Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 741 - Bab 746

องครักษ์ลับที่ถูกช่วยขึ้นมานอนคว่ำอยู่บนพื้น ร่างกายเปียกโชก สีหน้าซีดขาวไร้เลือดฝาดแม้ว่าชีวิตเขาจะไม่อันตราย แต่เพราะกลืนน้ำจากบ่อน้ำเข้าไปมาก ท้องจึงพองโตกลมใหญ่ เขาอยากอาเจียนแต่ก็อาเจียนไม่ออก ทรมานจนต้องกลิ้งเกลือกไปมาบนพื้นเจียงซุ่ยฮวนชำเลืองมองกล่องดำที่ก้นหลุม ไม่ทันได้พินิจดูอย่างละเอียด ก็รีบเดินไปยังข้างกายขององครักษ์ลับนางใช้มือกดท้องขององครักษ์ลับเบาๆ รู้สึกแข็งราวกับหินองครักษ์ลับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด "โอ๊ย! เจ็บเหลือเกิน!""อดทนสักครู่ เดี๋ยวก็ดีขึ้น" นางสั่งให้ปาฟางและลิ่วลู่ช่วยพยุงองครักษ์ลับให้ลุกขึ้น จากนั้นวางฝ่ามือลงบนจุดชีพจรที่แผ่นหลังขององครักษ์ แล้วออกแรงดันขึ้นเบาๆองครักษ์ลับโค้งตัวลงในทันที เริ่มอาเจียนออกมาอย่างหนัก ขับน้ำทั้งหมดในท้องออกมาหลังจากที่เขาอาเจียนเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนก็หยิบยาเม็ดหนึ่งและถุงน้ำออกมา แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม "อ้าปากสิ"เขานั่งอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง อ้าปากออกอย่างเชื่อฟัง "อ้า"เจียงซุ่ยฮวนยัดยาเข้าไปในปากของเขา แล้วป้อนน้ำให้ดื่มอีกอึกหนึ่ง "น้ำในสระนี้สกปรกมาก ถึงแม้จะอาเจียนออกมาแล้ว ก็ยังจะทำให้ท้องเสียอีกหลายวัน

"ตอนที่ข้าดูเมื่อครู่ ยังไม่มีลวดลายนี้เลย" เจียงซุ่ยฮวนถาม "เจ้าทำให้มันปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร"ลิ่วลู่ลูบศีรษะ "ไม่ทราบเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมลื่นล้ม ศีรษะไปกระแทกเข้า ลวดลายนี้ก็ปรากฏขึ้นมา""หรือว่า จะให้กระหม่อมลองกระแทกดูอีกสักครั้ง"เจียงซุ่ยฮวนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย กล่าวว่า "ข้าว่านะ ใช้มือเคาะสักสองที คงสะดวกกว่าใช้หัวกระแทก""อ้อ จริงด้วยพ่ะย่ะค่ะ" ลิ่วลู่ส่งคบเพลิงให้นาง "รบกวนท่านถือไว้ก่อน กระหม่อมถือคบเพลิงไว้ไม่สะดวก"นางถือคบเพลิงทั้งสองอัน ข้างกลายก็อบอุ่นขึ้นมาทันที บนโลงศพข้างๆ มีตัวอักษรสีแดงเข้มค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาลิ่วลู่ไม่ได้สังเกตเห็น หมุนข้อมือไปมาสองสามที แล้วกำลังจะใช้มือเคาะโลงศพอีก"ไม่ต้องเคาะแล้ว"เจียงซุ่ยฮวนขัดจังหวะการกระทำของเขา กล่าวว่า "ไม่ได้เกี่ยวกับการเคาะ แต่เป็นเพราะไฟ""ตัวอักษรเหล่านี้เมื่อเจอไฟแล้ว จะค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา"เจียงซุ่ยฮวนยกคบเพลิงขึ้น โบกไปมาบนโลงศพและแล้ว บริเวณที่ถูกไฟสัมผัส ก็มีตัวอักษรปรากฏขึ้นลิ่วลู่ตื่นเต้น คว้าคบเพลิงอีกอันไปเดินวนรอบโลงศพหนึ่งรอบทุกที่ที่คบเพลิงไปถึง ตัวอักษรสีแดงเข้มค่อยๆ ปรากฏขึ้น ในไม่ช้า

ถ้ำหลายแห่งถูกองครักษ์ลับค้นหาจนทั่ว แต่ไม่พบร่องรอยของคนอื่น ผู้นั้นอาจจะหนีไปแล้ว หรืออาจจะซ่อนตัวอยู่ตามมุมใดมุมหนึ่งเจียงซุ่ยฮวนคงความระแวดระวังอยู่ในใจ ค่อยๆ เดินไปในถ้ำนางถือคบเพลิงในมือ เข้าไปใกล้ผนังถ้ำ เดินไปพลางมองภาพวาดบนผนังไปพลางในไม่ช้านางก็พบว่า ภาพวาดเหล่านี้มีลักษณะร่วมกันอย่างหนึ่ง นั่นคือหญิงสาวในภาพไม่ว่าจะทำอะไร มุมปากจะแย้มยิ้มเสมอแม้ภาพวาดจะเลือนรางอยู่บ้าง แต่นางยังคงมองออกว่า รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวนั้นด้านชาและเย็นชา ทั้งยังดูผิดปกติอย่างยิ่ง ราวกับรอยยิ้มบนใบหน้าตุ๊กตาเมื่อมองนานเข้า เจียงซุ่ยฮวนเริ่มรู้สึกขนลุกที่หนังศีรษะ ความหนาวเย็นแล่นขึ้นมาจากฝ่าเท้าชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกราวกับว่าตนเองกลายเป็นหญิงสาวผู้นั้น ทุกการเคลื่อนไหวล้วนถูกจับตามองนางถูมือกับแขนเบาๆ คิดในใจว่าตนเองคงอยู่ในถ้ำมืดนี้นานเกินไป สมควรรีบออกไปเสียทีเดินไปเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนมาถึงข้างภาพวาดภาพหนึ่ง ในภาพหญิงสาวนั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองกำลังเขียนคิ้ว ริมฝีปากสีแดงสด คิ้วเรียวยาวดั่งใบหลิว ที่กลางคิ้วราวกับมีไฝอยู่หนึ่งเม็ดภาพวาดเกี่ยวกับการแต่งตัวของหญิงสาวมีหลายภาพ