All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 781 - Chapter 790

ครั้นเย่มู่มู่นึกถึงจ้านเฉิงอิ้น ก็พลันยิ้มออกมาเธอถามหยางชิงเหอด้วยความสงสัยว่า “โดยส่วนตัวจ้านเฉิงอิ้นเป็นคนยังไงเหรอคะ ต่างอะไรกับฮั่วชวี่ปิ้งในประวัติศาสตร์?”หยางชิงเหอวาดภาพไปพลางพูดคุยกับเย่มู่มู่ไป“ฉันไม่รู้จักฮั่วชวี่ปิ้ง!”“จ้านเฉิงอิ้นเด็ดขาดทำตามอำเภอใจ จะขึ้นนั่งตำแหน่งของเขา สภาพจิตใจและสติปัญญาขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้!”“เขาอายุยี่สิบปี ทำงานร่วมกับเขา มักลืมไปเลยว่าเขาเพิ่งอายุยี่สิบปี!”“แน่นอนว่า เขาหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้!”เย่มู่มู่เอ่ยถาม “ทำไมล่ะคะ?”จ้านเฉิงอิ้นหน้าตาหล่อเหลา หนำซ้ำยังเป็นแม่ทำใหญ่ ควรถูกหญิงสาวที่มีความคิดอยากจะแต่งงานชื่นชอบไม่น้อย“แค่คุณเคยเห็นเขาฆ่าศัตรูในสนามรบก็จะรู้แล้ว มือยกดาบขึ้นมาแล้วฟันลงไปได้หัวคนมาในฉึบเดียว”“ทุกที่ที่เขาไป มีแต่ศพเต็มไปหมด!”“ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเห็นเข้าก็ต้องเป็นลมหมดสติไป! จะมีอารมณ์มาชื่นชมอยู่ได้ยังไง?”“สนามรบจริง ๆ ทุกที่มีแต่ชิ้นส่วนแขนขา เลือดคนตา ไม่เหมือนกับที่เขียนเอาไว้ในนิยายโรแมนติกเลยสักนิด!”เย่มู่มู่ไม่เคยเห็นความโหดร้ายในสนามรบ ไม่สามารถจินตนาการได้ หยางชิง

มือที่หยาบกร้านของเฉินขุยเต็มไปด้วยหนังด้านพลันปัดป้องขึ้นมา จากนั้นก็ปล่อยหมัดไปบนหน้าฮ่าวอี้ด้วยความรวดเร็วฮ่าวอี้หลบ และรีบถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างหมัดของเขาเมื่อครู่ใช้กำลังแปดส่วน เขาถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก พลันมองไปที่เฉินขุยหมัดของเขาหนักมาก ไม่ได้เร็วเหมือนกับหลูซีและหลูหมิงแต่เขาฝึกมวยสานต่ามาตั้งแต่เด็กถึงหลบได้ขอเพียงเปลี่ยนเป็นคนอื่นมาเผชิญหน้ากับเฉินขุย เกรงว่าได้เห็นเลือดเป็นแน่เฉินขุยรับหมัดนั่นของฮ่าวอี้ ก็รู้แล้วว่าเขามีความสามารถแค่ไหนเขากล่าว “หมัดของเจ้ายังไม่เหี้ยมพอ คนเดียวไม่พอ พวกเจ้าแปดคนเข้ามาพร้อมกันเลยเถอะ!”ในเมื่อล้วนเป็นองครักษ์ของท่านเทพ เขาก็ต้องรู้ว่า ฝีมือของคนเหล่านี้เป็นยังไงหากฝึกวิชาหมัดมวยได้ไม่ดีพอ ยังต้องให้ท่านแม่ทัพใหญ่เลือกพวกคนที่ฝีมือดีออกมาจากในกองทัพตระกูลจ้านหรือให้มั่วฝานส่งหน่วยกล้าตายมาสักสองสามนายหน่วยกล้าตายที่ตระกูลมั่วเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก จงรักภักดีกับเจ้านาย และฝีมือยังไม่เลวอีกด้วยครั้นฮ่าวอี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้ สีหน้าก็ปั้นยากขึ้นทันใดและเหล่าบอดี้การ์ดก็ได้ยินเช่นกันหวังเสี่ยวเฉิงถอดชุดสูทออกสลัดลง

เมื่อคุณหญิงจางหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นว่าเป็นลู่ฉิงยวนเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยมือเย่มู่มู่เธอแสยะยิ้มพลางเอ่ย “คุณลู่ คุณไม่อยู่สบาย ๆ ที่เมืองหลวง แต่มาทำเสียเรื่องอยู่ที่นี่?”“ฉันแนะนำว่าเธออย่ายุ่งให้มากเรื่องจะดีกว่านะ!”เมื่อเย่มู่มู่หันหลังกลับไป ก็เห็นลู่ฉิงยวนที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำ เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเย็นชาเมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของเย่มู่มู่ ริมฝีปากบางของเขาก็คลี่ยิ้มเบา ๆ “มู่มู่ คุณกลับมาทำไมไม่บอกผมสักคำล่ะ?”“แม้เพื่อเรื่องของฟู่ลี่กรุ๊ป ผมเองก็เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเหมือนกันนะ...”เย่มู่มู่พยักหน้าให้เขา “อืม ฉันจะศาลสักหน่อย!”“โอเค ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณนะ!”หุ้นของทั้งสองคนรวมกันก็เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ทางศาลจะให้ความสำคัญมากขึ้น หนำซ้ำยังเร่งกระบวนการให้เร็วขึ้นอีกด้วย!ขณะที่เย่มู่มู่และลู่ฉิงยวนเตรียมตัวจะออกไป คุณหญิงจางก็รีบขวางเย่มู่มู่เอาไว้เธอพูดโน้มน้าวอย่างสุดกำลังว่า “มู่มู่ เหล่าจางเองก็อยากกินข้าวกับเธอสักมื้อ!”“ไม่ต้องไปศาลแล้ว มีเรื่องอะไร ทุกคนมานั่งคุยกันดีกว่า เธอว่าใช่ไหม?”เย่มู่มู่ส่งสายตาให้หลูหมิงหลูหมิงผละ

ลู่ฉิงยวนยื่นมือที่เห็นกระดูกข้อชัดเจนออกมา แล้วลูบผมที่ยุ่งเหยิงของเย่มู่มู่เบา ๆเขามองใบหน้าสะสวยของเย่มู่มู่ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มเบา ๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำ“เพราะว่า ผมชอบคุณไงล่ะ!”เย่มู่มู่มองลู่ฉิงยวนอย่างตกตะลึงในแววตาของเธอเผยความไม่เชื่อออกมา!ลู่ฉิงยวนมองนัยน์ตาอันงดงามทั้งคู่ของเธอ แล้วสารภาพด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า“ที่จริงผมเคยเห็นคุณตั้งแต่ยังเด็กมาก ๆ แถมยังเคยกอดคุณด้วย! ตอนนั้นแม่บอกว่า คุณคือภรรยาของผม ให้ผมทะนุถนอมคุณ ปกป้องคุณให้ดี!”“แต่น่าเสียดายที่หลังจากแม่ผมเสียไป ผมก็ไม่เคยเจอคุณอีก!”“แต่คำพูดของเธอ อยู่ในใจผมมาตลอด!”“ก่อนหน้านี้ผมไม่มีความสามารถ แย่งชิงอำนาจควบคุมหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปกับพวกเขามาตลอด ตอนนี้ผมมีความสามารถแล้ว!”เย่มู่มู่ขมวดคิ้วมองลู่ฉิงยวนอยู่นานสองนาน ก่อนจะส่ายศีรษะ“คุณไม่ได้ชอบฉัน แต่เก็บคำพูดของคุณน้ามาถือเป็นสัจจะที่ต้องทำให้ได้!”เย่มู่มู่ยังคิดจะพูดอะไรอีก ทว่าลู่ฉิงยวนรีบพูดแทรกเธอริมฝีปากบางของเขายังแฝงไปด้วยรอยยิ้มบาง ๆ น้ำเสียงอบอุ่น“มู่มู่ ตอนนี้ผมไม่ได้ต้องการให้คุณตอบรับทันที ผมแค่อยากให้คุณพิจารณาดู!”“ถ้าพ่อแม่ของเราสอง

เขาเคยถามบรรดาแม่ทัพ พวกเขาไม่ได้สนใจเรื่องเขียนคำว่าจ้านหรือคำว่าเย่บนธงอาณาเขตเลยด้วยซ้ำแม่ทัพและชาวบ้านขอแค่ได้กินอิ่ม มีน้ำดื่มเท่านั้น แม้บนธงจะวาดแมลงตัวใหญ่ก็ตามแต่!พวกเขาไม่เป็นไรทั้งนั้นชาวบ้านและทหารมากมายไม่รู้หนังสือธงผืนนี้มีสีดำเป็นพื้นหลัง สีแดงเหลืองมีผลต่อการกระตุ้นการมองเห็น การออกแบบของธงนี้สมบูรณ์แบบ ทว่ารูปแบบลักษณะแตกต่างจากในยุคของต้าฉี่อย่างสิ้นเชิง!กระทั่งเฉินอู่กับซ่งตั๋วเองต่างก็พอใจเป็นอย่างมากเฉินอู่กล่าว “มังกรที่อยู่บนธงของเรา ดูดีกว่ามังกรดำของแคว้นฉู่มาก มังกรบนธงแคว้นฉู่ซูบผอม อุ้งเท้าก็ใหญ่ ไม่สวย!”“มังกรที่ท่านเทพวาดบนธงของเรา เป็นมังกรจริง ๆ! มีพลังทรงอำนาจข่มผู้อื่นได้ ทรงพลังโดยไม่ต้องเกรี้ยวกราด!”ซ่งตั๋วกล่าว “นอกจากท่านแม่ทัพใหญ่ไม่พอใจในตัวอักษรจ้าน ก็แทบจะสมบูรณ์แบบ หากทำออกมา ต้องยิ่งดูดีขึ้นไปใหญ่แน่!”“ใช่!”จวงเหลียงเอ่ยขึ้นว่า “ท่านแม่ทัพ ตัวอักษรเย่ที่เขียนอยู่บนนธง ท่านเทพต้องมาต้าฉี่สักหน เปิดเผยโฉมหน้าต่อหน้าทหารทุกนาย ให้ทุกคนได้รู้ว่า นางต่างหากที่เป็นผู้วิเศษที่อยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนกองทัพตระกูลจ้านของเราตัวจริ