เขารู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมากเพราะตราประทับนั้นมีรูปทรงประหลาดนัก เป็นหยกแกะสลักเป็นรูปปลาเป็นคู่ งานฝีมือวิจิตรหายาก และหัวท้ายเชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียว ยากยิ่งที่จะทำเลียนแบบขึ้นมาได้แทบจะยืนยันได้เลยว่า เป็นคนของอ๋องฉีจริง ๆ ที่มาพบเขาเฉาซิงวั่งกดเสียงลงต่ำ “มาหาในเวลาแบบนี้ทำไมกัน? เรื่องในวังยังวุ่นวายยิ่งนัก”แต่คนผู้นั้นกลับไม่รีบร้อน เอ่ยเสียงต่ำว่า “เฉากงกง ท่านลองดูหน่อยว่าข้าเป็นใคร?”พูดไปพลางก็ยกมือดึงที่ใบหน้าอย่างฉับพลัน กระชากหน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าออก เผยโฉมหน้าเดิมออกมาพอเห็นรูปลักษณ์ของเขา เฉาซิงวั่งถึงกับผงะตัวสะดุ้งในบัดดล แล้วค่อยได้สติกลับมา สูดหายใจเฮือกใหญ่ “ฉีหลิน! เจ้า เจ้าเข้ามาในวังได้อย่างไรกัน?!”ฉีหลินนั้นคือคนสนิทของอ๋องฉี ผู้ใดบ้างที่ไม่รู้?อันที่จริงเฉาซิงวั่งก็รู้ดีว่าฉีหลินพำนักอยู่ในเมืองหลวงคอยช่วยเฝิงไฉ่เวยทำงานแต่ไม่คาดคิดว่า ฉีหลินจะกล้าบ้าบิ่น แอบลอบเข้ามาในวังได้เช่นนี้เขาเอ่ยเสียงร้อนรนว่า “เจ้ามันช่างกล้าเกินไปแล้ว! เฝิงไฉ่เวยเพิ่งตายไปเอง เหตุใดเจ้าจึงเข้ามาในเวลานี้?”ฉีหลินถอนหายใจ “ก็เพราะเฝิงไฉ่เวยตายแล้วนี่แหละ ดัง
Read more
