All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 511 - Chapter 520

“MOMMY!” Sa burn unit, halos mabaliw si Irene dahil sa ginawa ng kanyang ina. Ito mismo ang nagkwento sa kanya ng kung anong nangyari sa kanila. “Nagpadalos-dalos ka! Bakit mo pa kinumpronta si Natalie? Hindi ba sinabi ko na sayo na huwag kang kikilos ng sarili mo lang? Dapat kinonsulta mo muna ako!”Alam ni Janet na pumalpak siya ngayong beses. Umirap siya at depensibong sumagot,“hindi ko inakala na nandoon si Mateo, Irene! Sa palagay mo ba, basta-basta na lang akong susugod kung alam ko na nandoon siya!? At ‘yung tatay mo—hindi pa siya umasta ng ganun kailanman…ito ang unang beses na gumalaw siya ng laban sa atin! Anong gagawin natin ngayon?!”“Anong gagawin natin ngayon?” Napakabigat ng ulo ni Irene sa sakit. Parang kulang pa ang pagkasunog at pagkasira ng mukha—ngayon, pati ang huling baraha yata nila kay Natalie ay nasunog na rin dahil sa kapabayaan ng ina.Ngayong alam na ni Mateo ang koneksyon niya kay Natalie—na magkapatid sila sa ama… ano na ang tingin nito sa kanya?Iisipi

“Ano ‘yon?” Hindi napigilan ni Mateo ang magtanong kahit na alam niyang hindi na siya dapat magtiwala kay Irene. Ngunit nanaig pa rin ang kuryosidad niya, may halong pagkabahala at matinding kaba sa dibdib.Mahina ang boses ni Irene nang muli itong magsalita, pero ang mga salitang binitiwan niya ay parang bomba. “Mateo… hindi ka mahal ni Natalie.”Natigilan si Mateo. Nanlaki ang mga mata niya pero nakuha pa rin niyang pilit na ngumiti, pilit kinakalma ang sarili. “Bakit mo naman nasabi ‘yan?”Kita sa mga mata ni Irene na nasaktan siya dahil hindi niya inaasahan na totoong masasaktan si Mateo sa narinig niya. Lalo lang siyang nakumbinsi na tama ang ginagawa niya. Habang maaga pa ay kailangan na niyang makuha ulit ang simpatya ng lalaki.“Mateo…” bulong ni Irene, ayaw paawat, “Nahulog ka na kay Natalie, hindi ba?”“Anong alam mo sa kung anong nararamdaman ko para sa asawa ko, Irene?” Hindi siya sinagot ni Mateo ng diretso. Sa halip, nagtanong din ito.“Hindi mo sinagot ang tanong ko.” I

“At dahil nandito ka na—hayaan mong ipakilala kita sa isang napakagaling na personalidad sa larangan ng medisina.” Ngumiti nang magiliw si Dr. Tolentino at itinuro ang lalaking nasa tabi niya. “Hindi ko alam kung narinig mo na ang pangalan niya, ito si Zacariah Cortez, ang isa sa mga naging estudyante ko—mas gusto niyang tawagin siyang Zac. Zac, ito si Natalie, isa sa mga bago nating doktor.”“Ikinagagalak kitang makilala, Dr. Natalie Natividad.” Magalang na pagbati ni Zac na may banayad na ngiti. “I’ve read your thesis.”“Hello po, Doc Zacariah! Syempre kilala ko kayo!” Hindi maitago ni Natalie ang pagkasabik sa mga mata niya—nagniningning na parang mga bituin.Freshman pa lang yata sila ay naririnig na nila noon pa ang pangalan ni Zac Cortez!Isa si Zac sa mga pinaka-hinahangaang estudyante ni Norman Tolentino—isang medikal na henyo ito. May balita pa nga na habang estudyante pa lang ito, nakapagsagawa na si Zac ng matagumpay na operasyon sa puso. Hindi lang sa university, kundi sa

Pagkarinig sa pangako ni Mateo, unti-unting nawala ang ngiti ni Natalie. Tinitigan niya ito ng diretso sa mata. Kilala niya ito, kapag nangako ito, talagang tutuparin nito at ang ipinangako nito ay ang kaligtasan ni Justin kapalit ng katotohanan—kaya hindi niya ipagkakait ang hiling nito.Ang sagot niya ay mabagal, ngunit bawat salita na binibitawan ay malinaw at puno ng paninindigan. “Sige. Sasabihin ko na ang totoo. Pumayag ako sa kasunduan ng kasal dahil sa pera—para maipagamot si Justin. Pagkatapos, nang malaman kong ikaw pala ang nobyo ni Irene, tumanggi akong makipaghiwalay dahil gusto kong gumanti. Galit ako sa kanilang lahat. Wala akong ibang mithiin kundi ang makaganti sa kanya, at sa buong pamilya niya. ‘Yun ang dahilan.”Habang pinapanood ni Mateo ang malambot na labi ni Natalie habang nagsasalita, parang may sumabog na alon sa loob ng kanyang ulo. “Totoo nga. Gusto niyang gumanti noon pa man.”Kaya pala—kaya pala noong nasaksak siya at naospital, malamig na sinabi ni Natal

Si Drake Pascual. Nagsalubong ang kanilang mga mata. “Hello, Nat.” Mas mahinahon si Drake kumpara kay Natalie—may banayad na ngiti sa kanyang mukha, kalmado at maaliwalas..“Matagal na rin mula noong huli tayong nagkita.” “Oo… medyo matagal na nga.” Tipid na ngumiti si Natalie. Sa totoo lang, hindi naman ganoon katagal buhat ng huli silang magkita. Pero sa maikling panahon na ‘yon, kapansin-pansin kung gaano siya pumayat. Nang huling makita niya ang lalaki sa ospital, nangangayayat na ito—pero mukhang mas lalong bumaba ang timbang nito. Parang tuwing nagkikita sil