ชีหยวนรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งก็อยู่ในวัดร้างแห่งหนึ่งแล้วนางยกมือกุมบ่าที่ถูกพันแผลไว้เรียบร้อยแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ได้ยินเสียงปาเป่าดังมาจากฝั่งตรงข้ามว่า “อย่ามัวมองเลยคุณหนูใหญ่ชี ที่นี่ก็คือวัดว่านอันที่ท่านจุดไฟเผาไปนั่นแหละ ท่านอ๋องของข้าพาท่านมา”ชีหยวนเม้มริมฝีปากแน่นความจริงตอนนั้นนางไม่จำเป็นต้องสลบไป ด้วยความแข็งแกร่งของนาง หากต้องการจะทำอะไรก็ฝืนไว้ในอึดใจเดียวได้เสมอแต่นางไม่อยากพัวพันกับเซียวอวิ๋นถิงอีกต่อไปนางรู้ถึงความรู้สึกและการทุ่มเทของเซียวอวิ๋นถิง แต่นางจะไม่เอาทั้งชีวิตของตัวเองมาเดิมพันว่าในชาตินี้ ระหว่างนางกับเฝิงไฉ่เวยเขาจะเลือกใครกันแน่การรักใครสักคนก็เหมือนการเดิมพัน เอาความรัก ความรู้สึก และความจริงใจทั้งหมดของตนลงไปวางเดิมพัน หวังให้เขาตอบแทนด้วยความรักในระดับเดียวกันหรืออย่างน้อยก็ยืนยาวเท่ากันยิ่งวางเดิมพันมากเท่าไร ก็ยิ่งไม่อยากถอนตัวเท่านั้นอย่าพูดเรื่องไม่หวังสิ่งตอบแทนเลย คนที่ขึ้นโต๊ะพนัน ไม่มีใครอยากกลับออกไปมือเปล่าหรอกนางไม่เคยพนัน ไม่เคยคาดหวัง ก็เลยไม่เคยผิดหวังนางเลิกคิ้วมองไปทางปาเป่า “พิษของข้าถอนแล้วหรือ?”ปาเป่าถึงกับร
Read more