Semua Bab Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Bab 631 - Bab 640

Bigla na lamang humalakhak si Cassandra nang hindi mapigilan. Sa sobrang tindi ng kanyang tawa, nanlambot ang tuhod niya at nawalan siya ng balanse habang pilit umiwas. Agad sinunggaban ni Irina ang pagkakataon at buong lakas siyang itinulak sa sahig.Tumilapon si Cassandra at bumagsak nang paluhod, ang mukha diretso sa lupa.“Araaay! Ngipin ko… mga ngipin ko!” daing niya habang nalalagas ang mga ngipin sa harapan.Hindi nagdalawang-isip si Irina—sinipa niya ng buong puwersa ang mukha ni Cassandra. “Matandang bruha! Kung mamamatay ako rito ngayon, isasama kita sa hukay!”Bago pa man niya matapos ang sinabi, muling bumaon ang kanyang paa sa mukha ni Cassandra.“Aaaah! Ang sakit—tama na! Ang sakit!” sigaw ni Cassandra habang napapaluha sa matinding hapdi.Sa may pintuan, halos hindi makakilos si Nicholas—galit, desperado, at walang magawa.Gustong-gusto niyang sugurin si Irina at bugbugin ito hanggang sa mamatay.Pero hindi niya magawa. Hindi dahil sa wala siyang lakas, kundi dahil nand

Bukod pa roon, kung hindi titigil sa bisyo ang lalaking iyon, siguradong babagsak na ang katawan niya sa loob ng maikling panahon.Ngayon, desperado na si Cassandra na makawala sa kanya. Buo na ang pasya niya—gagamitin niya ang lalaki para mapatumba si Irina, at pagkatapos ay babayaran niya ito ng malaking halaga, gaya ng kanilang napagkasunduan.Kapag wala na si Irina, siguradong si Alec naman ang hahanap ng lalaki para maningil ng utang na loob.Isang putok, dalawang ibon.Ngunit kailanman ay hindi pwedeng malaman ni Nicholas ang balak niya—dahil kung malaman man ito ng lalaki, tiyak, hindi siya magdadalawang-isip na baliin ang kanyang mga binti.Habang nag-iisip ng susunod na hakbang ang tatlong mapanlinlang, pumasok sa silid ang isa sa mga kasambahay ni Paolo at inistorbo sila.“Patawad po, Mr. Jin, Mrs. Jin, at Miss Jin,” sabi ng kasambahay nang walang pakundangan. “Pakiusap, lumabas po kayo.”Agad-agad silang pinalayas mula sa sala.Samantala, sa loob ng bakuran, naroon pa rin s

Ano ang nakasulat sa menu? At nasaan nga ba ito?Isang simpleng linya lamang ang nakasulat:“Irina, huwag kang matakot. Isama mo si Anri at mamuhay kayo nang payapa sa puder ni Paolo. Kung may mangyaring masama, may magtatanggol sa inyo. Maging masaya ka—at siguraduhing masaya rin si Anri.”Napako si Irina sa kinatatayuan niya, tahimik na nakatitig sa mensahe. Pag-angat niya ng tingin, wala na ang waiter na nag-abot ng menu. Pagharap niya kay Anri, nakita niyang nakakunot-noo ang bata, halatang naguguluhan.“Anong nangyari, Mama?” tanong ni Anri.Agad namang nagpakalma si Irina at ngumiti.“Sabi ni Lola, mag-enjoy daw tayo—kumain tayo ng gusto natin at maging masaya, ha anak?” Napatingin siya sa anak nang may kahulugan.Matalino si Anri. Sa isang iglap, naunawaan niya ang tunay na ibig sabihin ng kanyang ina.Bagama’t basa pa ng luha ang kanyang mga mata, unti-unting sumilay ang ngiti sa kanyang labi.Matagal na silang naglalakbay ng kanyang ina—limang o anim na taon na—kaya’t natuto

Nakasakay pa rin si Anri sa likod ni Paolo, mahigpit ang kapit ng kanyang maliliit na kamay sa mga tainga nito. Bagamat nagulat siya noong una, agad nawala ang takot niya nang makita kung sino ang pumasok.Tiningnan niya nang masama ang lalaking nasa gitna ng edad na kakapasok lang sa pintuan, may halong yabang at paghamak sa titig, sabay sigaw, “Sino ka? Hindi mo ba alam na bawal ang pumasok sa bahay ng iba nang walang pahintulot? Pwede kang makulong diyan, alam mo ba?!”Ang lalaki’y mukhang bansot at kulubot, tila karikatura ng isang matandang duwende—ni anino ng isang pinuno’y wala sa kanya. Maging ang “kabayo” na sinasakyan ni Anri—si Paolo—ay mas mukhang makapangyarihan kaysa sa lalaking ito.Ni katiting ng takot, wala sa mukha ni Anri.Hinila niya nang madiin ang tainga ni Paolo at matapang na inutusan, “Kabayo, sipain mo ang duwendeng ‘yan palabas!”Naupo siyang parang reyna na naghahari sa buong isla.Bagamat hindi pa niya kailanman nakita ang lalaki, nahulaan na ni Irina kung

Agad na nagtanong si Paolo, “Ano sa palagay mo ang nangyayari kay Zoey?”Umiling si Irina. “Hindi ako sigurado. Sinasabi ko lang ang mga napansin ko. Mas maputla at naninilaw na ang balat niya kumpara noong nasa South City pa tayo—parang kulang siya sa nutrisyon. Payat na payat siya, pero medyo namamaga ang talukap ng mga mata niya. At tingnan mo—kanina lang, natamaan siya ng laruan ni Anri, at dumugo ang ulo niya…”“Ibig mong sabihin… may sakit siya?” gulat na tanong ni Paolo.Kung totoo ngang may sakit ang babaeng iyon, sana’y hindi na gumaling pa—sana'y isang sakit na hindi na mapapagaling, at mabilis na tatapos sa kanya.Sa totoo lang, halos masuka siya sa naiisip niya.Muli na namang umiling si Irina. “Hindi ako sigurado. Hula lang ito.”Hindi naman siya doktor. Hindi niya masasabi ang kalagayan ng isang tao base lang sa itsura.Pero may kung anong kakaiba kay Zoey na hindi niya maipaliwanag.Sa ngayon, hindi pa niya gustong mamatay si Zoey dahil sa sakit. Masyadong madali 'yon.