All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 591 - Chapter 600

Akala ni Irina ay nananaginip siya. Pinisil niya nang mariin ang pisngi niya. “Aray… masakit!”Paglingon niya, nakita niya ang lalaking nakatayo sa may pintuan—tila isang diyos na bumaba mula sa langit. Ang asawa niya—si Alec.“Alec…” anas ni Irina habang tumutulo ang luha.Totoo bang buhay pa siya? Totoo bang nakikita niya ito?Mabilis siyang tumakbo palapit dito, halos wala sa sarili. “Alec… asawa ko… ako ba… ako ba’y buhay pa talaga?”Masakit para kay Alec na makita siyang ganoon. “Patawad… patawad kung nahuli ako!”Mahigpit niya itong niyakap, waring ayaw nang pakawalan. Wala na siyang pakialam kay Paolo na ilang saglit lang ang nakalipas ay nakaupo pa sa sofa.Kahit matagumpay na nilusob nina Alec ang villa nang palihim, wala ni isa sa kanila ang nakapansin sa nangyari kay Paolo.Isang iglap, maayos pa itong nakaupo—pero pagkatapos, ang sofa ay tila umugoy na parang duyan, bahagyang lumubog, tapos ay bumalik sa dating ayos. Ngunit si Paolo… naglaho na.Napakunot-noo si Greg. “You

Why did he take off all his clothes last night?Now he had to find them—fast—and put them back on.No time to think. Pants first.Hawak-hawak pa rin ang pantalon na hindi pa tuluyang naisasara, galit na galit na sigaw ni Juancho sa telepono, “Opo, Uncle, huwag po kayong mag-alala! Kung hindi ko mahanap si Claire ngayong araw, ako na mismo ang puputol sa ulo ko!”At agad niyang binaba ang tawag.Hindi na masukat ang galit niya.Put—!Nagmakaawa pa siya kay Alec na patawarin si Claire—tapos ganito ang igaganti sa kanya? Susubukan pang patayin ang diyosa ng puso niya? Ang matalik na kaibigan ng nobya niya?Claire! Kung hindi kita mapira-piraso ngayon, mas mabuting ako na lang ang pugutan!Sa halong sindak, galit, at takot sa poot ni Alec, halos lumipad palabas ng villa si Juancho—hawak pa rin ang pantalon, at tuluyang nakalimutang magsuot ng damit pang-itaas. Hubad ang kanyang dibdib, waring wala nang pakialam sa mundo.Nagkatinginan sa gulat ang mga tauhang nakaistasyon sa labas nang ma

“Ano’ng ginagawa niya kapag binibigyan siya ng pagkakataon? Nanakit siya—walang pag-aalinlangan.”“Ano bang kasalanan ni Irina kay Claire? Wala. At gayunman, isiniksik siya ni Claire sa isang maleta, halos mamatay sa pagkalunod. Halos wasakin ang mukha niya—at nagbayad pa ng daan-daang lalaki para pahirapan siya hanggang sa kamatayan.”“Ito ang kabayaran ng kasakiman mo. Kung hindi mo sana inagaw ang lugar na hindi naman para sa'yo noon pa man, baka hindi naging ganito ang anak mo. At kung patatawarin ko pa siya ngayon, hindi ba’t para na rin akong naghuhukay ng sarili kong libingan—pati kina Queenie at Irina?”Hindi makapagsalita ang mga magulang ni Claire. Napatigil lang sila sa kinatatayuan nila, walang maisagot.Hindi na sila nilingon ni Juancho. Bagkus, tumingin siya sa kanyang mga tauhan at mariing nag-utos, “Isakay n’yo silang tatlo sa sasakyan.”At sa isang iglap, buong pamilya nila—si Claire at ang kanyang mga magulang—ay isinakay sa sasakyan, at si Juancho mismo ang nagbanta

“Siyempre naman!”Nanatiling seryoso ang mukha ni Alec, tila hindi natinag sa labis na kasabikan ng kanilang anak. Si Irina naman, bahagyang napakunot ang noo. Tao rin siya—hindi siya bato.Pagkalipas ng ilang sandali, napailing siya at nagtanong, “Ano bang problema mo? Bakit parang ang seryoso mo?”Ngunit ang sagot ni Alec ay wala namang kinalaman sa tanong, “Mas masyado kang maraming suot.”Napatingin si Irina sa sarili, litong-lito. “Hospital gown lang ‘tong suot ko. At kailangan ko pa ‘tong isuot ng tatlong araw. Seryoso ka ba? Sinasabi mong marami akong suot? Anong pinagsasabi mo? Hindi kita maintindihan.”Tahimik lang si Alec, saka agad na binago ang usapan, na para bang walang nangyari. “Kailangan mong magpahinga. Ilalabas ko muna si Anri para mag-almusal. Babalik kami agad, kalahating oras lang. Basta nandito kami, hindi ka mag-iisa.”Bago pa man makapagsalita si Irina, hinawakan na ni Alec ang kamay ni Anri at marahang lumakad palabas ng kwarto, waring napaka-natural ng ginaw

Maging si Alec ay sandaling natigilan habang pinapanood ang surveillance footage.Nakatayo sa likuran niya, hindi napigilang mapabulalas si Greg, “Tunay ngang maganda si Madam—likas ang ganda, kahit walang makeup. ‘Yung klase ng ganda na nagmumula sa loob.”Ang komentong iyon—at ang mismong kagandahan ni Irina—ay tila pumiga sa puso ni Alec, dala ng hindi maipaliwanag na kaba.Dati, hindi niya masyadong pinapansin ang paghanga nina Marco, Duke, Zeus, o kahit ng binatang si Juancho kay Irina. Wala ni isa sa kanila ang itinuring niyang banta.Pero si Paolo?Ang mga tingin ng lalaking ‘yon kay Irina—punung-puno ng damdamin, matalim at totoo—iyon ang hindi niya matanggap.Ngayon, tinitigan ni Alec si Irina. Hindi na siya galit, bumalik na ang lambing sa mga mata. At sa pamilyar na mapangahas na tono, sinabi ni Alec, “Simula ngayon, bawal ka nang mag-makeup sa trabaho. At tigil na rin sa mga pormang damit—mas luma, mas simple, mas mabuti.”“Ano?!” galit na sampal ni Irina sa lamesa.“Dahil