LOGINShare
บทที่ 385
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 386
ท่ามกลางราตรี กู้จิ่นสวมอาภรณ์ดำสนิท สายลมหนาวพัดผ่าน ชายเสื้อของเขาสะบัดพลิ้วส่งเสียงดังกรรเจียก ชางอี้ตามหลังมา กระซิบถาม "ท่านอ๋อง ท่านหมายความว่าโหรหลวงกำลังหลอกพวกเราหรือ?" "อาจจะมีทั้งจริงและเท็จ หรืออาจไม่มีความจริงสักประโยคเดียว" กู้จิ่นหยุดฝีเท้า ก้มมองภาพวาดในมือ "คิ้วและตาจำได้ชัดเจนถึงเพียงนี้ แต่กลับจำริมฝีปากไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้" ชางอี้อยู่ข้างกายกู้จิ่นมาตั้งแต่เล็ก แต่บางครั้งก็ยังคาดเดาความคิดของกู้จิ่นไม่ออก "ท่านอ๋อง เมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุใดท่านจึงตกลงกับโหรหลวง?" สายตากู้จิ่นเย็นชา "เมื่อเขากล้าทำการค้ากับข้า ย่อมหมายความว่าเขาต้องมีแผนสำรองแน่ ข้าจะใช้กลอุบายกลับ หาสตรีผู้นี้ให้พบก่อนแล้วค่อยว่ากัน" เขาส่งภาพวาดในมือให้ชางอี้ "ไปหาสตรีในภาพนี้ และหาอีกคนที่มีหน้าตาคล้ายกัน พานางทั้งสองมาเบื้องหน้าข้า" "พ่ะย่ะค่ะ!" ชางอี้รับภาพวาด เปิดดูต่อหน้ากู้จิ่น สตรีในภาพแม้จะงดงาม แต่กลับไร้ริมฝีปาก ชางอี้อดกังวลไม่ได้ "ท่านอ๋อง ภาพนี้ไม่สมบูรณ์ อาจหาผิดคนได้นะพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นวางมือบนภาพวาด นิ้วที่เรียวงามชี้ที่หว่างคิ้วของสตรีในภาพ "กลางหว่างคิ้วมีไฝแดง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 387
เจียงซุ่ยฮวนสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ ออกไปพร้อมกับหยิ่งเถา โชคดีที่นางมีพื้นฐานวรยุทธ์ เดินไปก็ไม่แตกต่างจากคนอื่น มองไม่ออกว่ากำลังตั้งครรภ์ เมื่อทั้งสองเดินมาถึงประตู เจียงซุ่ยฮวนตกใจเมื่อเห็นหีบขนาดใหญ่เรียงรายอยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นว่าผู้มาเยือนเป็นใคร นางก็ถามด้วยความดีใจและประหลาดใจ "ฝูหลิง เจ้ามาทำไม?" ฝูหลิงเกาศีรษะ ยิ้มพลางกล่าว "ในวังมีพระสนมประชวร อาจารย์ให้ข้ามาเชิญท่านไป" เจียงซุ่ยฮวน "อ้อ" เสียงหนึ่ง นางเป็นหมอหลวง หากในวังมีผู้ไม่สบาย นางก็ควรไปรักษา "มาก็มาเถอะ แล้วทำไมยังนำของมามากมายเช่นนี้?" เจียงซุ่ยฮวนก้มลงพลิกดูสมุนไพรในหีบ คุณภาพล้วนดี เห็นได้ชัดว่าเป็นสมุนไพรชั้นดีสำหรับราชวงศ์ ฝูหลิงพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย "ข้าออกจากวังน้อยครั้ง ไม่รู้มารยาทนอกวัง อาจารย์บอกให้ข้านำของมาบ้าง ข้าจึงเก็บสมุนไพรจากกรมหมอหลวง แล้วไปซื้อขนมและผ้าจากตลาด ใช้รถม้าขนมา" "มากเกินไปแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนอดขำไม่ได้ "คนไม่รู้จะคิดว่าเจ้ามาสู่ขอชุนเถาของบ้านเราเสียอีก" ใบหน้าของฝูหลิงพลันแดงก่ำ พูดติดอ่าง "ไม่ใช่ๆ เงินเดือนข้ายังน้อย ยังเก็บเงินซื้อบ้านไม่พอ อาจารย์บอกว่าต้องมีบ้านก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 388
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนเข้าวัง มีหญิงชราผู้หนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับ "ท่านคือหมอเจียงใช่หรือไม่? พระสนมจีกุ้ยเฟยให้หม่อมฉันรออยู่ที่นี่" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า กล่าวกับฝูหลิงและชุนเถา "พวกเจ้ากลับไปกรมหมอหลวงก่อน รอข้าทำธุระเสร็จแล้วจะไปหา" "หมอเจียงวางใจได้ พวกเราจะรออยู่ที่กรมหมอหลวง ไม่ไปที่ใดทั้งสิ้น" ฝูหลิงทุบอกกล่าว เจียงซุ่ยฮวนกำชับชุนเถาอีกสองสามคำ แล้วเดินตามหญิงชราไปยังตำหนักของพระสนมจีกุ้ยเฟย เมื่อถึงหน้าตำหนัก หญิงชราหยุดฝีเท้ากล่าวว่า "ถึงแล้วเจ้าค่ะ หมอเจียงเชิญเข้าไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไป ในใจรู้สึกตื่นเต้น แต่ภายนอกยังคงแสดงท่าทีสงบนิ่ง นี่คือหลักของนาง ไม่ว่าเมื่อใด ต้องไม่แสดงความหวั่นไหวต่อหน้าผู้อื่นโดยง่าย ตำหนักของพระสนมจีกุ้ยเฟยกว้างใหญ่ ตกแต่งอย่างหรูหราวิจิตร แม้แต่แจกันดอกไม้ธรรมดาก็มีค่านับพันตำลึง เจียงซุ่ยฮวนอดรู้สึกตื่นตะลึงไม่ได้ คิดในใจว่าสมแล้วที่เป็นพระสนมโปรดปรานที่สุดของฝ่าบาท พระสนมจีกุ้ยเฟยประทับบนเก้าอี้ทรงสูง บนโต๊ะข้างกายวางจานขนมกุ้ยฮวาสีทองเหลืองอร่าม พร้อมชาสองถ้วย "ข้าน้อยคารวะพระสนม" เจียงซุ่ยฮวนประสานมือคำนับ "หมอเจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 389
จีกุ้ยเฟยเป็นเหมือนพังพอนไหว้ไก่ ไม่มีความตั้งใจดี นางจะไม่ยอมติดกับดัก รอยยิ้มบนใบหน้าจีกุ้ยเฟยค่อยๆ จางลง "สิ่งที่ข้าส่งให้เจ้า เจ้าก็ไม่รับหรือ?" "ไม่รับ" เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า "ใต้หล้านี้ไม่มีอาหารกลางวันแบบให้เปล่า แม้จะมี หม่อมฉันก็ไม่มีวาสนาเช่นนั้น ยิ่งไม่มีความกล้า พระนางยังส่งให้ผู้อื่นเถิด" "แม้พระนางยังติดค้างหม่อมฉันอีกสองบุญคุณ แต่หม่อมฉันไม่ต้องการให้พระนางใช้สิ่งนี้มาตอบแทน" "เจ้าหญิงน้อยช่างดื้อดึงเสียจริง" จีกุ้ยเฟยแค่นเสียงเบาๆ ยกถ้วยชาขึ้นจิบ "แต่เจ้าพูดถูกข้อหนึ่ง ใต้หล้านี้ไม่มีอาหารกลางวันแบบให้เปล่า" "ข้าให้สิ่งเหล่านี้แก่เจ้า แน่นอนว่าไม่ได้ให้เปล่า" สายตาของจีกุ้ยเฟยเย็นชาลง "ข้าต้องการให้เจ้ากำจัดปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดออกมา" "..." เจียงซุ่ยฮวนไอสองที ก่อนหน้านี้นางแฝงตัวเข้าไปในการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง ก็เพื่อยืมมีดฆ่าคน ให้จีกุ้ยเฟยกำจัดเจียงเม่ยเอ๋อร์ จีกุ้ยเฟยกลับดี อยากจะส่งมีดเล่มนี้กลับมาที่มือนาง "พระนางช่างพูดเล่นไปได้ หม่อมฉันเป็นเพียงหมอหลวงเล็กๆ สิ่งที่เจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดออกมาเป็นดาวแห่งโชคลาภ หม่อมฉันจะกำจัดได้อย่างไร?" เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 390
เจียงซุ่ยฮวนเก็บกระดาษไว้อย่างเรียบร้อย ออกจากตำหนักพระสนมจีกุ้ยเฟยอย่างไม่รีบร้อนและไม่ช้าเกินไป เมื่อออกมาแล้ว หญิงชรานำทางอยู่ข้างหน้า เจียงซุ่ยฮวนเดินตามหลัง ในใจครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ ที่นางตกลงกับพระสนมจีกุ้ยเฟย ประการแรกเพื่อถ่วงเวลา ประการที่สองเพื่อพิสูจน์ของที่ได้รับ หากสิ่งในห้องนั้นทำให้นางหวั่นไหว นางอาจลงมือกำจัดปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์ให้กำเนิด เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นศัตรูของนางอยู่แล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบ ขณะเดินไป จู่ๆ ก็มีเสียงอึกทึกดังมาจากเบื้องหน้า ฟังดูเหมือนมีคนกำลังวิงวอนขอชีวิต หญิงชราหยุดฝีเท้า ถามเจียงซุ่ยฮวน "หมอเจียง เส้นทางนี้อยู่ห่างจากกรมหมอหลวงอยู่บ้าง จะให้บ่าวเฒ้าพาท่านเปลี่ยนเส้นทางดีหรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่านี่เป็นข้ออ้าง เบื้องหน้าคงเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ควรให้ผู้อื่นเห็น นางพยักหน้า "ได้ รบกวนแม่นมด้วย" เมื่อหญิงชราหันหลัง นางแอบชำเลืองมองไปข้างหลังเล็กน้อย เห็นที่หัวมุมทางเดินหินเขียวมีคนยืนอยู่หลายคน ฮองเฮาประทับยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน สีพระพักตร์แสดงความโกรธ ตรงข้ามกับฮองเฮามีขันทีผู้หนึ่งถูกจับแขนทั้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 391
เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเสียงดัง "ขาดหรือไม่ต้องถามชุนเถาสิ" นางก้มมองชุนเถา "เจ้าคิดเช่นไร?" ใบหน้าชุนเถาแดงก่ำด้วยความอาย บิดหน้าไปอีกทาง เห็นชุนเถาไม่ได้ปฏิเสธ ฝูหลิงยิ้มเผยฟันอย่างมีความสุข แต่หมอหลวงเมิ่งปิดปากเขาไว้ ยิ้มแห้งๆ ให้เจียงซุ่ยฮวน "หมอหลวงเจียง ศิษย์ข้าเมื่อครู่แค่ล้อเล่น อย่าได้เอาจริงเอาจังเลย รีบกลับเถิด" เจียงซุ่ยฮวนย่อมรู้ดี ฝูหลิงเป็นคนของกรมหมอหลวง ไม่อาจออกจากวังได้ง่ายๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเป็นลูกเขยฝั่งหญิง นางยิ้ม พาชุนเถาออกจากวัง นั่งรถม้าไปยังที่อยู่ที่จีกุ้ยเฟยให้มา เห็นว่าใกล้คลอดแล้ว ถือโอกาสวันนี้ไปดูว่า ในห้องนั้นบรรจุของดีอะไร บนรถม้า ทารกในครรภ์เจียงซุ่ยฮวนพลันเตะนางอย่างแรง เจ็บจนนางต้องกุมท้อง เหงื่อเย็นค่อยๆ ไหลลงมาจากหน้าผาก ชุนเถาถามอย่างกังวล "อาจารย์ ท่านเป็นอะไร?" นางหลับตาแน่น เจ็บจนน้ำเสียงเปลี่ยนไป "ไม่แค่ลูกถีบข้าหนึ่งที" "อะไรนะ! จะคลอดแล้วหรือ?" ชุนเถาลนลานทันที เห็นวิวถนนนอกหน้าต่างแล้วรีบพูด "ข้าจะบอกคนขับรถเดี๋ยวนี้ ให้พาเรากลับบ้าน" "ไม่ต้อง" เจียงซุ่ยฮวนดีขึ้นแล้ว ยืดตัวขึ้นกล่าว "น้ำคร่ำยังไม่แตก ยังไม่ได้จะคลอด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 392
เจียงซุ่ยฮวนนึกถึงวันงานโคมไฟซีซีอย่างไร้สาเหตุ วันที่นางวิ่งเข้าไปในหอคณิกาเพื่อช่วยคน แต่กลับบุกเข้าห้องของกู้จิ่นพอดี วันนั้นกู้จิ่นก็นัดใครสักคนไว้ แต่ถูกผิดนัด... นางส่ายหน้า บังคับตนเองไม่ให้คิดถึงเรื่องของกู้จิ่นอีก จูงมือชุนเถาเข้าไปในห้องที่สามนับจากซ้าย ที่ชั้นล่างของโรงเตี๊ยม กู้จิ่นเงยหน้ามองเจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าห้อง ดวงตาเขาลึกล้ำอับแสง "ท่านแขก ในห้องของท่านมีถ้วยสุราอยู่แล้วสองใบ ท่านแน่ใจว่าต้องการอีกหรือ?" เด็กรับใช้เกาศีรษะ "ในห้องท่านมีเพียงสองคนเท่านั้น" "ไม่ต้องแล้ว" กู้จิ่นขึ้นบันไดไปโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน เดินเข้าไปในห้องสุดท้ายของชั้นสอง บุรุษรูปงามผู้หนึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง เมื่อเห็นกู้จิ่นเดินเข้ามา มุมปากเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ข้าว่าเหตุใดท่านจึงรีบร้อนออกไป ที่แท้ก็พบคนคุ้นเคยเก่า" กู้จิ่นทำเป็นไม่ได้ยิน เดินไปหยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นดื่มจนหมด "สตรีผู้นั้นงามไม่น้อย ท่านมีรสนิยมดีทีเดียว" บุรุษมองกู้จิ่นด้วยแววตาล้อเลียน "แต่ท่านปะทะหน้ากับนางแล้ว กลับไม่พูดสักคำ เป็นเพราะเหตุใด?" กู้จิ่นเงยตาขึ้นมอง "ลู่อี๋ เจ้าเมื่อไรมานิยมนินทาอย่างนี้?" บุรุษผ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 393
ที่ริมหน้าต่างชั้นสอง ชายชุดเขียวมองรถม้าที่แล่นห่างออกไป พูดอย่างไม่ใส่ใจ "สาวสวยของท่าน ดูเหมือนร่างกายจะไม่ค่อยสบาย" กู้จิ่นไม่ได้เห็นเหตุการณ์ด้านล่าง ขมวดคิ้วถาม "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" "ดูนั่น เพิ่งเห็นสาวสวยของท่านรีบขึ้นรถม้าอย่างเร่งรีบ สีหน้าดูเจ็บปวดมาก ราวกับเป็นโรคอะไรสักอย่าง" ชายชุดเขียวเชิดคางไปทางหน้าต่าง ลมพัดผ่านวูบหนึ่ง เมื่อชายชุดเขียวเงยหน้าขึ้น ในห้องเหลือเพียงเขาคนเดียว "รีบเพียงนั้นเชียว..." เขายักไหล่ หยิบถ้วยเหล้าขึ้นดื่มอย่างใจเย็น "เหล้าดีเช่นนี้ เหลือเพียงข้าคนเดียวที่ได้ดื่มสินะ" เมื่อเจียงซุ่ยฮวนขึ้นรถม้า จึงพบว่ากล่องยังถืออยู่ในมือ นางยัดกล่องในอ้อมอกชุนเถา "เจ้าเก็บสิ่งนี้ไว้ก่อน" ส่วนจะทำอย่างไรกับกล่องนี้ต่อไป คงต้องรอให้นางคลอดแล้วค่อยว่ากัน เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกปวดท้องเป็นระลอก นางคำนวณเวลาในใจ โรงเตี๊ยมเฉินหยวนไม่ไกลจากบ้าน เพียงพอให้นางกลับถึงบ้านก่อนปากมดลูกเปิดเต็มที่ ท่ามกลางความเจ็บปวด ในใจนางเกิดความสงสัย นางคำนวณวันกำหนดคลอดเที่ยงตรงเสมอ ยังเหลืออีกสิบวัน เหตุใดวันนี้จึงคลอด? เรื่องนี้ไม่ค่อยปกติ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวน
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
