All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 781 - Chapter 790

“ไม่แปลกใจที่ท่านอ๋องเป็นผู้นำในการสงเคราะห์ผู้ประสบภัยด้วยตนเอง ที่แท้ก็คุ้มกันบุคคลอันเป็นที่หมายปองเช่นนี้มาส่งด้วย”บนห้องใต้หลังคาที่สูงที่สุดของเมืองเซิ่งเสวี่ย ฮูหยินผู้เฒ่าสุภาพและเป็นสง่ายืนอยู่ข้างราวจับสีแดง เหม่อมองไปยังที่ว่าการอำเภอ ที่ดังอยู่ข้างหูคือข่าวที่ผู้ใต้บังคับบัญชาเพิ่งไปสืบได้มาจากที่ว่าการอำเภอ“ฮูหยินผู้เฒ่า ขณะนี้นายอำเภอถูกฆ่าแล้ว ที่ว่าการอำเภอก็ถูกกองทัพธงดำที่นำโดยท่านอ๋องเข้ามาตั้งมั่นอยู่ เกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาก็จะเริ่มตรวจสอบทั่วทั้งเมือง ถึงตอนนั้นหากพวกเราอยู่ที่นี่ กลัวว่าสิ่งของพวกนั้นจะถูกท่านอ๋องพบเข้าในไม่ช้า”ด้านหลังฮูหยินผู้เฒ่า นอกจากผู้ใต้บังคับบัญชาที่กำลังรายงานข่าวแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าดูอ่อนช้อยเหมือนผู้หญิงอีกคนหนึ่งด้วยเขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อประคองฮูหยินผู้เฒ่า นั่นก็คือฟ่านเจินซื่อ พร้อมเอ่ยบอกนางว่า “ที่พวกท่านอ๋องมาอย่างกะทันหันในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทางใต้เท้าอันในราชสำนักถึงไม่มีข่าวเลยสักนิด ตอนนี้พวกเรามาเก็บซ่อนสิ่งของพวกนั้นกันก่อน ต่อไปค่อยถอนกลับไปที่เมืองจงซิน รอให้การสงเคราะห์ผู้ประสบภัยเ

ฟ่านซิ่วซิ่วที่นั่งอยู่ในรถม้าได้เอาผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งมาปิดหน้าไว้ เสียงอันนุ่มนวลดังเข้าหูของทุกคนพูดจบ มุมปากก็แย้มขึ้นเล็กน้อยนึกว่านางก็ได้แนะนำตัวเองเช่นนี้แล้ว ในฐานะบุตรีของเจ้าเมืองผู้สง่างาม ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ทหารเหล่านี้ยืดหยุ่น ยอมบอกที่อยู่ของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแต่โดยดีอีกหรือ?แต่ว่า มันก็ยังใช้ไม่ได้จริง ๆกองทัพธงดำที่ยืนอยู่ตรงประตูของที่ว่าการอำเภอชักดาบออกมาโดยไม่ลังเล แล้วปักลงบนพื้นทันที “ทหารทุกนายรับคำสั่ง...!”“รับทราบ!”กองทัพธงดำทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกที่ว่าการอำเภอตะโกนลั่น ก่อนจะชักดาบออกมาอย่างพร้อมเพรียงบรรยากาศที่กำลังจะปะทุ แรงกดดันของไอสังหารได้เพิ่มขึ้นเท่าตัวทันทีองครักษ์ที่อยู่นอกรถม้ากล่าวอย่างตื่นเต้นทันใด “คุณหนู รีบไป พวกเขาจะลงมือจริง ๆ”ฟ่านซิ่วซิ่วเคยผ่านสถานการณ์เช่นนี้และการปฏิบัติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?นางกัดริมฝีปากเล็กน้อยทันที หลังจากโทสะพาดผ่านดวงตาไปแล้ว ก็สั่งการคนขับรถม้า “ไป กลับจวน!”เสียแรงหลังจากที่นางได้รับข่าว แต่งตัวอย่างพิถีพิถันเป็นพิเศษแล้วรีบรุดมาตอนนี้แม้แต่ใบหน้าของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ยัง

เทียนเซียงรู้ว่าฟ่านซิ่วซิ่วรู้อยู่แก่ใจแต่ยังแกล้งถาม จึงร่วมป้อยอเป็นปี่เป็นขลุ่ย “ต่อให้เป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็สู้คุณหนูไม่ได้ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็คือธิดาศักดิ์สิทธิ์บนโลกมนุษย์ แต่คุณหนูเป็นเทพธิดาบนท้องฟ้า! ความสวยงามของคนธรรมดาจะเทียบกับคุณหนูได้อย่างไร?!”“อืม พูดได้ไม่เลว คำพูดนี้ข้าชอบนัก”ฟ่านซิ่วซิ่วพยักหน้าอย่างพึงพอใจอีกครั้งนางเคยเห็นภาพเหมือนธิดาศักดิ์สิทธิ์มาแล้วจริง ๆ อย่างมากก็ดูน่าเวทนาเท่านั้นเองแต่หากพูดถึงเรื่องหน้าตา ยังไม่ถึงหนึ่งในหมื่นส่วนของนางด้วยซ้ำดังนั้นนางจึงมั่นใจมากว่า ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างธิดาศักดิ์สิทธิ์กับอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนจะเป็นเช่นไร ก็จะไม่เป็นภัยคุกคามต่อนางทั้งสิ้นขอเพียงอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเห็นนางเพียงแวบเดียว จะต้องหลงใหลในตัวนางอย่างลึกซึ้งแน่นอน!ฟ่านซิ่วซิ่วคิดในใจอย่างภาคภูมิใจในขณะนี้เอง รถม้าที่นางนั่งมาก็หยุดลงอย่างกะทันหันคนขับรถม้าด้านนอกรายงานว่า “คุณหนู ข้างหน้ามีผู้ประสบภัยพิบัติหลายสิบคนขวางทางอยู่ ดูเหมือนว่ากำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองจงซินเช่นกัน”ฟ่านซิ่วซิ่วถือกระจกทองแดงจัดการผมเผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย พล

และขณะที่แมลงพิษกำลังจะเข้าสู่เมืองจงซิน ประตูเมืองก็ถูกเปิดออกในที่สุด“ท่านอ๋อง!”ชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมทางการคนหนึ่ง นำขุนนางระดับล่างจำนวนมากรีบวิ่งออกจากประตูเมืองทันทีทันทีที่ออกมาก็คุกเข่าลง “พรึ่บ” ต่อหน้าเป่ยเฉินหยวน ก่อนจะร้องไห้เอ่ยว่า “ท่านอ๋อง! ท่านมาถึงเสียที ท่านรู้ไหมว่า กระหม่อมกับขุนนางทั้งหมดในชางโจวรวมถึงบรรดาประชาชน ต่างรอคอยกำลังสนับสนุนจากราชสำนักมานานแค่ไหนแล้ว ในที่สุดตอนนี้พวกท่านก็มาถึงจนได้!”ท่าทางนั้น เหมือนทางราชสำนักผัดผ่อนการมาบรรเทาภัยพิบัติมาตลอดเป่ยเฉินหยวนเลิกคิ้วขึ้นทันทีเขาขี่อยู่บนหลังม้าไม่ได้ลงมา มองลงมาที่ขุนนางเหล่านั้นที่คุกเข่าให้เขาอยู่บนพื้นจากจุดที่อยู่สูงกว่าแล้วยังกวาดสายตามองภายในเมืองจงซินอีกครั้ง สายตาเหล่านั้นไม่รู้ว่าแอบทอดมาจากที่แห่งใดเขาเอ่ยอย่างเย็นชา “จะว่าไปแล้ว ก็เป็นความผิดของข้าเอง เพราะถึงอย่างไรเมื่อฝ่าบาททรงทราบเรื่องภัยพิบัติที่ชางโจวก็เริ่มเตรียมการสงเคราะห์ผู้ประสบภัยแล้ว แต่ข้าก็เร่งรีบนำกองทัพธงดำและสิ่งของบรรเทาทุกข์มาตลอดทั้งวันทั้งคืน นึกไม่ถึงว่าจะทำให้พวกเจ้าต้องรอนาน”“เจ้าเมืองฟ่าน เจ้าเหน็ดเห

และในขณะนี้ แมลงพิษหลายตัวที่อยู่ห่างออกไปหลายลี้ได้ส่งข้อความกลับมาเวินซื่อนิ่งไปชั่วครู่ หันไปมองเป่ยเฉินหยวนแล้วพูดว่า “มีรถม้าคันหนึ่งที่มาพร้อมรถม้าหลายคันกำลังเข้าใกล้เมืองจงซิน เมื่อดูจากป้ายบนรถม้าแล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นคนของสกุลฟ่าน”ในขณะนี้ห่างออกไปหลายลี้...รถม้าที่ฟ่านซิ่วซิ่วนั่งกำลังโยกเยกเข้าใกล้เมืองจงซินขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ยังเหลือระยะทางอีกสามหรือสี่ลี้ คนขับรถม้าก็มองเห็นกองทัพใหญ่ที่อยู่หน้าประตูเมืองได้จากระยะไกล“หยุด!”รถม้าหยุดลงทันทีฟ่านซิ่วซิ่วที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ในรถลืมตาขึ้นด้วยความหงุดหงิด “ทำไมถึงจอดอีกแล้วล่ะ? ใกล้ถึงเมืองจงซินแล้วมิใช่หรือ?”คนขับรถม้าเอ่ยว่า “คุณหนู พวกเรามีทัพใหญ่มาเพิ่มอยู่ด้านนอกเมืองจงซิน“ทัพใหญ่หรือ?”ทันใดนั้นฟ่านซิ่วซิ่วก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรง “หรือว่าจะเป็นกองทัพธงดำ?”“เห็นธงก็น่าจะใช่”ฟ่านซิ่วซิ่วแย้มมุมปากขึ้นทันที “ท่านอ๋องมาถึงเมืองจงซินของพวกเราตามคาด รีบเข้าไปสอบถามกันเถอะ ท่านอ๋องเข้าเมืองแล้วหรือ?”“ขอรับ”รถม้าเข้าใกล้กองทัพธงดำอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่า จอดอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรขณะที่องครักษ์กำลังจะก้