เป่ยเฉินหยวนจ้องมองรอยเท้าบนพื้นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นในเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็พลันหันหลังกลับและรีบวิ่งลงจากภูเขาอย่างรวดเร็ว วิ่งไปพลาง ออกคำสั่งไปพลาง “หน่วยลาดตระเวนไปสำรวจเส้นทางข้างหน้า หากยังมีหิมะที่ยังไม่ได้กวาดให้สะอาด ให้รีบจัดการทันที” “พ่ะย่ะค่ะ!”หลังจากเป่ยเฉินหยวนจากไป กองทัพธงดำก็เคลื่อนไหวตามคำสั่งของเขาอย่างรวดเร็ว ไม่วุ่นวายแม้แต่น้อยจนกระทั่งเป่ยเฉินหยวนลงมาถึงตีนเขาในที่สุด เขาก็มองไปรอบๆ ไม่มีใครทันใดนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่รถม้า จากนั้นก็ก้าวเท้ายาวๆ ไปที่ข้างรถม้าขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดม่านรถม้า เป่ยเฉินหยวนก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาจึงดึงมือกลับ เพียงแค่ยืนอยู่นอกรถแล้วร้องเรียกขึ้น...“อู๋โยว?”ในรถม้าเงียบไปครู่หนึ่ง ในขณะที่เป่ยเฉินหยวนกำลังจะเรียกเป็นครั้งที่สอง เสียงของเวินซื่อก็ดังขึ้นในที่สุด “อยู่ ข้าอยู่”เพียงแค่สามคำ ก็ทำให้ในใจของเป่ยเฉินหยวนสงบลงในทันทีเมื่อครู่ที่ผ่านมา เขากลับไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของอู๋โยวเลยเขานึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเสียแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าในวินาทีต่อมา กลิ่นอายของอู๋โยวก็ปรากฏขึ้นในรถม
Baca selengkapnya