Biglang nagbago ang ekspresyon ni Lucio. Mabilis siyang umiling, parang napaso. “Hindi totoo ‘yan,” mariin niyang sabi.Kahit wala siyang kasama at nasa telepono lang si Adeliya, kusa pa rin siyang umiling, isang likas na reaksyong halatang puno ng takot at pagtatakip.“Talaga ba, Dad? Dapat pa ba kitang paniwalaan?” tanong ni Adeliya, nanginginig ang boses, puno ng pag-aalala at takot. Para siyang batang usa na nawawala sa gubat, balisa, naguguluhan, at puno ng pagtatanggol sa sarili.Bagaman ramdam ni Lucio ang awa sa anak, alam niyang hindi pa ito ang tamang oras para aminin ang totoo. Kaya agad siyang nagsalita, pinipilit maging kalmado. “Adeliya, of course you have to believe me. Ako ang tatay mo, anak. How could I ever lie to you?”Napatigil si Adeliya. Kita sa mukha niya ang pag-aalinlangan. Ilang segundo siyang nanahimik bago muling nagsalita. “Si Mrs. Mercado… sabi niya, totoo raw ang lahat.”Lalong nagulo ang isip ni Lucio. Bahagya siyang napatigil, pero pinilit pa ring kont
Last Updated : 2025-11-02 Read more