Semua Bab หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Bab 761 - Bab 770

สายตาเวินหย่าลี่ราวกับไม้บรรทัด จ้องจับผิดบนตัวเวินเยวี่ยทุกตารางนิ้ว “เงยหน้าให้ดี หลังตั้งตรง เอวจะงอทำไม? ไม่ใช่บ่าวเสียหน่อย ท่าทางต่ำต้อยนอบน้อม หากใครเห็นเข้า ยังนึกว่าเจ้าเป็นสาวใช้ห้องข้างของเส้าเจ๋อ”ยายแก่ตายยาก!ถึงกับกล้าเอานางไปเทียบกับสาวใช้ห้องข้างชั้นต่ำพวกนั้น!เมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของเวินหย่าลี่ เวินเยวี่ยเกือบกลั้นไฟโกรธในใจไว้ไม่ไหวหากไม่ใช่เพราะยังต้องการจวนจงหย่งโหวบ้าบอนี่ นางสามารถฆ่ายายแก่ตายยากนี่ได้ทันที!แต่ก็ไม่เป็นไร นางหญิงชั้นต่ำเวินหย่าลี่ กล้ามาหาเรื่องนางถึงที่นี่ งั้นก็อย่าออกจากที่นี่แต่โดยดีเลย!เวินเยวี่ยมองเวินหย่าลี่เป่าน้ำชาที่นางเพิ่งชงเสร็จ ตอนอีกฝ่ายดื่มเข้าไปหนึ่งคำ มุมปากของนางเผยให้เห็นรอยยิ้มบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพียงแต่ตอนเวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้านางกลับมาเป็นดังเดิมอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเหมือนไม่มีความผิดปกติใด เอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ฮูหยินใหญ่ ไม่ทราบวันนี้ท่านมาด้วยธุระใดเจ้าคะ?” “ทำไม ไม่มีธุระใดแล้วข้ามาไม่ได้หรือ?”เวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาเสียงดัง ถลึงตาใส่เวินเยวี่ยอย่างไม่สบอารมณ์เวินเยวี่ยอดกลั้นความโกรธ

เช่นเดียวกับชุยเส้าเจ๋อ ก่อนนี้ตอนอยู่จวนเจิ้นกั๋วกงแทบอยากจะหย่าเวินเยวี่ยแต่หลังจากเวินเยวี่ยหายตัวไปแล้วกลับมา รับใช้เขาจนสุขสบาย กลับทำให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นโดยเฉพาะตอนเวินเยวี่ยเรียกเขาว่าท่านพี่ น้ำเสียงอ่อนหวานไพเราะดั่งสายน้ำ ทำให้ร่างกายท่อนล่างของชุยเส้าเจ๋อเกร็งทันที รีบโอบนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด“ทำไมหรือเยวี่ยเอ๋อร์? เรียกข้าเช่นนี้ หรือว่าไม่เจอกันครู่เดียวก็คิดถึงสามีของเจ้าเสียแล้ว?”ชุยเส้าเจ๋อเลิกคิ้วอย่างที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์มาก สุดท้ายกลับเผยสีหน้าท่าทางเลี่ยนเอียน ทำให้เวินเยวี่ยเห็นแล้วคลื่นไส้นางอดกลั้นความคิดที่อยากอาเจียนใส่เขา แล้วแนบชิดไปกับร่างชุยเส้าเจ๋อราวไร้กระดูก แล้วพูดต่อไป “ดูท่านสิ รีบร้อนเหลือเกิน เมื่อครู่ฮูหยินใหญ่กำลังคุยกับข้าอยู่ ต้องโทษท่านที่เข้ามากะทันหัน ทำให้ฮูหยินใหญ่จากไป ชาที่ข้าเพิ่งชงเสร็จฮูหยินใหญ่ยังไม่ทันได้ดื่มเลย”“ข้าไม่สน ฮูหยินใหญ่ไม่ดื่ม งั้นท่านก็ต้องดื่ม รอให้ดื่มเสร็จแล้ว ข้าค่อยปรนนิบัติรับใช้ท่านพี่อย่างดี”ชุยเส้าเจ๋อแทบจะอดทนไม่ไหว รับปากโดยไม่ต้องคิด “ดีๆ ๆ ชาที่เยวี่ยเอ๋อร์ของข้าชงเองกับมือ ย่อมไม่อาจส

คำกล่าวเช่นนี้ถูกต้องพวกผู้อาวุโสรองเองก็มีความคิดเช่นนี้พอดี ดังนั้นจึงเห็นด้วยที่ให้เวินเยวี่ยกลับจวนจงหย่งโหวแต่การกระทำของเวินเยวี่ยไม่มีความอดกลั้นยิ่งกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก เพิ่งฟื้นคืนชีพได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่ฟื้นตัวทั้งหมด ก็ลงมือกับซื่อจื่อจวนจงหย่งโหวทันทีหากถูกจับได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาและธิดากู่อย่างเวินเยวี่ยไม่มีใครหนีพ้นไปได้!โชคดีที่เมื่อครู่ผู้ที่พบเข้าคือสาวใช้ หากจัดการให้สะอาดหมดจดน่าจะไม่มีปัญหาระหว่างที่คิดเช่นนั้น ผู้อาวุโสรองไม่พูดสิ่งใดอีก เพียงแต่กำชับให้เวินเยวี่ยอย่าเอิกเกริกนัก จึงจากไปเมื่อพวกเขาจากไป เวินเยวี่ยกลอกตามองบน แล้วปิดประตูเสียงดังปังอย่างไม่สบอารมณ์มาก ต่อมามองข้ามชุยเส้าเจ๋อที่นอนอยู่บนพื้น กลับไปฟื้นฟูร่างกายบนเตียงต่อขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันอันหลันซินกำลังอยู่ในท่าเดียวกับเวินเยวี่ย นั่งอยู่ในห้องลับที่เต็มไปด้วยคราบเลือด สงบจิตตั้งสมาธิทำบางอย่างอยู่รอบตัวนาง ยังมีขวดยาวางระเกะระกะอยู่หลายสิบขวดท่ามกลางยาเม็ดเหล่านั้น มียาอายุวัฒนะที่แขกเหล่านั้นแย่งชิงกัน กระจายอยู่เต็มกองเลือดตรงร่าง

หลังจากร่างของอันหลันซินหายไปอย่างสิ้นเชิง อันปี่เค่อจึงหันหลัง มองดูประตูทางเข้าแวบหนึ่ง แล้วมองดูแมลงเหล่านั้นในห้องลับที่คลานออกมาจาก ‘ยาอายุวัฒนะ’“ยังยืนบื้ออยู่ที่นี่ทำไมกัน ยังไม่รีบตามแม่พวกเจ้าไปอีก ‘ปกป้อง’ นางให้ดีละ”อันปี่เค่อยิ้มจางๆ เหล่าแมลงที่ถูกเขาเรียกให้มารวมกันข้างกายรีบทยอยตามออกไปทันทีตามไปอยู่ข้างกายอันหลันซิน แล้วซ่อนตัวอยู่ใกล้นางอย่างเงียบเชียบส่วนอันปี่เค่อหลังทำทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาหันมองภายในห้องลับอีกครั้งค้นหาอย่างละเอียดอีกหนึ่งรอบ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีสิ่งใด เขาถึงออกจากห้องลับหลังจากที่เขาจากไป มีแมงมุมน้อยตัวหนึ่งค่อยๆ ไหลลงมาจากใยแมงมุมตรงหลังคาหลังอันหลันซินออกจากหออายุวัฒนะของสกุลอัน นางรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองทันที แล้วหันหลังปิดประตูห้องดังปังแต่นางไม่ได้อยู่ในห้อง กลับรีบกระโดดออกไปทางหน้าต่าง แล้วยกกระถางดอกไม้ใต้หน้าต่างออก เผยให้เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ซ่อนอยู่ด้านใต้นั้นเมื่ออันหลันซินมองเห็นกระดาษนั้น รีบคลี่กระดาษออกมาอ่านทันที(สายลับตายแล้ว ดอกเหมยไร้อุปสรรค)เมื่ออ่านจบทีเดียว อันหลันซินพลันโล่งอกสายลับหมายถึงมือสังหา

เป่ยเฉินหยวนจึงสั่งการลงไปเมื่อครู่ไม่รู้ว่าคนผู้นี้พูดจริงหรือพูดเท็จ แต่ใบหน้าของคนที่เคยฆ่าคนและไม่เคยฆ่า เป่ยเฉินหยวนสามารถแยกแยะได้ดังนั้นแม้เขาจะรู้สึกว่าฟ่านจุ้ยผิดปกติไปบ้าง แต่ก็ยังไว้ชีวิตฟ่านจุ้ยเพราะจากนี้เดินทางไปเมืองจงซินของชางโจวยังต้องใช้เวลาอีกสองวัน ตลอดทางถูกหิมะปกคลุม ทำให้เกิดการหลงทางได้ง่าย ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือมีคนพื้นที่ของชางโจวนำทางอีกทั้งยังสามารถเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของชางโจวเพียงแต่ตอนนี้ยังมีอีกปัญหาหนึ่งเมื่อครู่ฟ่านจุ้ยบอกว่าหิมะปิดทางบนเขา หรือเส้นทางไปเมืองจงซินถูกหิมะปกคลุมแล้ว?หากเป็นเช่นนั้น เรื่องที่พวกเขาอยากไปให้ถึงเมืองจงซินภายในเวลาเพียงสองวันคงไม่ง่ายดายแต่ต่อให้เป็นอย่างนั้นก็ต้องไปในชางโจวยังมีราษฎรอีกหลายแสนคนรอพวกเขาอยู่ช้าไปหนึ่งวัน ไม่รู้จะมีคนหนาวตายอดตายมากน้อยเพียงใดเมื่อคิดได้ดังนั้น หลังจากเป่ยเฉินหยวนสั่งให้คนฟังศพพวกโจรตรงนี้เสร็จแล้ว มีคำสั่งให้ตั้งค่ายพักอยู่ที่นี่ชั่วคราวต่อมาเอ่ยกับเวินซื่อ “ท่านรออยู่ที่นี่ ข้าจะพากองทัพหน่วยหนึ่งไปสำรวจเส้นทางข้างหน้า”เวินซื่อเองก็สังเกตเห็นคำพูดที่ฟ่านจุ้ยบอ