All Chapters of ยั่ว: Chapter 201 - Chapter 210

สองชั่วโมงต่อมา การถ่ายแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์สายน้ำจบลงช้ากว่ากำหนด เพราะกิจกรรมคั่นเวลาที่กินเวลาไปกว่าชั่วโมง รุ่งทิวานั่งกดดูรูปถ่ายทั้งหมดอยู่บนโซฟา ส่วนคนรับหน้าที่ถ่ายแบบให้เธอนั้น กำลังใช้ตักเธอหนุนต่างหมอน ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอมาสักพักแล้ว แก๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้นแผ่วเบา คนที่ก้าวเข้ามาในสตูดิโอ คือเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าอย่างธารธารา ใบหน้าเศร้าหมองของน้องสาวคนรัก ทำให้รุ่งทิวาไม่สบายใจ เขย่าไหลหนาแรงๆ เรียกให้คนหลับตื่นจากนิทรา “พี่สายน้ำมาแล้วค่ะ” “อ่า อยู่ไหนล่ะ?” น้ำเสียงงัวเงียพร้อมกวาดสายตามองหาน้องสาว รุ่งทิวาใช้สายตามองไปแทน ธารธารากำลังนั่งเงียบ ซ่อนหยดน้ำตาอยู่อีกมุมหนึ่งของสตูดิโอ เมื่อเห็นท่าทางไม่ดีของน้องสาว วายุภักษ์รีบดีดตัวขึ้นจากตักคนรัก ก้าวเดินไปยึดไหล่สั่นสะท้านนั้นให้หันมาหาตัวเอง “เป็นอะไรน้ำ?!” “พี่! ฮึก อือ เขา เขานอกใจหนู ฮือ” กอดรอบเอวพี่ชายไว้ พร้อมปล่อยน้ำตารินไหลอย่างสุดจะกลั้น ความจริงกระจ่างชัดเต็มสองตา ธารธาราได้เห็นด้วยตาตัวเอง ว่าสามีไปมีความสัมพันธ์กับเด็กในร้าน ก่อนจะกลับมาที่นี่ เธอเคลียร์กับเขาแล้ว แต่

สามชั่วโมงต่อมา @ชั้นบนสุดของโรงแรม จิรายุมองคนในอ้อมกอดนิ่งๆ ก้าวเดินไปยังเตียงนอน วางร่างธารธาราลงบนเตียงแผ่วเบา จับผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของเธอไว้ เหลือเพียงส่วนหน้าอกขึ้นไปจนถึงใบหน้า หักห้ามหัวใจตัวเองอย่างหนัก เพื่อไม่ให้เผลอล่วงเกินคนเมาหลับบนเตียง เมื่อมองจนยากจะห้ามใจไหว ก็เดินหนีไปนั่งสงบสติอารมณ์บนโซฟา ทอดสายตามองออกไปด้านนอก ท้องฟ้าสีดำสนิทตอนนี้ เหมือนหัวใจเขาเลย มันมีแต่ความคิดดำมืดปกคลุมไปหมด โคตรอยากฉวยโอกาสกับคนเมาเลย ตู๊ด! ตู๊ด! ล้วงหาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กดต่อสายหาวายุภักษ์อย่างใจเย็น นั่งรอเงียบๆทั้งที่ตัวเองก็เมามาก หันไปมองคนที่นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงบ่อยครั้ง แอบยิ้มเยาะความเป็นคนดีของตัวเองนิดๆ กับคนอื่นเขาเลวได้ แต่กับเธอทำไม่ได้จริงๆ [คุณมีธุระอะไร?] “น้องสาวคุณอยู่โรงแรมกับผม” […ยัยน้ำสร้างปัญหาอีกแล้วเหรอ] “คุณมารับเธอหน่อย เธอเมามาก” จิรายุเข้าใจเหตุผลที่วายุภักษ์ไม่ชอบขี้หน้าตัวเอง นั่นเพราะเขาชอบน้องสาวสุดรักของวายุภักษ์นั่นแหละ แม้จะยังทำธุรกิจร่วมกัน แต่ก็ยังคงความไม่ลงรอยได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย [ยัยนั่น เหมือนจะมีปัญหากับ

12:45 น. รุ่งทิวาจัดการเตรียมอาหารให้คนรักก่อน จากนั้นค่อยออกมาทำธุระของตัวเอง ร้านที่เธอมา เป็นร้านอาหารตั้งอยู่ไกลจากบริษัทมาก เมื่อมาถึงก็รีบเดินเข้าไปด้านใน แอบมองรอบตัวนิดๆ เมื่อเห็นว่ารอบๆไม่มีคนที่ตัวเองรู้จัก ก็รู้สึกเบาใจขึ้นมากว่าเดิม “พี่มีธุระอะไร” ถามขึ้นทันทีที่เดินไปถึงโต๊ะ รุ่งทิวามองวชิราด้วยความไม่สบายใจ เขาดูเปลี่ยนไปมากจนเธอรู้สึกกลัว ถ้าหากเขาไม่พูดจาข่มขู่ เธอไม่มีวันออกมาเจอเขาแน่ “นั่งก่อนสิ ชีวิตดีขึ้นเยอะเลยนี่” วชิรามองสำรวจรุ่งทิวาตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า เหยียดริมฝีปากขึ้นเมื่อเธอดูเปลี่ยนไปสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า เสื้อผ้า หรือข้าวของที่ใช้ ข่าวลือที่ว่าคบหากับเจ้าของบริษัท สงสัยจะเป็นเรื่องจริง “ค่ะ ก็เรื่อยๆ พี่ไวท์มีธุระอะไรเหรอคะ” “หึ! ก็ไม่มีอะไร คิดถึง” “คะ! อ่า แต่เราเลิกกันไปแล้ว” “เลิกเหรอ ใครพูดแบบนั้น พี่จำไม่เห็นได้ว่าเราเลิกกัน” “แต่พี่ พี่แต่งงานแล้ว รุ้งคิดว่าเราจบกันไปแล้ว” “พี่หย่ากับจีน่าแล้ว และพี่ต้องการทวงรุ้งคืน ไม่ว่าตอนนี้รุ้งจะคบกับใครอยู่ ไปเลิกกับมันซะ” “ไม่ค่ะ!” รุ่งทิวาตอบไปทันทีแบบไม่ต้องคิ

“นั่น…ชงให้ผมก่อนนะ” “ถ้าท่านอยากได้ก่อน ดิฉันจะชงให้ก่อนค่ะ ประชุมใกล้เสร็จหรือยังค่ะ มีแขกมารอท่านอยู่ที่ห้องรับรองค่ะ” “ผู้หญิง?” “ค่ะ ผู้หญิง” “อืม อย่างนี้ต้องรีบจบการประชุมเร็วๆแล้วสิ” พูดจบก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟร้อนๆ ที่รองอยู่ใต้เครื่องชงกาแฟมาถือไว้ เอื้อมไปหยิบน้ำตาลมาเทใส่หนึ่งซอง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องชงกาแฟ เลี้ยวหายเข้าไปในห้องประชุม เพื่อจบการประชุมลง “พอดีผมมีแขก ถ้าไม่มีอะไรด่วน ผมขอจบการประชุมวันนี้ก่อนนะ คุณริสา ช่วยจองร้านอาหารให้ผมหน่อยครับ” พูดจบก็ก้าวเดินไปพร้อมเลขาสาว แม้ริสาจะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเจ้านายกับรุ่นน้อง แต่เจ้านายบอกเองว่าไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เธอจึงได้แต่สงสัยและไม่กล้าถาม ได้แต่ทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด “เป็นร้านอาหารริมแม่น้ำดีไหมคะบอส?” “ดีเลย คุณจองให้ผมหน่อยนะ” “ค่ะท่าน” วายุภักษ์หยุดยืนอยู่หน้าห้องรับรอง แอบใช้หางตามองไปหน้าห้องทำงานของตัวเอง เห็นรุ่งทิวานั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่ตรงนั้น มุมปากก็ขยับขึ้น ถอนหายใจออกไปเบาๆ ผลักประตูเข้าไปด้านใน ปิดมันลงพร้อมกับอ้าแขนรับร่างของผู้หญิงในห้อง “คิดถึงมาก

“เอาไงดีอะจิน รุ้งโดนไอ้นั่นพาตัวไปแล้ว” วชิราเป็นผู้ชายดีแค่เปลือกนอก น้อยคนที่จะรู้ว่าเขาชอบทำร้ายร่างกายผู้หญิง ธารธาราเป็นเพื่อนกับผู้หญิงที่เคยถูกวชิราทำร้าย จึงไม่กล้ายื่นมือเข้าไปมาก กว่าเขาทำร้ายรุ่งทิวาให้ได้รับบาดเจ็บ “พี่ชายคุณ โทรหาพี่ชายคุณ” “โทรแล้ว พี่สายลมไม่รับ” “แจ้งตำรวจเลยไหม?” “กลัวตำรวจไม่รับแจ้งนี่สิ” “โอ้ย!” ธารธารายีผมจนฟู กดต่อสายหาพี่ชายอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่รับเหมือนเดิม จึงกดเข้าไปในไลน์ เมื่อเห็นว่าพี่ชายอ่านแต่ไม่ยอมตอบ ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด “อ่านแต่ไม่ตอบ! โอ้ย! โมโหแล้วนะ” “น้ำ จะไปไหนอะ!” “ไปจัดการเองไง ใครจะยอมปล่อยให้ว่าที่น้องสะใภ้โดนลากไปอย่างนั้นวะ!” “เห้ย! รอด้วย” จิรายุรีบตามคนรักไป ธารธาราวิ่งหายไปยังลานจอดรถ มองซ้ายขวาแต่ไม่เห็นใคร กำลังจะวิ่งไปหน้าร้าน ร่างทั้งร่างก็ถูกรวบไปกอดไว้ จิรายุจุ๊ปากเป็นเสียงปราม เมื่อคนในอ้อมกอดดิ้นรนหนี จนเหนื่อยหอบ “มีคนมาจัดการแล้ว” ธารธารามองตามสายตาคนตัวสูงกว่าไป เมื่อเห็นพี่ชายยืนอยู่ด้านหน้าวชิรากับรุ่งทิวา ก็หยุดดิ้นรนหนี ยอมอยู่นิ่งๆในอ้อมกอด ซบใบหน้าอยู่อย่างนั้น จนคนถูกซบห