็จมาถึงในวันนี้ จึงปลุกองค์ชายน้อยทั้งสองตั้งแต่เช้าตรู่พวกเขาห่างจากเสด็จพ่อและเสด็จแม่เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว จากตอนแรกที่ไม่คุ้นเคย ร้องไห้ในตอนกลางคืน จนตอนนี้คุ้นเคยกับการดูแลของฮูหยินเมิ่งแล้วในวัยสองขวบกว่า ความไร้เดียงสาของทารกแรกเกิดได้จางหายไป เริ่มเข้าใจเรื่องราวต่าง ๆ บ้างแล้วแม้ว่าในจวนจะมีสาวใช้ ฮูหยินเมิ่งก็ยังคงแต่งตัวให้พวกเขาด้วยตัวเองคนเล็กขยี้ตาที่ยังง่วงนอนไปพลาง พูดเจื้อยแจ้วไปพลาง"ออกไป ออกไปเล่น เล่นลูกบอล"ฮูหยินเมิ่งอดที่จะยิ้มไม่ได้ ผมขาวสองสามเส้นที่แซมขึ้นมา ล้วนเป็นเพราะความเหนื่อยยากจากการดูแลพวกเขา"วันนี้ไม่ออกไปเล่นแล้วนะ เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ของพวกเจ้าจะกลับมาแล้ว"ในช่วงเวลาที่ผ่านมา นางก็เป็นห่วงจิ่วเหยียนไม่น้อยข่าวความวุ่นวายเรื่องมนุษย์โอสถที่เมืองชายแดนแพร่สะพัดจนผู้คนหวาดกลัว แม้แต่ฮ่องเต้ก็เคยมีข่าวลือว่ากลายเป็นมนุษย์โอสถโดยเฉพาะเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ติดต่อจิ่วเหยียนไม่ได้ นางยิ่งกินไม่ได้นอนไม่หลับแต่นางยังคงเชื่อมั่นเสมอว่า พว

เซียวอวี้ตื่นขึ้นมาทันที แล้วลุกขึ้นนั่งถึงได้พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้น!หันไปมองอีกที ยังดีที่เด็กทั้งสองไม่ตกจากเตียง ยังนอนหลับอยู่ข้างมารดาของพวกเขาดี ๆสรุปคือมีแค่เขาคนเดียวที่ถูกเบียดลงมาตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ลงจากเตียงแล้ว กำลังใส่เสื้อคลุมตัวนอก“ยังเช้าอยู่ ท่านไปนอนบนเตียงสักพัก หม่อมฉันจะไปอ่านจดหมายจากแคว้นซีหนี่ว์ ว่ามีเรื่องอันใด”นางรู้จักกาลเทศะดี หากเป็นจดหมายจากแคว้นอื่น นางจะไม่ข้ามหน้าข้ามตาฮ่องเต้อย่างเซียวอวี้ ทว่าจดหมายจากแคว้นซีหนี่ว์ นางสามารถรับมาอ่านก่อนได้เซียวอวี้ไม่คัดค้านตอนนี้เขาต้องการนอนต่อสักพักจริง ๆเด็กสองคนบนเตียงตื่นง่ายอย่างมาก เขาขึ้นเตียงได้ไม่ทันไร พวกเขาก็ตื่นขึ้นมา จากนั้นก็จ้องตาแป๋วนึกอยู่นาน ถึงเพิ่งตระหนักได้ว่าเป็นเสด็จพ่อ จึงพากันมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเขายิ่งบุตรชายคนเล็กได้ทำน้ำลายหกเลอะชุดบรรทมของเขาด้วยเฟิ่งจิ่วเหยียนอาบน้ำล้างหน้าอย่างง่าย ๆ เสร็จ กลับมาเห็นภาพนี้ ดวงตาก็เผยแววอ่อนโยนออกมาโดยไม่รู้ตัวไม่นาน นางก็เปิดประตูออกไปเฉินจี๋ก้มหน้าลง ไม่สบตาตรง ๆ แล้วยื่นจดหมายไปให้นางอย่างนอบน้อมจดหมายนี้เวยเฉีย