ขันทีสวีตกใจยิ่งนัก เขารู้นิสัยของอ๋องฉีดี และรู้ว่าแม้อ๋องฉีดูเหมือนจะโหดเหี้ยมเจ้าเล่ห์ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นเพียงเด็กที่ถูกตามใจจนเสียคน จึงคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างในใต้หล้านี้เป็นของตนเองเขารีบทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นแล้วทัดทานเสียงดัง “ท่านอ๋อง มิได้นะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง!”เซียวอวิ๋นถิงมาบรรเทาทุกข์ แต่กล่าวโดยแท้จริงแล้วก็เป็นเพราะฮ่องเต้หย่งชางกำลังค่อย ๆ ไว้วางใจและมอบอำนาจให้ทีละน้อยหากเขาตายที่เจียงซี ต่อให้ไม่เหลือร่องรอยใด ๆ อ๋องฉีก็ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอยู่ดีนี่มันไม่ใช่การแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าเลยจริง ๆแต่อ๋องฉีกลับไม่ฟัง เขาเอาแต่คิดถึงข้อความในจดหมายนั้นเฝิงไฉ่เวยเขียนไว้ว่า เซียวอวิ๋นถิงรักชีหยวนอย่างลึกซึ้ง และชีหยวนก็เช่นกันชีหยวนก็เช่นกัน ห้าตัวอักษรนี้ราวกับคำสาปที่แทงทะลุหัวใจของเขาจนเลือดเนื้อแหลกลาญเพราะเหตุใด?เขาดีกับชีหยวนไม่พอหรือ?ชาติก่อนเขาก็เคยขัดแย้งกับขุนนางเพราะชีหยวน และเคยมีปัญหากับที่ปรึกษาเพราะนาง ถึงกับแตกหักกับมารดาและน้องสาวของตัวเองแต่เขาถึงทุ่มเทเพียงนี้ ชีหยวนกลับไม่เคยใส่ใจเลยแม้แต่น้อยทำไมกัน?เซียวอวิ๋นถิงดีกว่าเขาตรงไ
Read more
