Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 721 - Bab 730

"เจ้านี่พูดมากนัก" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะเตะเขากระเด็นไปข้างฉู่เฉินโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าหัวหน้าครูฝึกตาโตอ้าปาค้าง ชี้นิ้วไปที่นางกับฉู่เฉินแล้วตำหนิว่า "พวกเจ้าสองคนทุบตีทหารในค่ายทหาร นี่มันเป็นเรื่องอะไรกัน!""ช่างกล้าหาญจริงๆ! ไม่เคารพกฎระเบียบ! ใครพาพวกเจ้าสองคนเข้ามา"กงซุนซวีเม้มริมฝีปาก ก้าวออกมากล่าวว่า "หัวหน้าครูฝึก ข้าเอง"หัวหน้าครูฝึกกระชากคอเสื้อของกงซุนซวีแล้วด่าทออย่างรุนแรงว่า "เจ้าคิดว่าค่ายทหารเป็นสถานที่อะไรกัน คนเละเทะแบบไหนก็พาเข้ามาได้อย่างนั้นหรือ"เจียงอวี่เตะหัวหน้าครูฝึกทีหนึ่งอย่างโกรธจัด แล้วกล่าวว่า "สองคนที่เจ้าบอกว่าเละเทะ คนหนึ่งเป็นน้องสาวข้า อีกคนเป็น...เป็นอาจารย์ของนาง!"หัวหน้าครูฝึกถูกเตะกระเด็นออกไป ชนเข้ากับร่างของเสี้ยวอิงเขาคลานไปข้างหน้าหลายเมตร คุกเข่าร้องไห้คร่ำครวญตรงหน้าเจียงอวี่กล่าวว่า "ท่านแม่ทัพ ข้าไม่ทราบฐานะของทั้งสองท่าน ในเวลานั้นด้วยความตื่นตกใจจึงพูดเช่นนั้น""ข้าติดตามท่านมาหลายปี ท่านก็ทราบว่าข้าใจร้อน แต่จงรักภักดีอย่างยิ่ง ไม่มีความคิดชั่วร้ายแม้แต่น้อย!"เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึ

"อ๊ากกก!!"เสียงร้องอย่างทรมานของเสี้ยวอิงได้สร้างความสะเทือนใจ แผ่กระจายไปทั่วกระโจมเขาปล่อยกริชในมือ กุมจมูกกระโดดขึ้นมา "จมูกข้า! เจ็บเหลือเกิน!"ทหารสองคนข้างๆ พลันลูบจมูกตัวเองโดยไม่รู้ตัว พวกเขาเห็นอย่างชัดเจนว่าหลังกงซุนซวีชนศีรษะเข้าไปหนึ่งที จมูกของเสี้ยวอิงก็บิดเบี้ยวทันทีไม่กล้าจินตนาการว่านั่นต้องเจ็บสักแค่ไหนกงซุนซวีตาไวมือเร็วเก็บกริชจากพื้น ใช้ปลายมีดจ่อเสี้ยวอิง ตะโกนว่า "เจ้ากับหัวหน้าครูฝึกโหดร้ายฆ่าทหารใหม่ ยังจะจับตัวข้าเพื่อหลบหนี ข้าจะไม่ให้โอกาสเจ้าเด็ดขาด!"เสี้ยวอิงเจ็บจนตาพร่ามัว ไม่ได้ยินชัดเจนว่ากงซุนซวีพูดอะไร เขาใช้มือทั้งสองปิดจมูก เลือดแดงสดไหลซึมออกมาจากซอกนิ้วเขาทั้งร้องครวญครางทั้งคำราม "ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด! พ่อข้าตอนเป็นโจรรู้จักกับวีรบุรุษยุทธจักรมากมาย หากข้าถูกประหารชีวิต พวกเขาต้องช่วยข้าแก้แค้นแน่!"ตะโกนไปตะโกนมา เสียงของเสี้ยวอิงก็ขาดหายไปทันใดที่แท้เมื่อครู่นี้ เจียงซุ่ยฮวนบิดคางของเขาจนเคลื่อน เป็นตัวเขาเองที่ฝืนหุบคางลง แต่ทำผิดตำแหน่งยามนี้เมื่อเขาตะโกน คางก็เคลื่อนอีกครั้งไร้ซึ่งเสียงร้องโหยหวนของเสี้ยวอิง กระโจมก็เงีย

เจียงอวี่ตกใจเล็กน้อย ค่อยๆ กล่าวว่า "ท่านหญิงโหว...คงไม่มีตำแหน่งนี้""งั้นข้าจะขอพิจารณาดูอีกที"เจียงซุ่ยฮวนหันหลังจะเดินจากไป เจียงอวี่เรียกนางไว้ "น้องสาว เหตุใดเจ้าถึงอยากได้อำนาจทางทหาร"แน่นอนว่าเพื่อกู้จิ่น แต่นางไม่อาจพูดเช่นนั้นได้นางเผยอริมฝีปากแดง "เพื่อคนที่ข้าใส่ใจ"คณะออกจากค่ายทหาร หลังจากส่งฉู่เฉินกลับจวนแล้ว เจียงซุ่ยฮวนก็ตรงไปยังร้านหรงเยว่เก๋อเมื่อวานหลังจากติดประกาศรับสมัครคนงาน วันนี้มีคนมาสมัครมากมาย ทั้งชายหญิง ทั้งแก่และหนุ่มสาวเจียงซุ่ยฮวนเลือกไปเลือกมา รู้สึกว่าไม่มีใครเหมาะสมเท่าใดนัก จึงให้องครักษ์ทั้งสี่ช่วยงานไปก่อนผ่านไปอีกหนึ่งวัน เจียงซุ่ยฮวนตื่นแต่เช้าตรู่ นางสวมเสื้อผ้าแล้วลุกจากเตียง เปิดหน้าต่างมองออกไปข้างนอกท้องฟ้าเริ่มสว่าง บรรดาช่างหลายคนเริ่มทำงานแล้ว ต่างทำงานกันอย่างคึกคักนางขยี้ตา ถามว่า "พวกเจ้ามาตั้งแต่เมื่อใด"เถี่ยจู้วางไม้ในมือลง ยืดตัวตรงปาดเหงื่อบนหน้าผาก "มาตั้งแต่หนึ่งชั่วยามก่อนแล้วขอรับ""เช้าขนาดนั้นเชียว""ใช่แล้ว พวกเราทั้งหมดคิดว่าหากทำงานให้เสร็จก่อนวันปีใหม่ ก็จะได้เงินมากขึ้นไปฉลองปีใหม่อย่างมีความสุข"

"แปลกนัก เครื่องมือไม่มีปัญหา แล้วเหตุใดจึงตรวจไม่พบข้อมูลของดีเฟิ่งหวงล่ะนี่"เจียงซุ่ยฮวนพึมพำกับตัวเองพลางหันกลับไป ก็พอดีเห็นอสรพิษหอมมายากลืนดีเฟิ่งหวงลงไป"!"หลังจากอสรพิษหอมมายายอมรับเจียงซุ่ยฮวนเป็นนายแล้ว นางเกรงว่าคนในจวนจะกลัวงู จึงเลี้ยงอสรพิษหอมมายาไว้ในห้องทดลองเสมอมาช่วงเวลาที่ผ่านมา นางเคยลองนำอาหารหลายชนิดมาให้อสรพิษหอมมายา แต่มันไม่ยอมกินสิ่งใดเลยนอกจากบางครั้งมันจะเลื้อยไปมาสักพัก ช่วงเวลาอื่นล้วนขดตัวอยู่ตามมุม ราวกับเป็นงูปลอมใครเล่าจะคาดคิด งูน้อยตัวนี้ไม่กินสิ่งใดมาแต่ไหนแต่ไร พอกินทีก็ทำเอาตกตะลึง กลืนดีเฟิ่งหวงซึ่งอาจเป็นเม็ดสุดท้ายบนปฐพีเข้าไปเสียแล้วไม่รู้ว่านางตาฝาดหรือไม่ นางเหมือนจะเห็นอสรพิษหอมมายาเรอ สีหน้าแสดงแววอิ่มเอมเจียงซุ่ยฮวนจับหางอสรพิษหอมมายาขึ้นมา จ้องตากันอยู่นาน นางเริ่มลองทำให้อสรพิษหอมมายาอาเจียนหากเป็นงูธรรมดา ก็คงฆ่าเพื่อเอาดีได้เลย แต่ประโยชน์ของอสรพิษหอมมายาไม่น้อยไปกว่าดีเฟิ่งหวง จึงไม่อาจฆ่าได้เด็ดขาดเจียงซุ่ยฮวนเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง นี่เป็นครั้งแรกในสองชาติที่นางอยากทำให้งูอาเจียนแต่ลองหลายวิธีแล้ว อสรพิษหอมมา

หลังจากพักผ่อนไปหนึ่งคืน อสรพิษหอมมายาก็มีพลังมากกว่าเมื่อวานขึ้นมาหน่อยฉู่เฉินอุทานด้วยความประหลาดใจ "สีนี้ดูเหมือนหยก แต่ตัวเล็กเกินไปหน่อยกระมัง""หากวันใดเจ้าไม่ระวัง เผลอเหยียบมันตายจะทำอย่างไร"เจียงซุ่ยฮวนนำอสรพิษหอมมายากลับไปที่ห้องทดลอง กล่าวว่า "กลิ่นหอมบนตัวมันเข้มข้นกว่าก่อนหน้านี้ เมื่อข้าได้กลิ่นหอม ก็รู้ว่ามันอยู่ที่ใด"ฉู่เฉินมองด้วยแววตาอิจฉา "บัดนี้เจ้ามีงูน้อยที่ทั้งสามารถวางยาพิษและถอนพิษได้ ขอให้ข้าเลี้ยงสี่จือได้หรือไม่""ข้าอยากพามันไปอยู่เจียงหนานสักครึ่งปี ถึงเวลาค่อยส่งกลับมาให้เจ้า"เจียงซุ่ยฮวนงงงัน "ท่านจะเอาสี่จือไปทำอะไร ดูเหมือนมันจะไม่เคยชอบท่านเลยนะ"คราวก่อนตอนฉู่เฉินแอบปีนกำแพงเข้ามา ถูกสี่จือไล่กัด จึงผูกเวรกันตั้งแต่นั้นมาฉู่เฉินกล่าวว่า "นั่นเป็นเรื่องในอดีต ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับสี่จือดีขึ้นมากแล้ว""เมื่อถึงเวลาที่ข้าพาสี่จือไปเจียงหนาน จะต้องดูสง่าผ่าเผยมาก""ได้ หากสี่จือยินดีไปกับท่าน ข้าก็ไม่ขัด" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ"ซุ่ยฮวน!"จางรั่วรั่วเดินเข้ามาจากนอกประตู มองซ้ายมองขวา แล้วถามขึ้นอย่างยินดี "ร