Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1501 - Bab 1510

1526 Bab

บทที่ 1501

เซียวเหิงเองไม่สามารถปลีกตัวมาได้ จึงส่งคนมาที่นี่แทน และเรื่องนี้ก็ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้แคว้นตงซานแล้วเช่นกันเพราะอย่างไร ฮ่องเต้ยังทรงทราบว่าไม่เพียงฮ่องเต้ฉีต้องการจะหลบหนี แต่ยังจะนำยาถอนพิษมนุษย์โอสถไปด้วย จึงเหมือนกับเซียวเหิง ต่างก็คิดจะสังหารฮ่องเต้ฉีกำลังทหารภายใต้บังคับบัญชาของวังเฉวียน มีมากพอถึงสองหมื่นนาย ส่วนใหญ่เป็นกำลังทหารของเมืองอู้ และส่วนหนึ่งก็เคลื่อนพลมาจากชายแดนเพื่อจะดักซุ่มโจมตีและสกัดกั้นล่วงหน้า วังเฉวียนจึงเดินทางด้วยเส้นทางลัดในแคว้นตงซานที่น้อยคนจะรู้จัก และมาถึงเร็วกว่าพวกของเซียวอวี้หนึ่งวันจากนั้นเขาก็นำกำลังทหารเหล่านั้นไป เกินครึ่งวางแผนซ่อนตัวอยู่ในเมืองอู้ ส่วนที่เหลือหลบซ่อนอยู่ในบริเวณรอบ ๆ รอคอยเวลาโจมตีขนาบทั้งหน้าหลัง ปิดกั้นช่องทางไม่ให้หนีรอด!วังเฉวียนดีใจที่แผนการของตนบรรลุผลครั้งก่อนที่เรือนพักบนเขาของรัชทายาท ก็ปล่อยให้คนเหล่านั้นหนีไปได้ครั้งนี้คงไม่มีทางรอดแน่!กำลังทหารสองหมื่นนาย มีกำลังเหลือเฟือ ที่จะจัดการกับชาวฉีพวกนี้ยิ่งไปกว่านั้นชาวฉีพวกนี้ก็ถูกบีบจนถึงทางตันแล้ววังเฉวียนนั่งอยู่บนหลังม้า พร้อมประกาศ“จงยอมจำ
Baca selengkapnya

บทที่ 1502

หลังจากที่เซียวอวี้พูดประโยคนั้นออกมา ไม่เพียงแต่เซี่ยหวั่นเฉิน แม้แต่เฟิ่งจิ่วเหยียนก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้างถึงแม้ดูจากในตอนนี้ นี่ถือเป็นวิธีหนึ่งที่น่าสนใจทว่า จะนำพิษมนุษย์โอสถมาจากที่ใด?ได้เห็นเซียวอวี้หยิบขวดยาขวดหนึ่งออกมา “ก่อนจะออกจากห้องลับที่จวนหยวน ข้าแอบสั่งให้หมอเทวดาเตรียมพิษนี้ไว้แต่แรกแล้ว”เซี่ยหวั่นเฉินกระจ่างขึ้นทันทีหากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่น่าแปลกใจแล้วเพื่อจะสร้างยาถอนพิษ หมอเทวดาเหล่านั้นก็ทดลองปรุงพิษมนุษย์โอสถไว้ก่อนหน้านั้นแล้วแต่นั่นล้วนเป็นสิ่งที่มีอันตรายอย่างยิ่ง เหตุใดฮ่องเต้ฉีถึงต้องพกสิ่งนี้ติดตัวด้วย?ขณะนี้ไม่มีเวลามาคิดมาก เซี่ยหวั่นเฉินจึงมุ่งความสนใจไปที่การหาผู้ที่มีความสามารถ“ผู้ใดจะสามารถบุกเข้าไปในกองทัพของศัตรูได้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนก้าวออกมาทันที “มอบให้ข้าเถอะ”เซียวอวี้คิ้วขมวดทันที“เจ้าไม่ได้”เขาเชื่อว่านางทำได้แต่เรื่องที่เสี่ยงอันตรายเช่นนี้ เขาจะปล่อยให้นางไปได้อย่างไร?เฟิ่งจิ่วเหยียนมีท่าทีสงบนิ่งอย่างมาก“ยาพิษมีเพียงขวดนี้เท่านั้น คนที่ถูกเลือก จะต้องมั่นใจอย่างเต็มที่ว่าจะบุกเข้าไปในฝ่ายศัตรูได้“ไม่ต้องเป็นห่วง
Baca selengkapnya

บทที่ 1503

“เป็นมนุษย์โอสถจริง ๆ ! วิ่งหนีเร็ว!”ทหารใต้บังคับบัญชาของวังเฉวียนเกิดความโกลาหลขึ้นมาทันทีแม้แต่วังเฉวียนเอง เมื่อเห็นมนุษย์โอสถที่ดาบหอกแทงไม่เข้า และกำลังวิ่งมาทางเขา ก็รีบควบม้าหนีทันทีเมื่อเห็นพวกชาวฉีทะลวงแนวป้องกัน พร้อมกับรีบมุ่งหน้าไปทางเมืองอู้ วังเฉวียนก็รีบตะโกนด้วยความร้อนใจ“ขวางพวกมันไว้!“ปิดประตูเมือง! รีบปิดประตูเมือง!”ทว่า เหล่าทหารกำลังโกลาหลกับมนุษย์โอสถ จึงแทบไม่ได้ยินคำสั่งของวังเฉวียนอย่างชัดเจนพวกเขาต่างคนต่างก็แยกย้ายกันหนีเพราะพวกเขารู้ว่า หากถูกมนุษย์โอสถกัด ก็จะกลายเป็นมนุษย์โอสถด้วยพวกที่ถูกเลี่ยอู๋ซินกัด ราวกับเผชิญศัตรูตัวฉกาจแต่เพราะยังไม่ได้กลายเป็นมนุษย์โอสถทันที จึงยังมีความหวังว่าจะรอด“ข้าไม่เป็นไร ข้าไม่เป็นไร...”ส่วนคนอื่น ๆ พากันหลบหนีแทบไม่ทัน ยังมีบางคนเพื่อป้องกันไม่ให้จำนวนมนุษย์โอสถเพิ่มขึ้น ถึงกับทำร้ายกันเองอีกด้านหนึ่ง พวกเฟิ่งจิ่วเหยียนก็กำลังขี่ม้า และบุกเข้าไปในเมืองอู้พวกทหารที่ตามมาข้างหลังไม่อาจไล่ตามพวกเขาทัน ได้แต่มองดูพวกเขาเข้าไปในเมืองบนหอประตูเมือง เหล่าทหารรักษาเมืองต่างตกตะลึงนอกเมืองเกิดอะไรขึ
Baca selengkapnya

บทที่ 1504

ทหารใต้บังคับบัญชาของวังเฉวียน ต่างก็เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมนุษย์โอสถที่น่ากลัวเช่นนี้บาดแผลจากมีดหรือกระบี่ธรรมดา ไม่สามารถฆ่าพวกเขาให้ตายได้ ความเร็วและพละกำลังของพวกเขา ก็เหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไปการจะสังหารพวกเขาให้ตายในครั้งเดียว มันยากเกินไป!ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความหวาดกลัวที่อยู่ในใจ...เมื่อเห็นมนุษย์โอสถเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ วังเฉวียนจะบอกว่าไม่กลัวก็คงไม่จริงเมื่อประตูเมืองไม่เปิด เขาจึงรีบขี่ม้าหนีไปทางอื่น เพื่อรักษาชีวิตเขายังหันกลับไปมองด้วยความไม่เต็มใจครั้งก่อนที่เรือนพักบนเขาไม่สามารถจับชาวฉีได้ ครั้งนี้เดิมทีก็หวังจะชดเชยความผิดด้วยผลงาน แต่ก็ล้มเหลวอีกแล้ว!เขาจะไปชี้แจงต่อฮ่องเต้ และมหาเสนาบดีเหิงอย่างไร?เมื่อหันไปดูมนุษย์โอสถที่เคลื่อนไหวแปลกประหลาดเหล่านั้นอีกครั้ง ก็มีบางคนกำลังวิ่งไล่ตามเขา วังเฉวียนไม่มีเวลามาคิดมากอีก จึงรีบใช้ขากระแทกท้องม้า เพื่อเร่งความเร็วทันทีช่างมันเถอะ! รักษาชีวิตไว้ก่อนสำคัญที่สุด!!เวลาสั้น ๆ เพียงครึ่งชั่วยาม กำลังทหารสองหมื่นนายก็พ่ายแพ้โดยไม่ได้ต่อสู้บ้างก็กลายเป็นมนุษย์โอสถ บ้างก็หนีกระเจิดกระเจิงไปคนละทางบนกำแพงเ
Baca selengkapnya

บทที่ 1505

ภายในห้องเงียบสนิทจนแม้แต่เข็มหล่นก็ได้ยินสีหน้าของเซี่ยหวั่นเฉินดูหม่นหมอง มองไปทางหยวนจั้น“ทางประตูเมืองทิศเหนือ ไม่สามารถฝ่าวงล้อมออกไปได้ใช่หรือไม่?”ตอนนี้เขาในฐานะรัชทายาท ก็ต้องคิดหาทางออกจากเมืองอู้ เช่นเดียวกับพวกฮ่องเต้ฉีมิเช่นนั้นก็เท่ากับนั่งรอความตายหยวนจั้นตอบอย่างจริงจัง“จากการตรวจสอบเบื้องต้น นอกประตูเมืองทิศเหนือจะต้องมีทหารซุ่มโจมตีอย่างแน่นอน“แต่จำนวนที่แน่ชัด ยังต้องรอการตรวจสอบอย่างละเอียดอีก“หากเซียวเหิงตั้งใจจะกักขังพวกเราไว้ในเมืองอู้ เช่นนั้น จำนวนทหารซุ่มโจมตีคงต้องมีไม่น้อย“องค์ชาย พวกเราควรเตรียมการไว้สำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด”เซี่ยหวั่นเฉินพยักหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยน ราวกับว่ากำลังปลอบใจทุกคน“ก็หาใช่ว่าจะไร้ความหวังเสียทีเดียว“อย่างน้อยตอนนี้พวกเราก็ยังปลอดภัย“เซียวเหิงคิดจะปิดล้อมพวกเราไว้ แต่เขาคงคาดไม่ถึงว่า กำลังทหารที่ประตูเมืองทิศใต้นั้นแตกพ่ายไปแล้ว นั่นอาจจะเป็นช่องโหว่ฝ่าทะลวงของพวกเราก็เป็นได้”อู๋ไป๋มองออกไปด้านนอก พลางลอบถอนหายใจไม่รู้ว่าตอนนี้เลี่ยอู๋ซินจะเป็นอย่างไรบ้างแต่แทนที่จะเป็นห่วงคนอื่น ไม่สู้
Baca selengkapnya

บทที่ 1506

คำพูดของหยวนจั้น ทำให้เลือดลมพลุ่งพล่านเซี่ยหวั่นเฉินเริ่มลังเลแล้วเขาทั้งอยากหลุดพ้นจากสถานการณ์ลำบากตรงหน้า โดยการฆ่าเซียวเหิง และไม่อยากเห็นหยวนจั้นถูกส่งไปตายด้วยเช่นกันในเวลานี้ อู๋ไป๋ทนไม่ได้จนต้องเอ่ยออกมา“ท่านแม่ทัพหยวน ต่อหน้าพวกเรา ท่านพูดว่าจะยึดครองหนานฉี มันเหมาะสมหรือไม่?“อีกอย่าง สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ มิใช่ว่าท่านจะไปได้หรือไปไม่ได้ แต่อยู่ที่ว่าท่านจะฆ่าเซียวเหิงได้หรือไม่ได้กระมัง?“มิเช่นนั้นท่านจะมิใช่ไปส่งศีรษะให้เปล่า ๆ หรอกหรือ?”อู๋ไป๋พูดจาตรงไปตรงมาเสมอและนี่ก็เป็นสิ่งที่เฟิ่งจิ่วเหยียนอยากจะพูดเช่นกัน“การฆ่าเซียวเหิง มิใช่เรื่องง่ายดายเพียงนั้น เจ้ารู้กระบวนท่าในการต่อสู้ของเขาหรือไม่? เจ้าจะสามารถหาจุดอ่อนของเขาให้ได้ในเวลาอันสั้น และโจมตีให้ถูกจุดในคราวเดียวได้หรือไม่?”หยวนจั้นนิ่งเงียบเซียวเหิงถนัดการปลอมตัวมาหลายปี แต่ไหนแต่ไรอยู่ต่อหน้าเขาก็ไม่เคยเปิดเผยว่าเป็นวรยุทธ์ก่อนหน้านี้ เขาถึงขั้นเคยดูถูกลุงเขยผู้นั้นว่า รู้จักแต่การทำการค้า ทั้งดูเหมือนอ่อนแอและบอบบางอาจกล่าวได้ว่า สำหรับเขาแล้ว เซียวเหิงคือศัตรูที่ไม่คุ้นเคยโดยสิ้นเชิง
Baca selengkapnya

บทที่ 1507

หากจะเข้าไปในแคว้นตงซาน การเดินทางจากเมืองอู้ ถือเป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุด และปลอดภัยที่สุดสองข้างทางของเมืองอู้เป็นภูเขา หากจะเดินอ้อมผ่านภูเขา ทั้งเปลืองเวลาและเปลืองแรง ยังมีความเสี่ยงที่จะเจอกับทหารชายแดนที่ออกลาดตระเวนด้วยด้วยเหตุนี้ หลิวหวาจึงตัดสินใจว่า จะเข้าไปในเมืองอู้ก่อนเขาสังเกตการณ์อยู่ภายนอก คิดจะหาโอกาส เพื่อแอบแฝงตัวเข้าไปสิ่งที่น่าแปลกคือ เมืองอู้ในช่วงสองวันนี้ ทหารรักษาการณ์จะสนใจคนที่ออกจากเมืองเป็นพิเศษไม่ว่าผู้ใดที่จะออกจากเมือง จะต้องถูกตรวจสอบอย่างเข้มงวดซ้ำแล้วซ้ำอีก พ่อค้าหลายคนต่างก็ถูกกักตัวไว้ภายใต้การรักษาการณ์ที่เข้มงวดเช่นนี้ แทบจะไม่มีใครสามารถออกจากเมืองได้หลิวหวาปลอมตัวเป็นพ่อค้า เดิมทีคิดว่าจะต้องผ่านการตรวจสอบหลายขั้นตอน ผลสุดท้ายแทบจะไม่ได้ตรวจสอบ ก็ปล่อยเขาเข้าไปในเมืองแล้วเมืองอู้ไม่เล็ก หลังจากหลิวหวาเข้ามาแล้ว ก็เดินมุ่งหน้าไปทางใต้เรื่อย ๆ เพราะต้องการจะออกจากประตูเมืองทิศใต้ เพื่อไปตามหาฮ่องเต้ท่านอ๋องสั่งให้เขานำของไปถวายให้กับฮ่องเต้ เขาไม่สามารถชักช้าได้อีกแล้วอย่างไรก็ตาม ตอนที่หลิวหวาต้องการจะออกจากเมือง ก็พบกับปัญหาแ
Baca selengkapnya

บทที่ 1508

เมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนได้เห็น ถึงได้เข้าใจว่าเหตุใดเซียวอวี้ถึงตื่นเต้นเพียงนี้สิ่งที่หลิวหวาส่งมาให้ คือพิมพ์เขียว “ใยแมงมุม” ที่สมบูรณ์หนึ่งแผ่น!เมื่อดูอย่างละเอียด มันเกือบจะครอบคลุมทุกแคว้นไว้ในนั้นแน่นอนว่าก็รวมถึงเมืองอู้ที่พวกเขาอยู่ด้วย!เมื่อมีมันแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นต้องฝ่าวงล้อมออกจากประตูเมือง ก็สามารถออกจากเมืองอู้ได้นี่เป็นการช่วยเหลือที่ถูกเวลาอย่างแท้จริงหลิวหวาไม่เคยดูสิ่งของที่อยู่ในกระบอก จึงไม่รู้ว่าฮ่องเต้กับฮองเฮาทรงดีพระทัยเพราะเรื่องใดแต่เขาก็รับรู้ได้ว่า ฮ่องเต้และฮองเฮาทรงต้องการสิ่งนี้สุดท้ายเขาก็ไม่ทำให้ท่านอ๋องผิดหวังเฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มและมองไปที่หลิวหวา “ตลอดทางมานี้คงเหน็ดเหนื่อย เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ จำไว้ว่า เรื่องเกี่ยวกับของสิ่งนี้ ห้ามเอ่ยกับผู้อื่นเด็ดขาด ให้บอกเพียงว่าเป็นรายงานด่วนจากเมืองชายแดนก็พอ”หลิวหวาน้อยครั้งจะเห็นฮองเฮาทรงยิ้ม จึงรู้สึกตะลึงงันอยู่บ้าง“พ่ะย่ะค่ะ”ภายในห้องเหลือเพียงสองคนเท่านั้นสีหน้าของเซียวอวี้จู่ ๆ กลับเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม“ตอนนี้มีปัญหาอยู่เรื่องหนึ่ง”เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ความคิดของเขา “ท่านกลัวว่า
Baca selengkapnya

บทที่ 1509

นอกประตูเมืองทิศใต้ของเมืองอู้ มนุษย์โอสถรวมตัวกันอยู่อย่างหนาแน่นทหารรักษาเมืองปกป้องประตูเมืองอย่างสุดกำลัง แต่ละวันอยู่ด้วยความหวาดระแวงเซียวเหิงและพรรคพวกเดินทางมาถึงเมืองอู้ โดยอ้อมมาจากทางทิศตะวันตก ไม่ได้ผ่านประตูเมืองทิศใต้ แต่ก็ยังพบมนุษย์โอสถหลายคนที่วิ่งพล่านราวกับแมลงวันไร้หัวอยู่บ้างจากนั้นเขารีบเร่งม้า อ้อมไปยังประตูเมืองทิศเหนือทางด้านนี้ไม่ได้รับผลกระทบจากมนุษย์โอสถ แต่ทุกคนก็เตรียมรับศึกเต็มที่หัวหน้าทหารซุ่มนอกเมืองเข้ามารายงานเซียวเหิง“หลายวันมานี้ ไม่มีผู้ใดในเมืองที่สามารถออกมาได้! กลุ่มฮ่องเต้ฉีต้องยังอยู่ในเมืองแน่นอนขอรับ”เซียวเหิงยืนอยู่หน้าประตูนอกเมืองถาม“สายลับในเมืองล่ะ ได้แผนผังการป้องกันเมืองของแคว้นหนานฉีมาหรือไม่?”ลูกน้องข้างตัวพูดตอบ “จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีข่าวขอรับ”เซียวเหิงจ้องเมืองอู้ตรงหน้าอย่างเย็นชา“เช่นนั้นก็ไม่ต้องสนใจแล้ว! ฆ่าล้างพวกมันให้หมด!”ไม่ว่าจะเป็นพวกชาวแคว้นหนานฉี หรือองค์รัชทายาท หยวนจั้น ล้วนไปตายให้หมด!หัวหน้าทหารซุ่มคนนั้นเตือน“น้ำมันเชื้อเพลิงยังเตรียมไม่ครบ อีกอย่าง เรื่องเผาเมืองเช่นนี้ ไม่ต้องกราบทูลฝ
Baca selengkapnya

บทที่ 1510

เซียวเหิงโกรธจัด เหมือนคนบ้าคลั่งสติแตก คว้าคอใครสักคนข้างตัว“เผามัน! เผาพวกมันให้ตาย! !”ในขณะเดียวกันพวกเฟิ่งจิ่วเหยียนใช้ช่องทางลับ “ใยแมงมุม” มาถึงเขตแดนรัฐเหลียงได้นานแล้วออกมาจากช่องทางลับ เซี่ยหวั่นเฉินก็ถึงกับไม่อยากเชื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้รีบร้อนจะนำตำรับยาถอนพิษกลับแคว้นของตน ครั้งนี้จำต้องกล่าวลาพวกเซี่ยหวั่นเฉินอย่างแท้จริงแล้วก่อนแยกจากกัน เซียวอวี้นำตำรับยาถอนพิษที่พกติดตัวไว้ให้กับเซี่ยหวั่นเฉิน“รบกวนช่วยตามหาเลี่ยอู๋ซินให้ด้วย”เซี่ยหวั่นเฉินรับไว้อย่างยิ้มแย้มนี่เป็นครั้งแรกในช่วงที่ผ่านมา ที่ฮ่องเต้ฉีปฏิบัติกับเขาอย่างให้เกียรติเช่นนี้“เลี่ยอู๋ซินก็เคยช่วยชีวิตพวกเราไว้ พวกเราจะต้องตามหาเขาให้พบ และพาเขากลับแคว้นหนานฉีอย่างปลอดภัยให้ได้”หยวนจั้นหันกลับไปมองปากทางออกช่องทางลับนั่น พลางตกอยู่ในภวังค์ผ่านไปเพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาเอ่ยถามเฟิ่งจิ่วเหยียน“ช่องทางลับนี้ พวกสายสืบของเซียวเหิงเป็นคนเปิดเผยจริง ๆ หรือ?”แววตาของเขาจริงจังอย่างมาก ไม่ยอมให้มีคำโกหกเฟิ่งจิ่วเหยียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อยเวลานี้ เซี่ยหวั่นเฉินตบบ่าหยวนจั้น“อย่าพูดเ
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
148149150151152153
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status