Semua Bab Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Bab 181 - Bab 190

“Ano’ng nangyayari?” Mabilis ang tibok ng puso ni Natalie at basang-basa siya ng malamig na pawis—ito ang mga tipikal na sintomas ng hypoglycemia. Karaniwan, lumalabas lang ito kapag hindi siya nakakakain, ngunit ngayon ay tila mas malala.Siguro dahil sa pagbubuntis, naisip niya. Nakaupo siya sa isang upuan. Alam na ni Drake ang tungkol sa kanyang hypoglycemia mula noon kaya agad itong kumuha ng kendi mula sa bulsa. Nagulat si Natalie dahil may dala pa din itong kendi gaya ng nakagawian nila. “Nat, kainin mo ito.” Maingat na binuksan ni Drake ang kendi at iniabot ito sa kanyang labi. Tinanggap niya ito at agad na nakaramdam ng ginhawa. Pinawi ng tamis ng kendi ang pait ng damdamin niya. “S-salamat…” “Mas mabuti na ba ang pakiramdam mo?” tanong ni Drake, hinihilot pa nito ang braso niya at ang bawat kilos nito ay puno ng malasakit. Ngunit mas malala ito kaysa dati. Umiling si Natalie. Ramdam pa rin niya ang panghihina. Nang walang ano-ano ay binuhat siya ni Drake na parang w

Pagkatapos magsalita, muling humiga si Natalie. “Nasabi ko na ang lahat ng kailangan kong sabihin. Gusto ko lang magpahinga ngayon.” Ngunit hindi siya basta-basta tinantanan ni Mateo. Matalim ang tingin nito sa kanya, matigas at hindi natitinag. Nang muli itong magsalita, puno ito ng malamig na pang-uuyam. “Ang pagiging patas ba para sayo ay hindi ko na dapat inaalam kung sinu-sino ang mga lalaking kinikita mo, tulad ng sinasabi mong hindi ka nakikialam sa mga babaeng kasama ko? Sinasabi mo bang pikit-mata na lang akong manonood habang naglalambingan kayo ng ibang lalaki? Iyon ba?” Natigilan si Natalie sa gulat. Iba ang pagkakaunawa nito sa pagkakasabi niya. Kung sa bagay, sa mata ni Mateo, ganoong klase ng babae siya. Nakaramdam siya ng matinding kirot sa puso sa isiping iyon. Bago pa siya makasagot, nagpatuloy na muli si Mateo, tumataas ang boses na puno ng awtoridad. “Kung iyon ang gusto mo, ngayon pa lang, sinasabi ko na sayo na hinding-hindi ako papayag! Sinabi ko ng hindi k

“Wow.” Pagpasok ni Leo sa kwarto, agad siyang kumaway kay Ivan. “Buksan mo ang mga bintana, bilis. Sigurado ba kayong ospital pa ang lugar na ito? Dinaig pa ang club sa usok, eh.” Napatitig siya sa ashtray sa ibabaw ng mesa, punong-puno ng upos ng sigarilyo ito. Malinaw na indikasyon na hindi tumigil si Mateo sa paninigarilyo. Nang itinuon ni Leo ang kanyang tingin sa kaibigan, halos ayaw nitong salubungin ang mga titig niya. Puno ng panunuya ang ekspresyon ni Leo. “Hoy, Mateo. Sinisira mo ba ang sarili mong kalusugan? Nawawala lang siya ng pansamantala, pero parang katapusan na ng mundo para sayo. Malay mo naman, lumabas lang si Natalie saglit.” Tahimik si Mateo. Dahan-dahan siyang bumuga ng usok at sumandal sa kanyang upuan, isang bihirang tagpo para sa isang taong laging kalmado at maayos ang kilos. Naging seryoso si Leo at nawala ang mapaglaro niyang tono. Umupo siya sa tapat ng kaibigan. “Ano ang ginawa mo sa kanya? Sabi ni Ivan, hindi raw maganda ang kalagayan niya.” Ib

Tanging ang mga pinakamalapit kay Mateo lang ang nakakaalam na ang kasalukuyan niyang anyo—kalmado sa labas ngunit puno ng galit sa loob—ay senyales na narating na niya ang sukdulan ng kanyang galit. At kung kanino man nakatuon ang galit na iyon---ay inabot ng kamalasan. “S-sir…hindi ko po alam…!” pautal na sagot ng lalaki, halatang nalilito. Umiiling ito nang mabilis. “Sinabi ko na sa inyo ng paulit-ulit, wala akong alam—ah!” Bago pa niya matapos ang sinasabi, binitiwan siya ni Mateo. Bumagsak ang lalaki sa sahig ng malakas, ang dibdib nito ay tumama ng malakas sa lupa. “Ugh, ugh…” Pilit na inaayos ng lalaki ang kanyang hininga habang sinusubukang bumangon. Ngunit bago pa siya makagalaw, ipinatong na ni Mateo ang paa niya sa likod nito, pinipigilan siyang tumayo. “Ibalik mo siya,” mariing sabi ni Mateo, mababa at puno ng banta ang boses. “Buhay, walang galos, kahit isang hibla ng buhok niya ay hindi dapat nagalaw.” Nanlaki sa takot ang mukha ng lalaki. Alam niyang nakaharap

“Hahanapin na namin siya agad, sir.” Sabi ni Ivan habang abalang paghahanda sa pagalis. “Hintayin niyo ako. Sasama ako,” madiing sabi ni Mateo. “Sigurado ka?” Tanong ni Leo sa kaibigan. “Mukha ba akong nagbibiro?” “Paunahin mo na sila. Tapusin mo muna ang IV drip mo. Wala ring patutunguhan ang paghahanap kung pati ikaw ay hindi maganda ang lagay, Mateo.” Pangungumbinsi pa ni Leo. Pumayag rin si Mateo sa bandang huli dahil may punto nga naman ang kaibigan. Mahigit isang oras ang inabot ng paghahanap nina Ivan, ngunit wala pa rin silang balita. Naiinis na si Mateo, kaya’t nagpasya siyang siya mismo ang kikilos. Matapos tapusin ang IV drip, nagpalit siya ng damit at nagtungo sa likurang bahagi ng unibersidad kasama si Tomas. Habang naglalakad, tinawagan ni Tomas si Ivan upang alamin kung aling mga inn ang nasuri na upang maiwasan ang pag-uulit. “Naiintindihan ko,” sagot ni Tomas bago ibinaba ang tawag. “Sir, tanong ko lang—” Naputol ang sinasabi niya ng mapansin niyang hindi