All Chapters of Make Me Yours Again: Chapter 71 - Chapter 79

Carel Rain "BILISAN MO!" "Sandali lang naman kasi!" pasigaw kong sagot. Hindi pa nga ako tapos maligo ay nagmamadali na ang babaitang ito. Bakit kasi rito pa magbabanyo? Binilisan ko na ang pagligo saka lumabas ng banyo na nakatapis lang. "Ang tagal, ah!" reklamo ni Nyll at binangga pa ako bago pumasok ng banyo. Nailing na lang ako saka pumasok na sa kwarto. Dalawang linggo na mula nang mapadpad ako sa lungsod. At dalawang linggo na rin akong nakatira dito sa apartment nina Nanay Lorna. Nanay ang gusto niyang itawag ko sa kanya nang malaman niya na ulila na ako. 'Yon kasi ang sinabi ko sa kanila para wala nang maraming tanong. Sinabi ko na sinubukan kong makipagsapalaran dito nang mamatay ang tiyahin ko na nagpalaki sa akin. Alam kong masama magsinungaling pero wala akong pagpipilian. Ayoko mag-isip sila ng masama sa akin. "Tititigan mo na lang ba ang damit na 'yan o susuotin mo?" Napukaw ako sa boses ni Nyll na nakapasok na pala sa kwarto ko. Inirapan ko lang siya saka itinul

Jacob "WHERE are we going?" asar kong tanong sa kambal at kay Kenneth. Basta na lang nila ako sinundo sa bahay at sinabi na may importanteng pupuntahan. "Ewan ko kay Sammy," tugon ni Kenneth. "Bakit ako? Ikaw ang nagyaya, 'di ba?" sagot naman ni Sammy na katabi ni Samuel sa back seat. Ako na nga ang hinila nila tapos ako pa pinagmaneho at kotse ko pa. Para daw tipid sa gas. Mga hayop talaga! Hindi na mahirap malaman kung sino si Sammy at Samuel dahil may pagkakaiba na ang kanilang mga itsura. Samuel has this cherry red highlight on his black hair while Sammy is still black. Kambal kasi sila at dati talagang magkamukha, mabuti na lang talaga dahil ayoko problemahin pa kung sino si ano. "FVcking shut up!" asik ko sa kanila at kanina pa ako naiinis. "Hala, galit na si Daddy Jacob mukhang kulang talaga siya sa vitamin S," sabi ni Sammy at sabay-sabay silang tumawa. Kung hindi lang kotse ko ang gamit namin ay sigurado na kanina ko pa binangga 'to. Nakakairita sila. Humigpit ang hawak

Carel Rain ANG bilis lumipas ng araw. Isang buwan na mula magtrabaho ako sa club at hindi ko talaga pinagsisihan ‘yon. Sobra akong nag-enjoy at naramdaman ko ang kalayaan. Walang kumokontrol sa kung ano ang dapat kong gawin. “Rain!” Napalingon ako kay Mama Irene nang marinig ko ang pagtawag niya. Kapapasok ko lang sa silid kung saan kami magbibihis. Kalahating oras na lang kasi ay magbubukas na ang club. “Bakit ho?” tanong ko saka ako humarap sa kanya. Hanggang ngayon ay natutuwa pa rin ako sa kanyang outfit kaya naman si Nyll ay sobrang tawang-tawa rin. Ako naman ay walang paghuhusga lalo at marunong siya magdala, sira lang talaga ang ulo ni Nyll. “Pwede ba kita makausap?” “Oo naman ho. Tungkol ho ba saan?” Magalang kong tanong. Bakas ang iritasyon sa kanyang mukha na para bang may problema. “Kailangan ko ng isang dancer. Na-injure si Kiana at hindi makakapasok ngayon. Hindi pwedeng kulang sila at darating ang big boss natin. Baka naman pwede ka muna mag-sideline na dancer—” “P

Carel Rain MABUTI na lang talaga at well train ako noon pa man kaya kahit nagulat ako sa aking nakita ay nagawa ko pa rin sumabay sa bawat galaw ng mga kasama ko. Ngunit ramdam na ramdam ko ang titig na ‘yon. Titig na nakakapanghina ng mga tuhod. Nang matapos ang aming group performance ay mabilis akong bumalik sa backstage. “Okay ka lang? Infairness, magaling ang pinakita mo,” tanong at puri ni Rowena sa akin na hinawakan pa ako sa braso. “Ayos lang ako.” “Good job, girls. Good job, Rain, hindi halatang ngayon ka lang nagpraktis. Be ready, solo performance, next,” wika ni Mama Irene at pumalakpak pa. Gusto ko siya kausapin na kung pwede ‘wag na lang ako magsolo kaso nakalabas na siya. Nanghihina ako napaupo. Ano ang ginagawa niya rito? Bakit sa dinami-rami ng club ay talaga naman dito pa siya naligaw? Huminga ako nang malalim. Kailangan ko ikalma ang aking sarili at may solo dance pa ako gagawin. Makakaya ko kaya? Pwede bang umatras? Ginulo ko ang buhok ko saka wala sa sariling

Jacob HANGGANG sa natapos ang pagsasayaw nila ay hindi pa rin ako makapaniwala na makikita ko siya rito. Kahit na may konting pagdududa akong nararamdaman ay gusto ko pa rin paniwalaan na siya nga ‘yon. Mas lalong lumakas ang kutob ko nang maalala ang nangyari noon, ‘yong nakita kong waitress. Pero bakit ngayon ay dancer siya? Bigla ay nagduda na naman ako.“Pikit-pikit din pag may time.” Nabalik ako sa aking sarili nang marinig ang boses ni Sammy na parang ang lapit-lapit kaya naman nilingon ko siya at saktong paatras siya kaya sigurado ako na nilapitan niya ako kanina.“Sino ba ang tinitingnan mo at hindi ka na maistorbo?” nakangisi ring tanong ni Samuel. Hindi ko sila sinagot bagkus ay nagsalin ako ulit ng alak sa baso ko at walang sabi-sabi na tinungga ‘yon.“Mukhang may nakakuha sa atensyon ni Daddy Jacob, ah. Masaya ‘to!” Pinaningkitan ko ng mga mata si Samuel sa sinabi niya. Pero wala akong balak na magsabi hanggang hindi ako nakakasigurado kung siya ba talaga ‘yon. Pero sure