All Chapters of บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง: Chapter 241 - Chapter 243

พี่สาวพี่ชายของข้าต้องได้รับการศึกษาจากในเมืองหลวง จะต้องมิน้อยหน้าใคร ที่สำคัญอายุประมาณนี้แล้ว พี่สาวพี่ชายสมควรต้องมีพวกพ้องและเครือข่ายเป็นของตนเองได้แล้ว อีกไม่นานพี่สาวซูลี่จะปักปิ่นแล้วด้วย ข้าปรารถนาว่าในงานนั้นพี่สาวจะได้รู้จักผู้คนมากขึ้นท่านพ่อว่าครอบครัวซุนจะยินดีย้ายไปอาศัยที่เมืองหลวงหรือไม่ขอรับ” จางอี้หมิงอธิบายแผนการที่เขาคิดไว้ให้บิดาได้รับฟัง และมิวายถามความเห็นเรื่องบ้านซุนด้วย“หมิงเอ๋อร์ เจ้ามิอยากอาศัยที่เมืองหลวงเช่นนั้นหรือ” นางหูได้ฟังแผนการแล้วจึงเอ่ยถามหลานต่อ“ท่านย่า ข้ามิชอบความวุ่นวายขอรับ อีกอย่างหนึ่งครอบครัวของเราก็มิลำบากแล้ว ข้าคุ้นเคยและเติบโตที่เมืองไห่ถังจึงรู้สึกว่าหมู่บ้านหลัวถงคือบ้านมากกว่าขอรับ” เด็กน้อยตอบตามความจริงอานนท์ฟื้นขึ้นมาที่หมู่บ้านหลัวถง จึงไม่แปลกเลยที่เขาจะรู้สึกว่าเมืองไห่ถังเปรียบเสมือนบ้านเกิดของตนเอง“ย่าก็เช่นกัน ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่ใช่เมืองที่ย่าเกิด แต่ย่าก็อยากจะพักผ่อนตลอดกาลที่เมืองนี้”“พ่อก็เช่นกัน พ่อมีความสุขที่นี่ เพียงได้ทำงานเป็นอาจารย์สอนหนังสือให้เด็ก ๆ พ่อก็มีความสุขมากแล้ว”“เช่นนี้หมิงเอ๋อร์จึงจะให้บ้

ในส่วนของที่พักนั้นไม่มีปัญหา เพราะสององครักษ์เหลียงไป๋ได้ทำการจัดหาและคัดเลือกบ่าวไพร่มาไว้รอเจ้านายของจวนตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนแล้ว เมื่อขบวนเดินทางของจางอี้หมิงมาถึงเมืองหลวง ทุกอย่างก็พรักพร้อมอยู่ก่อนแล้ว“ท่านแม่ น้องหญิง ชอบหรือไม่ขอรับ”จางอี้เทาเอ่ยถามมารดาและภรรยาในตอนเช้าของวันถัดมา หลังจากที่พวกเขากินข้าวเช้าเรียบร้อยแล้วอู่สง ชายชราอายุประมาณห้าสิบปีถูกส่งมาเป็นพ่อบ้านประจำจวนตระกูลจางแห่งนี้ เขาเคยทำงานเป็นพ่อบ้านให้กับนางหู เมื่อครั้งยังอยู่ในเมืองหลวง หลังจากที่บ้านรองถูกตัดขาดจากบ้านหลัก อู่สง ก็ไม่ได้ไปทำงานที่ไหน เขาเปิดร้านขายเกี้ยวเล็ก ๆ ในหมู่บ้านเดิม เมื่อจางอี้เทารู้ว่าจะได้กลับมาเมืองหลวง เขาจึงติดต่อไปหาอู่สงเพื่อให้มาทำหน้าที่พ่อบ้านที่จวนหลังใหม่ ซึ่งอู่สงก็ตอบรับและย้ายครอบครัวกลับเข้าเมืองหลวงมาเตรียมความพร้อมของจวนไว้ต้อนรับเจ้านายคนเก่าทันที“ชอบมาก จวนหลังนี้ใหญ่โตกว่าจวนตระกูลจางที่เราจากมาเป็นเท่าตัว แต่ก็เท่านั้นเพราะต่อไปจวนหลังนี้ก็เป็นเรือนของบ้านซุนแล้ว หลังจากที่แม่ได้ป้ายวิญญาณของท่านพ่อเจ้าแล้ว แม่คงมิได้มาเมืองหลวงอีกเป็นแน่ อาเทาเจ้าแน่ใจแล