Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 411 - Bab 420

Kahit sinabi ko na hindi maganda ang pakiramdam ko, sinabihan pa rin ako ni Tito na kung kaya ko ay magtrabaho na. That only made me more nervous kasi ganoon siguro ka-importante ang collaboration na ito…na nagawa niya akong utusan na mag-start na kahit alam naman niya na hindi maganda ang pakiramdam ko—kahit fake lang naman! Nakangiwi ako nang makita ako ni Mama. I was recalling what happened in the company and I couldn't help but crinkle my nose. Pinanliitan niya ako ng mata. “Anong sinabi sa ’yo nina Clara?” She sounded critical. “Wala. Magtrabaho daw ako bukas kung kaya ko na.” Hindi ako mapakali habang umuuwi kami ni Mama. Hanggang sa pagtulog, hindi ako nilubayan ng kaba ko. Wala kasi akong choice. I know I have to go to work tomorrow. Alam ko na sinabi lang ni Tito na kung kaya ko, pero ang ibig sabihin noon ay bukas ka na magsimula. Ang sama ng pakiramdam ko kinabukasan. Hindi ako nakatulog ng mabuti! Binabangungot ako ng Helexion Pharma. Makatulog lang ako ng ilang minuto

Bahagyang nakaawang ang labi ni Levi habang nakatitig sa akin. Wala na ang papa niya. Puro katahimikan lang ang namayani sa paligid.Napahiya na ako, ngayon pa ba ako aatras?Kaya kahit hindi ko alam kung paano ko siya kukumbinsihin, lumapit ako sa kanya. He was reading something, but when he saw me nearing him, he closed the folder. Kita ko ang pag-igting ng panga niya.“What was that, Serena?” he asked coldly.I smiled nervously at him. Mukha siyang iritado pero desperado rin ako. It’s a matter of life and death!“Pagbigyan mo na ako. I think I deserve a second chance,” sabi ko. Huminto ako sa tapat niya.Kinuha ko ang contract sa tote bag ko at saka inilahad sa kanya.“Who let you enter?” galit niyang tanong. Tumingin siya sa labas kung nasaan ang secretary niya. Kinabahan ako dahil mapapahamak pa ang ibang tao sa kagagawan ko.“Levi, please. I'm begging you…sign this. We don’t want another pharma. Itong pharma niyo lang,” pangungumbinsi ko.Kumunot ang noo niya. Sumandal siya sa s

Humikab ako habang inaayos ang mga dadalhin kong gamit. Nilagay ko sa tote bag ko ang isang mineral water at ang limang biscuit na kakainin ko in case na abutan na naman ako ng lunch sa Helexion Pharma. Nilagay ko rin ang laptop ko kung nasaan ang report na ginawa ko para mapapayag si Levi na ituloy ang collaboration. He better sign the contract kasi nakulangan ako sa tulog ngayon dahil ginawa ko pa ’to!After making sure that I have everything in my bag, humikab ulit ako. I blinked several times kasi mahapdi ang mata ko.“I need to sleep more,” reklamo ko. “But I want the contract signed kaya okay lang na walang tulog. Mapermahan lang ’to.”Lumabas ako ng kwarto matapos. Nakahanda na ni Mama ang kakainin ko. Nilalagyan niya ng mainit na tubig ang gatas ko kasi gusto kong uminom ng milk ngayon. I feel so weak. Fresh from passing the board and now I feel so tired already! Sana pala medyo nag-extend ako sa college. Kung alam ko lang na stress agad ang kakaharapin ko matapos kong makapas

I was so happy kasi finally mapepermahan na yung contract. Yun ang nasa isip ko buong araw habang nasa bahay ako. Dahil hindi naman papasok si Levi, umuwi na ako. Hindi na rin ako dumaan sa hospital dahil sinabi naman sa akin ni Mrs. Mercado na yung contract ang pagtuunan ko ng pansin.I slept off my stress and frustration. I was so positive na matatapos na ang paghihirap namin.“Serena, kung pwede daw na dumaan ka muna ngayong umaga sa mansion? Pinapasabi ng Tito mo, dumaan ka daw. Hindi ka na bumibisita sa mansion,” sabi ni mama na ikinatigil ng puso ko.I almost forgot how to breathe.“Mama, hindi na ako pwede ngayong umaga. Male-late ako.”I could feel the tension rising in my body. Yung itinulog ko kahapon, parang nawala lahat bigla.“Kahit ma-late ka daw ng ilang oras. Baka may itatanong tungkol sa trabaho.”Kaya nga mas lalong dapat ay hindi ako pumunta! Wala pang pirma si Levi. Pero kung pipirma siya ngayon sa gabi, bibisita ako sa kanila.Mama watched me almost losing my shit

Nagmamadali akong sumunod sa pinuntahan niya. Muntik pa akong may mabangga sa pagmamadali.I groaned when I saw him turn to the left. Nawala siya sa mata ko. Halos tumakbo na ako para lang abutan siya. Pagdating ko sa linikuan niya ay sinalubong ako ng dilim. May kaunting ilaw, enough to see the way pero madilim pa rin.Suminghap ako nang wala akong makitang tao. Mas nagmadali pa ako sa paglalakad. Bawat hakbang ko na wala akong nakikitang bulto ng tao ay siya ring pagbilis ng tibok ng puso ko.Pero nahinto rin ako nang biglang may narinig akong dalawang boses.“Levi, please…” nagmamakaawa ang isang babae.Hindi ko marinig kung may sinasabi ba si Levi.“Say something. I said I love you. Wala ka pa ring sasabihin?” nasasaktang sabi ng babae.“Did you call me for this?” marahang tanong ni Levi.Napatakip ako sa bibig. My heart skipped a beat for unknown reason.“Yes. I tried to forget about this feeling pero hindi ko magawa. Can you give me a chance? Let's try for months or a year,” ma