All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 611 - Chapter 620

Kinabukasan, nagising si Dahlia sa sunod-sunod na malalakas na katok—bang! bang! bang!“Buksan mo! Buksan ang pinto! Bilisan mo!” sigaw ng isang boses na nagpatigil sa kanya.Nagulat si Dahlia. Panaginip na naman ba ito?Simula nang ipaagaw niya ang kanyang sanggol mahigit dalawampung araw na ang nakalilipas, madalas siyang managinip ng mga bata. Pero bakit may kumakatok ngayon? At ang boses—parang boses ng bata—nagmamadaling nagpapabukas ng pinto?Anong bata ito? Kaninong anak?Bigla siyang napabangon, nagmadaling kumuha ng tuwalya sa aparador, at naglakad papunta sa pinto.Gusto niyang makita kung sino ang batang iyon.Sa totoo lang, iniisip pa rin niya kung gising na ba siya, o nasa gitna pa rin ng isang panaginip.Pagkabukas niya ng pinto, isang munting batang babae ang bumungad sa kanya, nakasuot ng pulang-pulang bestida. Tumitig ito sa kanya at ngumiti. “Auntie, ang ganda-ganda mo! Kasing ganda mo si Mama. Pero mas maganda pa rin si Mama—konti lang ang lamang.”Kumikinang ang ma

Yvonne ang pangalan ng babae.May dahilan kung bakit siya, na mula sa kilalang pamilya Jones ng Kyoto, ay napangasawa ng isang taga-pamilyang Altamirano mula sa syudad.Isa ang angkan ng mga Jones sa pinakamakapangyarihan sa buong Kyoto, kaya hindi maikakaila na matagal nang minamaliit ni Yvonne si Zeke. Subalit noong siya’y nasa kalagitnaan ng kanyang kabataan, nabighani siya sa isang dayuhang lalaki.Ang hindi niya alam, ang lalaking iyon ay isa palang espiya. Ginamit lamang siya ng dayuhan upang mapalapit sa pinuno ng angkan ng Jones, si Ceasar—ama ni Yvonne.Kalaunan, nabunyag din ang tunay na pagkatao ng lalaki. Ngunit huli na ang lahat. Si Yvonne ay limang hanggang anim na buwang buntis na sa anak nila.Sa kabutihang-palad, sapat ang kapangyarihan at impluwensya ng mga Jones upang itago ang iskandalong ito. Sa lihim na paraan, ipinalaglag nila ang sanggol sa sinapupunan.Itim ang kulay ng sanggol mula ulo hanggang paa—parang munting uling na isinilang sa mundong ito. Buo na ang

Kuminang ang mga mata ni Anri sa tuwa. “Masaya! Syempre masaya ako!”“Kung gano’n, maghintay tayo nang buong tiyaga kay Uncle,” malumanay na sabi ni Irina, nilambing siya ng isang banayad na ngiti. “Gagaling ang kanyang binti, at babalik din siya sa atin, ha?”Masunuring tumango si Anri.Pero si Anri lang ba ang nakaka-miss kay Zeus? Hindi—malalim din ang pangungulila ni Irina sa kapatid.Paano ba naman niya hindi mami-miss ang kaisa-isa niyang sandigan sa loob ng anim na mahabang taon?Nanginginig ang tinig ni Irina nang tanungin niya, “Sinabi ba ng kapatid ko… sinabi ba niyang nami-miss niya ako?”Sa kabilang linya, lalong naging banayad ang boses ni Duke. “Oo. Sinabi niya. Sinabi niya na kahit siya ang naglayo sa’yo mula sa syudad, ikaw pa rin ang nag-alaga sa kanya sa loob ng mga taon ng pagtakas n’yo. Noong bagong panganak ka pa lang, hindi na niya magamit ang binti niya. Pinagsabay mo ang pag-aalaga sa sanggol mo at sa kapatid mo—mag-isa. Ibenta mo man ang sariling dugo para la

“Alec…” tawag ni Irina sa mahinang tinig.“Hm? Kumusta ang pamimili niyo ngayon? Marami ba kayong nabili? Gusto mo ba akong magpadala ng sasakyan para sunduin ka?” malumanay na tugon ni Alec mula sa kabilang linya.Ngunit biglang naging seryoso ang tono ni Irina.“Alec, tumawag sa akin si Duke kanina…”“Ano?” Agad na tumalim ang boses ni Alec, at tila may malamig na kilabot na dumaan sa kanyang likuran nang marinig ang pangalang iyon.“Sinabi niyang napakaganda raw ng trato sa mga Jin sa isla. Sina Nicholas, Zoey, at ang anak nila—lumipat na sila sa King’s Mansion. Halos pantay na ang turing sa kanila ng mga Mercadejas. Alam mo ba kung anong ibig sabihin niyan? Ibig sabihin, nagbigay ng malaking pabor sina Don Pablo at ang mga Jones sa isla. May bulung-bulungan pa na nagpadala na sila ng mga tao…”Hindi pa natatapos si Irina nang putulin siya ni Alec.“May ipinadala na namang mga tao ang isla papuntang syudad?”Tumango si Irina. “Oo.”“Naiintindihan ko,” mahina ngunit matatag na sagot

Nagulat si Irina. “Bakit ang aga?”Matagal na niyang alam na balak umalis ni Alec, at batid niyang may mga pulong at paghahandang ginagawa ito sa kompanya nitong mga nakaraang araw. Pero hindi niya inasahang biglaan ang pag-alis nito.“Lahat ba…” tanong niya, may bahid ng pag-aalala sa tinig, “handa ka na ba talaga?”Wala naman siyang napansing anumang senyales na si Alec ay naghahanda ng hukbo o anumang kilos na nagpapahiwatig ng pagsugod.Ngumiti si Alec. “Ano bang kailangan kong ihanda?”“Hindi ba’t kailangan mo ng lakas-militar?” tanong ni Irina, may halong pagtataka. “Para sa… alam mo na, sa lahat ng ‘yon?”Napatawa si Alec. “Pupunta lang naman ako sa isla. Hindi ko balak magsunog, pumatay, magnakaw, o agawin ang lupa ng iba. Wala akong balak mangharang o manakop. Eh bakit pa ako magdadala ng sundalo?”Napamaang si Irina, pansamantalang hindi makasagot. “Kung gano’n…?” tanong niya, may alinlangan.Akala kasi niya’y pupuntahan ni Alec ang isla upang sakupin ito sa pamamagitan ng d