All Chapters of ยั่ว: Chapter 181 - Chapter 190

“ก็… ก็คุณสายลมทำรุ้งเจ็บ” “หึ! นี่แค่ส่วนหัวเองครับ จะกัดอีกก็ได้นะ เพราะผมจะต่อแล้ว” พูดจบก็ดันสะโพกเข้าไปด้านในอีก ตัวตนแกร่งเข้าไปด้านในจนสุดลำ ดวงตาคู่หวานเบิกกว้าง คนทำหัวเราะเบาๆอย่างชอบใจ ร่างกายสั่นระริกเริ่มคลอนแคลนไปตามแรงโยก จากจังหวะเนิบนาบให้ปรับตัว ค่อยๆแรงขึ้น จนต้องยกมือโอบกอดลำคอหนาไว้เป็นหลักยึด “อ๊ะ อ๊า!” “ชู่ว! เสียงดังแล้วครับ” “อ๊ะ อือ ก็ ก็คุณทำแรง” “สำหรับผมมันไม่แรงเลย กลั้นเสียงหน่อยนะ ต่อไปมันจะแรงกว่านี้” พูดจบจังหวะที่ทำก็เปลี่ยนไป แก่นกายด้านในขยับเข้าออกถี่ยิบ แรงส่งเข้าหาทำให้เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องน้ำ รุ่งทิวายกมือซ้ายปิดปากไว้แน่น มองคนที่เธอคล้องแขนขวารอบคอเขาอยู่ ด้วยสายตาโกรธเคือง เขาทำเสียงดังจนทะลุออกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว “อืม คุณไม่ชอบเหรอ?” “อุ๊ย! ปะ เปล่าค่ะ รุ้งชอบ แต่ มัน เสียงดัง ซีดส์” รุ่งทิวาถึงกับซีดส์ปาก เมื่อมือที่จับสะโพกเปลี่ยนมาเล่นกับจุดกระสันของเธอ จังหวะเบาลง แต่สะโพกสอบยังเข้าออกหนักๆ คว้านลึกอยู่ด้านใน จนร่างกายเธอต้านทานไม่ไหว กระแสความเสียวแล่นพล่านไปทั่งร่าง ไม่นานร่างกายก็เกร็งกระตุก เก็บเกี่ยวคว

แปะ! “หยุดสิคะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อยรุ้งด้วยค่ะ” ร่างสูงขยับออกห่าง เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าสำรองด้านหลัง หยิบสูทอามานี่ที่ไม่ค่อยได้ใช้ออกมา เดินมายื่นให้ผู้หญิงที่ลงไปยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานเรียบร้อยแล้ว เธอรับมันไปถือด้วยใบหน้างงงวย จนเจ้านายต้องไขข้อสงสัยให้ “เอาไปใส่สิ ผมให้” ไม่นึกเสียดายอามานี่ราคาเหยียบแสน ปกติตัวนั้นก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้ว ให้เธอไปน่าจะมีประโยชน์มากกว่า ตัวเล็กกว่าทุกตัวด้วยเพราะได้เป็นของขวัญมา อยู่กับเขาก็ไม่ค่อยได้ใช้งาน เพราะมันเล็กใส่แล้วรู้สึกอึดอัด “มันตัวใหญ่ค่ะ รุ้งใส่ไม่ได้” ยกขึ้นทาบกับตัวเอง บอกเจ้านายหน้าตายที่ยืนมองอยู่ วายุภักษ์ดึงสูทในมือเล็กกลับมา จับไหล่เธอบังคับให้หันหลังมา สวมทับสูทสีดำสนิทลงไป ตัวใหญ่จริงๆ สูทยาวเลยสะโพกลงไปจนเกือบถึงหัวเข่า “วันไหนว่างบ้าง” “คะ?” เอี้ยวใบหน้ากลับไปถาม เพราะแผ่นหลังโดนมือใหญ่ดันไว้อยู่ “ตารางงานของผมมีวันไหนว่างบ้าง” “วันนี้ค่ะ หลังห้าโมงไม่มีงานเลยค่ะ ท่านอยากจะกลับเร็วใช่ไหมคะ รุ้งจะได้บอกฝ่ายอื่นๆไว้ ว่าห้ามรบกวน” “อืม งั้น 5 โมงคุณไปรอผมที่ลานจอดรถ” ดันแผ่นหลังเล็กให้ก้าวเดิน รุ่งท

“รุ้งไม่ต้องทำอะไรมาก และไม่ต้องพูดอะไรมากมาย แค่เดินเข้าไปหาพี่สายลม แล้วบอกว่าเป็นคนรักของเขาก็พอ” อธิบายสิ่งที่รุ่งทิวาต้องทำ มือกดพิมพ์ข้อความบอกสามีว่ากำลังเดินทางไปที่ร้าน รุ่งทิวาพยักหน้าเข้าใจ มองเส้นทางที่กำลังไปด้วยหัวใจสั่นระทึก เธอจะทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อเงินสามหมื่นที่จะได้รับ เมื่อมาถึงร้านเหล้าแบบครบวงจร สองสาวก็เดินเข้าไปด้านใน โดยใช้ทางเข้าด้านหลัง พนักงานของร้านก้มศรีษะลงทักทาย ธารธาราไม่มีเวลาทักกลับ ดึงมือคนตามหลังมาให้ก้าวเร็วขึ้น เมื่อขึ้นมาถึงชั้นสองชั้นที่เป็นโซนวีไอพี ก็สอดส่องสายตามองหากลุ่มเป้าหมาย เจอได้ง่ายๆ เพราะกลุ่มนั้นเป็นกลุ่มใหญ่ ซ้ำยังเป็นกลุ่มคนหน้าตาดีทั้งหกคน โดดเด่นจนใครๆต่างก็มองไปยังจุดนั้น รุ่งทิวาใจเต้นโครมคราม มองผู้ชายรูปร่างคุ้นตา แต่ดูต่างออกไปจากปกติอย่างชื่นชม เส้นผมที่เคยจัดเซ็ตเป็นทรงเรียบร้อย ตอนนี้ตกระใบหน้าลงมาบางส่วน ดวงตาสุขุมนุ่มลึก เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาดูหลากอารมณ์ ริมฝีปากที่เคยเป็นเส้นตรง ขยับยกขึ้นทั้งสองข้างเป็นรอยยิ้ม เจ้านายเวลาอยู่ข้างนอก เป็นแบบนี้สินะ เขาดูอารมณ์ดีสุดๆ ยิ้มกว้างและย

“อือ เสียวจังเลยค่ะ” “อืม ยังมีอะไรให้เสียวกว่านี้อีกนะ” น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ลมหายใจกี่กระชั้นขึ้น เมื่อริมฝีปากได้ไต่ไปทั่ว หยุดลงเมื่อเจอหน้าอกอวบใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ร่มผ้า อ้าปากครอบครองทั้งอย่างนั้น ใช้ฟันคลึงไปมา จนเธอต้องแอ่นอกเข้าหาสัมผัสนั้นมากขึ้น นิ้วมือร้ายไต่วนลงต่ำ สอดหายเข้าไปในกระโปรงสั้นที่ร้นขึ้นมาอยู่บนต้นขา เกี่ยวกางเกงชั้นในออกไปด้านข้าง ปัดป่ายนิ้วผ่านจุดเสียวกระสัน จนเสียงหวานครางลั่นห้องน้ำ “อ๊ะ อือ เสียวมากเลยค่ะ อ๊ะ อ๊า” รอยยิ้มมีเสน่ห์จนคนมองหลงมัวเมา แอ่นสะโพกขึ้นสูง สู้นิ้วมือที่หายเข้ามาในตัวพร้อมกันถึงสองนิ้ว พิษจากสุราชั้นเยี่ยมสร้างความกระสันจนลืมหวามเจ็บ เสียงครางกระเส่า อีกทั้งสายตายังเว้าวอนจนน่าสงสาร “อื้อ อ๊ะ ไม่ไหวแล้วค่ะ คุณสายลม เลิกแกล้งแล้วทำจริงๆสักทีสิ” “ผมไม่ได้แกล้งนะ นี่ก็กำลังทำอยู่ คุณต้องพร้อมกว่านี้นะ ไม่อย่างนั้นคุณจะเจ็บตัว” หมับ! เอื้อมมือลงไปหยุดมือที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวลง มองอย่างอ้อนวอน ก่อนจะร้องขออีกครั้ง “คุณขา ได้โปรด รุ้งเสียวเหลือเกินค่ะ” คำพูดน่าเอ็นดูซะจนคนแกล้งใจเย็นทนไม่ไหว จับเธอให้ลุกขึ้น

รุ่งทิวาแบ่งเงินออกมาครึ่งหนึ่ง เลือกเก็บไว้ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งซ่อนมันไว้ใต้หมอน หยิบส่วนของตัวเองใส่ในกระเป๋า ขอรับน้ำใจเพียงแค่นี้ก็พอ ว่าจะรับแค่ค่าจ้าง แต่กลัวไม่พอถ้าต้องไปจ่ายค่าคอนโดเขาอีก เดือนนี้เงินยังไม่ออกด้วย มันจำเป็นต้องรับจริงๆ รุ่งทิวาเดินสำรวจอย่างที่เจ้าของห้องอนุญาต ห้องนอนของเขาใหญ่กว่าห้องที่เธอเช่าอยู่หลายเท่าตัว ข้าวของจัดวางเป็นระเบียบเรียบร้อย โทนการตกแต่งเป็นสีขาวและเทา เหมือนว่าเจ้าของห้องนี้ จะโปรดสองสีนั้น ก๊อกๆ! รุ่งทิวามองไปตามเสียง เลิกคิ้วขึ้นเมื่อไม่มีใครเปิดเข้ามา เดินไปที่ประตูช้าๆ ไม่กล้าเปิดเพราะกลัวเป็นคนอื่น ช่างใจอยู่สักพักเสียงประตูก็ดังขึ้นอีก เลยตัดสินใจเปิดออกไป ตกใจมากเมื่อคนตรงหน้าเป็นน้องสาวของเขา “พี่ พี่สายน้ำ” ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำ กระชับชุดคลุมอาบน้ำเข้าหากัน รู้สึกอับอายเหลือคณานับ เมื่อเจอสายตาล้อเลียน “ไม่ต้องคิดมากหรอก พี่เอาชุดมาให้ มาดูด้วยว่าพี่ชายพี่ทำอะไรรุ้งหรือเปล่า” “คือ คุณสายลมไม่ได้ทำอะไรรุ้งเลยค่ะ รุ้ง… รุ้งยอมเอง” ด้วยเข้าใจว่าเขาจะโดนดุ เลยสารภาพผิดออกไป และตัวเองก็ยอมให้เขาทำแบบนั้นจริงๆ ธารธารา