Lahat ng Kabanata ng Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Kabanata 551 - Kabanata 560

How is Young Master Juancho here so quickly?Mabilis ang tibok ng puso ni Claire, sabik at kaba ang nagsanib sa kanyang dibdib. Sa ilang saglit, hindi niya magawang lumingon.Sa halip, mabilis niyang kinuha ang isang maliit na atomizer mula sa kanyang handbag at maingat na nagwisik sa likod ng kanyang mga tainga at pulso—eksaktong eksakto, tila sanay na sanay.Pagkatapos, na para bang wala lang, tumingin siya sa mga babaeng kanina lamang ay ipinahiya niya. May nakakalokong ngiti sa labi, tinanong niya, “O, ano sa tingin niyo sa kasuotan ko?”“Napakaganda!” sabay-sabay nilang sagot, tila mga tau-tauhan.“At… ang pabango?” dagdag pa ni Claire, bahagyang itinaas ang baba.Agad sumabat ang isa, “Nakakaakit—tiyak mababaliw ang fiancé mo…”Nanginig si Claire sa pananabik.Pinaghandaan niya nang husto ang araw na ito. Ang suot niyang gown pa lang, halos umabot ng 800,000 pesos. Ang handbag niya, mahigit 100,000. At ang pabango—ah, ang pabango—ang maalamat na “Huo,” isang halimuyak na bulong-

Sandaling natahimik si Irina. Tinitigan niya si Claire—kalma ang mukha, walang mabasa sa ekspresyon.“Ano ’yon?”“Matagal ko nang kinikimkim ang lihim na ito,” sagot ni Claire, desperado ang mga mata. “Walang ibang nakakaalam—si Zoey lang ang nagsabi sa akin. Gusto ko na itong sabihin sa’yo ngayon, pero may kondisyon ako. Patawarin mo muna ako, kahit ngayon lang. Pwede ba?”Umiling si Irina. “Claire, may utang ka—hindi ito basta-bastang pinalalampas.”“Pwede mo ’kong tulungan. Kaya mo!” giit ni Claire, papalapit na sa pagkabaliw sa takot. “Kung gugustuhin mo, magagawa mo. Asawa ka ni Mr. Beaufort—ang makapangyarihan, ang kayang gawin ang lahat! May kakayahan ka. Tulungan mo lang ako sa pagkakataong ito. Kapalit, ibibigay ko ang lihim na ito. Ano, ayos ba?”Sandaling nag-isip si Irina, bago malamig na nagtanong, “Tungkol saan?”“Tungkol sa nanay mo,” sabi ni Claire.Napahinto si Irina.Kung ibang bagay lang ang binanggit ni Claire, iisiping nagsisinungaling lang siya. Pero nabanggit ni

“Maaari ngang nagkamali si Claire, pero may isang bagay siyang tama,” malamig na sabi ni Don Pablo, habang matalim ang tingin kay Irina. “Hindi kailanman naging matinong babae ang babaeng ‘to!”“Sana hindi mo pagsisihan ang mga salitang ‘yan!” singhal ni Irina, nanginginig sa galit ang boses. “Ikaw! Matandang ampalaya! Buong buhay mo’y ginugol mo sa pagbabasa ng mga libro—pero ni isa wala kang natutunan. Yang ipinagmamalaki mong ‘kagandahang asal ng pamilya’? Puro palabas!”“Isang pagtatanghal! Isang panloloko! Isa kang mapagkunwari! Habangbuhay mong hinabol ang pangalan at dangal, pero walang puso! Ngayon ko lang lubos na naintindihan kung bakit tumakas ang anak mo sa bahay— Dahil alam niyang ang isang lalaking baliw sa sariling imahe, gaya mo, ay hindi karapat-dapat maging ama niya!”“Wala kang karapatang tumawag ng kahit sinong anak! Wala kang karapatang humawak ng pamilya! Isa kang bulok na matanda!”Dumadaloy na ang luha sa mga mata ni Irina habang binibigkas niya ang bawat salit

Alec suddenly sat up. “What is it, Greg?”“Young Master,” sabi ni Greg, may halong pagkaapurahan pero mahinahong boses, “nahanap ko na… kung saan nakatira ang matandang babae.”Halos masabi na niyang “yung pulubing babae,” pero binago niya ito sa huling sandali.“Ano?!” gulat na gulat si Alec, at kitang-kita ito sa kanyang mukha.Napatingin si Irina, na nakasandal pa rin sa dibdib niya.“Alec, bakit? May problema ba sa kumpanya? Sobrang pagod ka na sa trabaho nitong mga araw na ‘to, tapos hinila pa kita papunta sa Allegre family para samahan ako…”May pag-aalala sa boses ni Irina habang tinitingnan siya ng kanyang mapungay at pagod na mga mata.Umiling si Alec. “Hindi. Kailangan ko lang umalis saglit—may mahalagang kailangang asikasuhin.”Bahagyang tumango si Irina. “Sige… pero huwag mong sosobrahan ang sarili mo, ha?”“Matulog ka na nang mahimbing,” malambing niyang sabi habang hinawi ang buhok nito palayo sa mukha. “Pagmulat mo bukas, may surpresa kang aabangan.”Napakagat-labi si I

May tamad na ngiti sa labi ni Irina. “Surpresa raw? Anong klaseng surpresa naman kaya 'yon?”Hindi niya talaga maisip kung ano iyon.Si Alec ay kilala sa pagiging malamig at tahimik—hindi siya 'yung tipo ng lalaking marunong manuyo o gumawa ng matatamis na bagay para sa babae. Kaya wala talaga siyang ideya kung anong sorpresa ang maaaring ihanda nito. Pero napansin niya ang mga kamay ng lalaki—na kanina pa nakatago sa likod—ay unti-unting inilabas sa harap.May hawak itong isang bungkos ng mga bulaklak.Hindi ito 'yung karaniwang binibiling rosas na maayos ang ayos at puti ang papel. Sa halip, ito'y isang magulong halo ng samu’t saring bulaklak sa parang—walang ayos, pero buhay na buhay ang kulay.Napakurap si Irina, tila sandaling natulala. “Ikaw… Asawa, ikaw ba ang…?”Mahilig talaga siya sa mga halaman at bulaklak, palagi siyang nagtatanim at nag-aalaga ng mga ito—pero hindi niya kailanman nabanggit iyon kay Alec.“Kanina mo pa ba ‘to pinitas?” mahina niyang tanong.Hindi siya sinag