Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1531 - Bab 1540

ถานไถเหยี่ยนรักษาคำสัญญา เมื่อเซียวอวี้เสนอว่าจะปล่อยเขาออกจากคุกเทียนเหลา และต้องการให้เขาเป็นอาจารย์ขององค์ชาย เขาก็ปฏิเสธสำหรับเรื่องนี้ เซียวอวี้รู้สึกเกินความคาดหมายเล็กน้อยแต่ในแง่มุมหนึ่ง นี่ก็เป็นไปตามความต้องการของเขาเช่นกันแม้เขาจะเลือกถานไถเหยี่ยน แต่ก็ยังคงระแวงในความสัมพันธ์ระหว่างถานไถเหยี่ยนกับจิ่วเหยียนมาตลอดจากปากของหยวนจั้นถึงได้รู้ว่า ถานไถเหยี่ยนยังอยู่ที่หนานฉี ก็เพื่อจิ่วเหยียนนอกจากความรักระหว่างชายหญิงแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลอื่นใด ที่พอจะสนับสนุนให้ถานไถเหยี่ยนยินยอมถูกขังอยู่ในคุกเทียนเหลาถานไถเหยี่ยนไม่ยอมรับตำแหน่งอาจารย์ขององค์ชายในทันที เซียวอวี้กลับรู้สึกสบายใจขึ้นบ้างอย่างไรก็ตาม สำหรับเรื่องการหาอาจารย์คนแรกให้กับลูกชายทั้งสอง ก็คงจะต้องคิดหนักอีกแล้วต้นเดือนเจ็ด ตระกูลเจียงเกิดเหตุการณ์ใหญ่ขึ้นเรื่องหนึ่งบิดาของเจียงหลิน---ท่านผู้เฒ่าตระกูลเจียงสิ้นใจอย่างกะทันหันด้วยอาการเจ็บป่วยในอดีตตอนที่เฟิ่งจิ่วเหยียนออกท่องยุทธภพ ก็มีมิตรภาพอันแน่นแฟ้นกับเจียงหลินตอนนี้บิดาของเขาสิ้นใจ นางก็สมควรต้องแสดงความเสียใจยิ่งไปกว่านั้น ท่านผู้เ

เสียวอู่เติบโตมาบนภูเขาหวูหยา จะพูดให้ดูดีก็คือ จิตใจใสซื่อและซื่อตรง แต่ถ้าจะพูดให้ตรงหน่อย ก็คือหลอกง่ายสรุปแล้ว เขาจิตใจดีมีเมตตา บริสุทธิ์ ยอมรับและไว้ใจผู้คนรอบข้างเสมอด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่เคยสงสัยเลยว่า เรื่องที่ท่านผู้เฒ่าหยวนมีเวลาเหลือไม่มาก จะเป็นคำโกหกตอนนี้เวลานี้ พอได้รับคำเตือนจากศิษย์พี่ เสียวอู่ก็เหมือนได้เข้าใจเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กลับมาถึงโรงพักแรมด้วยสีหน้าโกรธจัด“ตาเฒ่า! ท่านหลอกข้าใช่หรือไม่? !”ท่านผู้เฒ่าหยวนกำลังจิบน้ำชาอยู่ในห้อง เพลิดเพลินกับความสงบสุขที่หายากในช่วงหลายวันมานี้จู่ ๆ ก็ถูกตะโกนขึ้นมาเช่นนี้ ท่านผู้เฒ่าขมวดคิ้วขึ้นมา อารมณ์ดีพลันพังทลายลง“ข้าหลอกเจ้าเรื่องอะไร?”เสียวอู่ยืนอยู่ข้างประตู มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น ไหล่กระเพื่อมด้วยความโกรธ บนหัวเหมือนมีควันพุ่งออกมาเขาจับจ้องท่านผู้เฒ่าหยวน เอ่ยแต่ละคำอย่างหนักแน่น“ท่านไม่ได้ป่วย ไม่ได้จะตายเร็วขนาดนั้น!“ถ้าท่านไม่ยอมรับ ข้าจะไปตามหมอ ให้มาตรวจท่านให้ชัดเจนไปเลย!”ท่านผู้เฒ่าหยวนกลับหัวเราะออกมา“ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง“จะว่าไป ก็เพราะมีเจ้าอยู่ข้าง ๆ ร่างกายข้าถึงได้ค่อย ๆ

นอกประตูวังเซียวจั๋วเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าวัง คนที่มากลับบอกว่า“คุณชายเซียว ฝ่าบาทตรัสว่า พระโอรสทั้งสองยังเยาว์วัย เรื่องการเรียนยังไม่รีบ ท่านกลับไปก่อนเถอะ”เซียวจั๋ว: ?แต่ละคน ล้วนกำลังหยอกล้อเขาหรือ!เขาไม่ใช่คนที่เรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปเสียหน่อย!……ตำหนักหย่งเหอเซียวอวี้อุ้มลูกชายทั้งสองคน พลางถอนหายใจอย่างโล่งอก“ดีที่รู้ตัวก่อน ไม่อย่างนั้นคงสายเกินแก้”เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งดูงานราชกิจฝ่ายในอยู่ข้าง ๆ พลางพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา“ไม่เป็นการเอาความคิดเลว ไปตัดสินคนดีหรือ”“ระมัดระวังไว้ย่อมดีกว่า”เซียวอวี้รักลูกชายทั้งสองคนมาก ไม่อยากยกพวกเขาให้ใครดูแลเลยจริง ๆมีคำกล่าวไว้ว่า เป็นอาจารย์หนึ่งวัน เปรียบเหมือนเป็นบิดาไปตลอดชีวิตเขาคิดถึงประโยคนี้แล้ว ก็รู้สึกไม่สบายใจทันที“ฝ่าบาท เสียวอู่มาขอเข้าเฝ้าที่หน้าประตูวังอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”แววตาเซียวอวี้พลันเคร่งขรึมขึ้นมา“ไม่พบ!”เสียวอู่เข้าวัง แน่นอนว่าเป็นเพราะเรื่องของหยวนเฟยนอกประตูวังเสียวอู่ทั้งผิดหวังทั้งหดหู่เขาก็อยากช่วยท่านผู้เฒ่า แต่ฝั่งศิษย์พี่ก็แข็งขืนไม่ยอมทั้งสองฝ่ายต่างก็มีเหตุผล เขาติดอย

ไทเฮาเงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง มองไปยังเซียวอวี้“เหตุใดฝ่าบาทจึงนึกถึงหยวนเฟยขึ้นมากะทันหัน”ตอนที่หยวนเฟยประสบเหตุ เขายังเล็กมากเซียวอวี้ทำทีเป็นพูดอย่างไม่ใส่ใจ“เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราพบตัวบุตรชายของหยวนเฟยแล้ว จึงมาเพื่อทูลถามเสด็จแม่”“อะไรนะ?!”ไทเฮาตกใจอย่างยิ่ง “ตอนที่หยวนเฟยสิ้นใจ เป็นการตายทั้งกลมไม่ใช่รึ นางจะมีบุตรได้อย่างไร?”เซียวอวี้ยกยิ้มบาง เป็นรอยยิ้มที่เหมือนไม่ใช่รอยยิ้ม“เราเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกประหลาดอย่างยิ่ง”“แต่ว่า เด็กคนนั้นช่างมีชีวิตที่แข็งแกร่งนัก”“ตอนนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า เขาคือบุตรของหยวนเฟยและอดีตฮ่องเต้...”“จะเป็นไปได้อย่างไร!” ไทเฮายังคงไม่เชื่อนางทอดมองไปยังเซียวอวี้อย่างเหม่อลอยผ่านใบหน้าของเขา ราวกับมองเห็นอดีตฮ่องเต้ในตอนนั้น...บุรุษผู้ทั้งเย็นชาและเปี่ยมไปด้วยรักก่อนหน้าหยวนเฟย อดีตฮ่องเต้ทรงปฏิบัติต่อเหล่าสตรีในวังหลังอย่างเท่าเทียม แต่ก็ไร้ซึ่งความรักใคร่เช่นกันหลังจากหยวนเฟยปรากฏตัว อดีตฮ่องเต้ก็ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแต่ก่อนหลังจากออกว่าราชการ เขาก็จะประทับอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร จะเสด็จเข้าวังหลังก็ต่อเมื่อยามค่ำคืน

ปัง!ไทเฮาทรงตบโต๊ะน้ำชาอย่างแรง จ้องมองไปยังกุ้ยหมัวมัวด้วยความโกรธเกรี้ยว“พูดมา! เจ้าไปทำอะไรมาบ้าง!”หากสมคบกับศัตรูและลอบสังหารองค์รัชทายาทจริง ต่อให้เป็นไทเฮาเช่นนางก็ปกป้องนางไว้ไม่ได้!ร่างของกุ้ยหมัวมัวสั่นสะท้าน ก่อนจะโขกศีรษะลงกับพื้น“ไทเฮาเพคะ! บ่าวไม่ใช่คนของแคว้นตงซานจริง ๆ นะเพคะ...”เมื่อเซียวอวี้ได้ยินว่านางจะแก้ตัวอีก ก็หมดความอดทน“หลักฐานมัดตัวแน่นหนา เดิมก็ไม่จำเป็นต้องไต่สวนอีกต่อไป”“ที่ให้เสด็จแม่มาในวันนี้ ก็เพียงเพื่อให้คำอธิบายแก่ท่าน”“ในเมื่อเสด็จแม่ทรงทราบสาเหตุแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีก”“ใครก็ได้ ลากตัวออกไป ประหารด้วยแล่เนื้อ!”เมื่อได้ยินว่าจะต้องถูกประหารแล่เนื้อ ไม่เพียงแต่กุ้ยหมัวมัวที่หวาดกลัวจนตัวสั่นเทาไปทั้งร่าง แม้แต่ไทเฮาก็ทรงร้อนพระทัยขึ้นมาอย่างไรเสียนางก็เป็นคนเก่าแก่ที่รับใช้ตนมานานหลายสิบปี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีความผูกพันไทเฮาทนเห็นกุ้ยหมัวมัวต้องตายอย่างทุกข์ทรมานไม่ได้ จึงตำหนิด้วยความโกรธที่นางไม่ยอมรับความจริง“เจ้ายังไม่ซัดทอดผู้สมรู้ร่วมคิดอีก!”ตอนนี้ทำได้เพียงขอให้มีการพิจารณาโทษสถานเบา เพื่อให้อากุ้ยได้ตาย