Hindi direktang sinagot ni Irina ang tanong ni Alec.Blangko ang kanyang ekspresyon—walang bahid ng emosyon, ngunit ang kanyang tinig ay kalmado at banayad.“Wala namang halaga. Sa huli, may utang pa rin ako sa’yo. At kahit wala akong utang, kaya mo pa ring gawin na may utang ako sa’yo. Ang mahalaga, nahuli mo na ako ulit. At ngayong nasa kamay mo na ako, wala akong ibang magagawa kundi sundin ang gusto mo.”Humugot siya ng malalim na hininga bago muling nagsalita. “Sa mata ng mga tao sa mataas na lipunan ng city, matagal nang bulok ang pangalan ko. Sa paningin n’yong lahat, isa lang akong babaeng mapagsamantala, tuso, at walang ibang hangad kundi umangat gamit ang panlilinlang.”Bahagyang tumigil siya, saka idinugtong, “Wala na ring halaga ‘yon. Ang mahalaga lang sa akin ngayon… ay ang buhay ng anak ko.”Narinig niya nang malinaw ang tawag kanina. Hindi man niya kailanman nakita ang ama ni Alec, alam niya kung sino ang nasa kabilang linya. At mula sa tono ng matanda, tila buong syuda
Terakhir Diperbarui : 2025-02-08
Masuk
