All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 1111 - Chapter 1120

เมื่อองค์ชายใหญ่พูดเช่นนี้ สายตาของทุกคนก็ไปรวมอยู่ที่เวินเยวี่ยที่อยู่ข้างกายชางชิงหลานทันทีพอได้เห็น ก็เป็นคนจากจงหยวนจริง ๆผิวขาวนวลและบอบบางอ่อนโยนเช่นนี้ หน้าตาดูน่าสงสารยิ่งนักไม่นึกเลยว่าอ๋องชางนั้นจะชอบสตรีเช่นนี้ชั่วขณะหนึ่ง สายตาที่ทุกคนมองไปยังชางชิงหลานล้วนมีความนัยลึกซึ้งเมื่อได้ยินทุกคนกล่าวว่าตนเป็นผู้หญิงของชางชิงหลาน เวินเยวี่ยชอบความเข้าใจผิดเช่นนี้มาก ใบหน้าน้อยนั้นแดงซ่านด้วยความเขินอายภายใต้สายตาของทุกคนแต่ในวินาทีต่อมา คำพูดของชางชิงหลานก็ทำให้ใบหน้าของนางซีดเผือดทันใด...“ใครบอกว่านางเป็นผู้หญิงของข้า?”ชางชิงหลานเหลือบมองเวินเยวี่ยพลางเย้ยหยัน “ก็แค่ของเล่นเล็กน้อยที่จับมาเล่น ๆ เท่านั้น หากท่านพี่ทั้งสามชอบ ก็เอาไปได้เลย”เวินเยวี่ยที่นั่งอยู่ข้างกายเขาราวกับถูกฟ้าผ่า ร่างกายอันผอมบางสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม“อ๋องชาง...”นางยังพูดไม่ทันจบ ชางชิงหลานก็เมินเฉยต่อนางเสียแล้ว ก่อนจะมองไปยังเวินเฉวียนเซิ่งด้านล่างที่สีหน้าดูไม่ค่อยดี แล้วเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง “อ้อ จริงสิ ข้าลืมไป เรื่องนี้ดูเหมือนจะต้องได้รับความยินยอมจากท่านเจิ้นกั๋วกงทูตจากต้าหมิง

“ข้าอยากจะดูว่า กระดูกของพวกคนแคระต้าหมิงอย่างพวกเจ้าจะแข็งสักแค่ไหน”เมื่อเห็นชาวต้าหมิงเหล่านั้นถูกลากออกไป หลานซื่อก็รีบปล่อยแมลงพิษจำนวนหนึ่งตามไปอย่างเงียบ ๆจากนั้นต้ารื่อหวังก็สั่งให้คนลากชาวต้าหมิงชุดใหม่ขึ้นมา ครั้งนี้ในบรรดาพวกเขามีคนใจเสาะอยู่คนสองคนหลังจากได้ยินคำถามของต้ารื่อหวังแล้ว ก็รีบแย่งกันพูดว่า “ใช่พ่ะย่ะค่ะ ธิดาศักดิ์สิทธิ์เป็นบุตรสาวของเจิ้นกั๋วกงจริง”แต่รอยยิ้มยังไม่ทันปรากฏบนใบหน้าเวินเฉวียนเซิ่ง อีกคนก็รีบแย้ง “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ! ธิดาศักดิ์สิทธิ์เคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าบัดนี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้ตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกกับเจิ้นกั๋วกงแล้ว และยังเปลี่ยนสกุลเป็นหลาน ซึ่งก็คือสกุลหลานตระกูลใหญ่ของเมืองหลวงในอดีต”ทันทีที่คำพูดนี้เอ่ยออกมา เวินเฉวียนเซิ่งก็รู้สึกได้ว่าสายตาของต้ารื่อหวังที่มองมายังใบหน้าของเขา ได้เปลี่ยนเป็นมีความนัยลึกซึ้ง ทั้งยังแฝงความเย้ยหยันเอาไว้เล็กน้อยอีกด้วยเวินเฉวียนเซิ่งสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “เป็นบิดาเพียงหนึ่งวัน ย่อมเป็นไปชั่วชีวิต ต่อให้บุตรสาวอกตัญญูผู้นั้นไม่ยอมรับ เลือดของกระหม่อมก็จะไหลเวียนอยู่ในกายนางตลอดไป ไม

ดังนั้นองค์ชายรองก็รีบลุกขึ้นยืนเช่นกัน แล้วสนับสนุนคำพูดของพี่ใหญ่ว่า “เสด็จพ่อ คำพูดของพี่ใหญ่ก็คือสิ่งที่ลูกต้องการพูด มิใช่เผ่าพันธุ์ของเรา จิตใจย่อมแตกต่าง! อีกอย่างโจรเฒ่าผู้นี้เป็นขุนนางของต้าหมิง มองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี อ้างเรื่องการถวายตัวบุตรสาว ใครจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร ไม่แน่ว่าอาจได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ต้าหมิง ให้บุตรสาวของเขามาลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อก็ได้!”คำพูดขององค์ชายใหญ่และองค์ชายสี่ชางชิงหลานก่อนหน้านี้ไม่สามารถโน้มน้าวต้ารื่อหวังได้แต่คำพูดขององค์ชายรอง โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายกลับเสียดแทงจิตใจอันเป็นกังวลของต้ารื่อหวังเข้าอย่างจังเพราะเมื่อครั้งที่เขายังหนุ่ม ก็เคยถูกหญิงผู้หนึ่งลอบสังหารบนเตียงจนเกือบตายแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นราชาแล้ว แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีหญิงผู้ใดกล้าลอบสังหารเขาอีกแต่สำหรับเผ่าใหญ่ทั้งหลาย สำหรับต้าหมิงแห่งจงหยวนนั้นไม่เหมือนกันท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งต้าหมิง แต่เป็นศัตรูตัวฉกาจของต้าหมิงชาวต้าหมิงที่ต้องการให้เขาตายมีนับไม่ถ้วน ดังนั้นการส่งสตรีมาลอบสังหารเขาก็มีความเป็นไปได้จริงแต่ว่า...วิธีการที่โจ่งแจ้งและโง

สัตว์ป่าแต่ละตัวเพียงได้เห็นก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดหวั่น ทั้งหมดถูกส่งมาจากเผ่าต่าง ๆเพราะหากสัตว์ป่าที่พวกเขาถวายได้รับชัยชนะสุดท้ายในลานประลองสัตว์ พวกเขาก็จะได้รับรางวัลใหญ่จากต้ารื่อหวังเช่นกันและหลังจากสัตว์ป่า ต่อไปก็คือการเข้าสู่สนามของคน...“ขอเชิญนักรบทุกท่านที่ตัดสินใจเข้าร่วมการประลองสัตว์ในวันนี้ลงสู่สนาม!”ไม่นาน รอบทิศของลานประลองสัตว์ก็มีชาวต่างเผ่าจำนวนไม่น้อยก้าวออกมาส่วนทางฝั่งราชสำนัก ชางชิงหลานเป็นคนแรกที่ลุกขึ้น และเป็นเพียงผู้เดียวด้วยต้ารื่อหวังมองไปยังเขาด้วยความชื่นชมอย่างมาก “เจ้าสี่ ทำผลงานให้ดี ๆ ขอเพียงเจ้าได้รับชัยชนะสุดท้ายในการประลองสัตว์ปีนี้ พ่อจะพาเจ้าไปกราบไหว้บรรพบุรุษที่แผ่นดินบรรพชน”ทันทีที่คำพูดนี้เอ่ยออกมา องค์ชายและองค์หญิงอื่น ๆ ที่เดิมทีแค่ดูอะไรสนุก ๆ ต่างเปลี่ยนสีหน้าไปตาม ๆ กัน“เสด็จพ่อ!”เสียงไม่พอใจของพวกเขายังไม่ทันได้เอ่ยออกมา ต้ารื่อหวังก็ตัดบททันทีโดยไม่ให้มีข้อสงสัย “เอาล่ะ หากพวกเจ้าไม่พอใจ ก็ลงสนามไปด้วยกัน หากไม่มีความกล้านี้ก็จงหุบปากให้หมด!“องค์ชายและองค์หญิงทั้งหลายจึงกลืนคำพูดกลับลงไปอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะถล

คนที่เดิมอยู่ด้านหลังองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองฝั่งตรงข้ามไม่ทราบว่าหายไปตั้งแต่เมื่อใด!ที่มาแทนที่ก็คือองครักษ์ต่างเผ่าเดิมขององค์ชายใหญ่กับพวกแต่มันเป็นไปได้อย่างไร?!ทั้งที่เขาจับตาดูอยู่ตลอด มีเพียงเมื่อครู่นี้ที่ความสนใจถูกดึงดูดไปกับการโต้เถียงระหว่างองค์ชายรองกับองค์ชายสามเพียงชั่วพริบตาเดียวแต่ก็เป็นเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นแม้ว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงจะมีฝีมือร้ายกาจเพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ผู้คนมากมายของนางหายไปในพริบตาเดียว ถึงขั้นไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากใคร ๆ ที่อยู่รอบข้างด้วยซ้ำ!ในเวลานี้เอง เยี่ยนจือก็นึกอะไรขึ้นมาได้โดยพลัน...เขาหันขวับ มองไปยังจอกสุราบนโต๊ะที่พวกเขาใช้ทดสอบพิษในตอนแรกเวลานี้ในจอกสุรา แมลงกู่ตัวนั้นที่แช่อยู่ในน้ำสุราสีดำอมม่วงนิ่งไม่ไหวติงร่างกู่ที่เดิมเป็นสีขาวขุ่น กลับกลายเป็นสีดำสนิทไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด และกลิ่นสุราหอมเข้มข้นได้ลอยผ่านปลายจมูกของเยี่ยนจืออีกครั้งเห็นเพียงแมลงกู่ตัวนั้นในความพร่ามัว กลับกลายเป็นสีขาวขุ่นอีกครั้งม่านตาของเยี่ยนจือหดลงทันที รีบปิดปากและจมูกไว้มันคือสุรา!แต่ในสุรานี้กลับมียาสลบที่