Semua Bab ยอดหญิงในเงามาร: Bab 671 - Bab 680

ภายใต้ความตื่นเต้นที่มากเกินไป ทำให้หลี่ฉางชิงสูญสิ้นความมั่นใจและความสุขุมที่เคยมีก่อนหน้าไปจนหมด ใบหน้าเขียวคล้ำราวสีเหล็กรีบเร่งเร้าลูกศิษย์อย่างลนลาน “ยังไม่รีบไปอีก?!” ศิษย์น้อยถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะหน้าตาถมึงทึงและน้ำเสียงดุดันของเขา ขานรับเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะหมุนตัวแล้ววิ่งออกไปทันที ทว่าไม่นานเขาก็กลับเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาเบิกกว้างพลางกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ใต้เท้าจูมาด้วยตนเองแล้วขอรับ!” ยามนี้นะหรือ? หลี่ฉางชิงขมวดคิ้ว ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ก่อนจะหลับตาและผงกศีรษะเบา ๆ “ข้ารู้แล้ว เจ้าพาเขาไปที่ห้องน้ำชา อีกไม่ช้าข้าจะตามไป” ศิษย์น้อยรีบขานรับคำสั่ง หลี่ฉางชิงเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป เพียงปรายสายตามองก็เห็นจูปินกำลังเดินวนอย่างกระสับกระส่ายอยู่ในห้องน้ำชา ครั้นเห็นเขา จูปินก็สืบเท้าเข้ามาหาพร้อมขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะกดเสียงลงเอ่ยเบา ๆ ว่า “แย่แล้ว เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเสียแล้ว!” “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หลี่ฉางชิงนวดขยี้ขมับ “ก็แค่เจียงเหยียนเจินคนเดียว พวกเราวางคนแทรกซึมรอบตัวเขาไปไม่น้อย เหตุไฉนแม้แต่ร่องรอยของเขายังหากันไม่เจออีก?” จูปิ

ภายในวังหลวงขณะนี้กำลังเกิดคลื่นใต้น้ำขึ้นมาเพียงเพราะเจียงเหยียนเจินคนเดียว ณ เรือนสกุลเฝิงนอกวังหลวงในยามนี้ เฝิงไฉ่เวยเองก็กำลังหวาดหวั่นพรั่นพรึงแม้กระทั่งเสียงนกกาเช่นกัน นางต้องการให้สาวใช้ออกไปส่งข่าว ทว่าทั้งเรือนกลับถูกเฝิงอวี้จางสั่งให้คนเฝ้าไว้อย่างแน่นหนา อุตส่าห์นึกขึ้นได้ว่ายังพอมีวิธีใช้นกพิราบสื่อสาร แต่เจ้านกพิราบตัวนั้นพอบินออกไปแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย สิ่งนี้ยิ่งทำให้หัวใจของนางจมดิ่งลงเรื่อย ๆ สาวใช้คนหนึ่งเอ่ยถามนางอย่างระมัดระวังขึ้นมาพอดี “คุณหนูเจ้าคะ ไม่ลอง ไม่ลองบอกความจริงกับท่านโหวจะเป็นอย่างไรเจ้าคะ? ท่านโหวอาจจะพอหาหนทางช่วยท่าน…” นางสังหรณ์ใจว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันเกินกว่าที่เฝิงไฉ่เวยจะรับผิดชอบไหวแล้ว เฝิงไฉ่เวยกลับตวัดมือตบหน้าสาวใช้ไปฉาดหนึ่งอย่างรุนแรง “ข้าขอให้เจ้าเสนอหน้ามาปากมากกับข้าหรือ?!” เมื่อใดที่สภาพจิตใจของคนเราเข้าขั้นเลวร้าย ย่อมไม่ฟังเสียงเตือนของคนอื่น ยิ่งในตอนนี้นางไม่ต้องการให้ใครมาเสนอความคิดเห็นให้นาง นางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เคียดแค้นในความอยุติธรรมของสวรรค์ ทั้งที่ทุกอย่างมันควรจะดำเนินไปอย่างราบรื่น เหตุใดชิวฉู่อ

คนเรามิใช่มีชีวิตอยู่หนึ่งชาติภพ มิใช่มีชีวิตอยู่เพียงกี่ปีกี่เดือนกี่วัน พูดให้ถึงที่สุดแล้วคนเรามีชีวิตอยู่เพียงแค่ไม่กี่เสี้ยวพริบตาเท่านั้น ชีหยวนในยามนี้เข้าใจประโยคนี้อย่างถึงที่สุด แน่นอนว่านางสามารถพึ่งพาตนเองได้ทุกอย่างไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม ทว่าคนที่เจ้ารักกลับรักเจ้ามากเสียยิ่งกว่าที่เจ้าคาดไว้ ที่แท้ความรู้สึกเช่นนี้มันงดงามหอมหวานแบบนี้เองหรือ นางเลื่อนมือขึ้นไปลูบใบหน้าของเซียวอวิ๋นถิงเบา ๆ อย่างห้ามความรู้สึกไม่อยู่ “ข้าจะรอท่านกลับมา” ไม่จำเป็นต้องเอ่ยวาจาใด ขอเพียงประโยคเดียว นางก็เข้าใจความรู้สึกในใจทั้งหมดของเขาแล้ว เซียวอวิ๋นถิงโน้มกายลงมามองนาง แล้วจู่ ๆ ก็เลื่อนมือขึ้นมาหยิกแก้มของนางเบา ๆ อย่างรวดเร็ว นุ่มน่าหยิกอย่างที่เขาคิดเอาไว้ไม่มีผิดจริง ๆ เลย อีกอย่างนิ้วมือของเขาก็ยังอยู่ครบถ้วนดี เขาอดหัวเราะส่งเสียงออกมาไม่ได้เลยจริง ๆ ยามอยู่ต่อหน้าชีหยวน เขามักจะรู้สึกเหมือนหัวใจมีรูรั่ว ความรู้สึกนุ่มนวลอ่อนโยนล้นทะลักออกมาจากด้านในไม่รู้จบสิ้น ดอกพุดซ้อนบนชั้นวางกำลังผลิบาน สายลมในยามนี้รำเพยเอากลิ่นหอมอ่อนจางลอยออกมา ชีหยวนเลื่อนมือไปจับมือของเขาลงม

หลี่ฉางชิงไม่เคยประสบความพ่ายแพ้เช่นนี้มาก่อนเขาไม่ใช่คนโง่ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่ในใจก็รู้อย่างแจ่มแจ้งว่า เรื่องนี้ย่อมเกี่ยวข้องกับชีหยวนอย่างแน่นอนก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งทำนายดวงชะตาให้ชีหยวน บอกว่านางคือดาวกาลกิณี เป็นดาวอัปมงคล ผู้ใดอยู่ใกล้ล้วนต้องตายแล้วผลเป็นอย่างไรเล่า?ผลก็คือ เพียงไม่กี่วันต่อมา ชิวฉู่อิ๋งก็ตายแล้ว!ชิวฉู่อิ๋งซ่อนตัวอยู่ในเมืองหลวงมาหลายปี ยังไม่เคยมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น แต่กลับมาเกิดเรื่องขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ จะบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญได้อย่างไร?ศิษย์น้อยเห็นสีหน้าเขาคล้ำดำดั่งเหล็ก รีบเร่งถามด้วยความเป็นห่วง “ท่านอาจารย์?”หลี่ฉางชิงได้สติ หัวเราะเย็นเยียบเสียงหนึ่ง “จะหนีไปไหนเล่า? หากเราหนีไปเช่นนี้ มิเท่ากับโยนความลำบากให้ท่านอ๋องหรือ?”ศิษย์น้อยแทบจะร้องไห้แล้ว เขามองหลี่ฉางชิงด้วยความไม่เข้าใจอย่างยิ่ง “แต่ว่าท่านอาจารย์ หากเราไม่หนี แล้วจะทำอะไรได้อีก? ทุกหนทุกแห่งล้วนมีคนตามจับเรา!”หลี่ฉางชิงผลักหน้าต่างออก บังเอิญเห็นองครักษ์เสื้อแพรกลุ่มหนึ่งกำลังตั้งด่านตรวจตราอยู่บนถนน ตรวจสอบผู้สัญจรไปมาดูจากท่าทีแล้ว อีกไม่นานคงจะตรวจค้นท

จบสิ้นโดยแท้จริงเมื่อได้ยินว่าเจียงเหยียนเจินเป็นผู้ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้หย่งชางด้วยตนเอง เพื่อเปิดเผยความจริงในครานั้น และยังกล่าวหาว่าหลี่ฉางชิงกับชิวฉู่อิ๋งเป็นผู้ผสมผงห้าศิลาในโอสถเป็นจำนวนมาก องค์หญิงใหญ่ก็รู้ในทันทีว่าหลี่ฉางชิงไม่มีทางรอดแล้ว!ความผิดอื่นของหลี่ฉางชิง เช่น การจัดตั้งคดีเท็จ การใส่ร้ายสำนักเหมาซาน ความผิดพวกนี้ล้วนไม่อาจเทียบได้กับโทษอันใหญ่หลวงอย่างการวางยาพิษฮ่องเต้หย่งชางสิ่งที่ทำให้หลี่ฉางชิงสิ้นหนทางอย่างแท้จริง ก็คือเรื่องโอสถที่มีผงห้าศิลาในปริมาณมากเกินไป!องค์หญิงใหญ่ถึงกับคว้ามือของลู่หมิงอันไว้แน่น น้ำตาไหลด้วยความยินดี “ดี! ฟ้ามีตา ฟ้ามีตาจริง ๆ! เช่นนี้แล้ว คำที่นักพรตบ้านั่นว่าแม่หนูหยวนเป็นดาวกาลกิณี คงไม่มีใครเชื่ออีกแล้ว”แท้หรือเท็จ จริงหรือลวง ก็หาใช่เรื่องสำคัญที่สำคัญคือ หลี่ฉางชิงพังพินาศแล้ว!เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ฮ่องเต้หย่งชางย่อมโกรธเกลียดเขาถึงขีดสุด เช่นนั้นคำพยากรณ์ของหลี่ฉางชิงในอดีต ก็ไม่มีใครกล้านำกลับมาพูดถึงอีกแน่!นี่เท่ากับว่าช่วยชีวิตชีหยวนไว้หนึ่งชีวิต!ลู่หมิงอันเห็นนางดีใจปานนั้น ก็หัวเราะเบา ๆ แล้วกล่าวว่า “อง