All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 651 - Chapter 660

Magalang na tumango si Alec kay Paolo at mahinahong nagsabi, “Mabuti. Ikaw ang mauna. Mas kilala mo ang Monarch’s Mansion kaysa sa akin.”Iniabot ni Paolo ang kamay, nag-anyaya, “Mauuna ka.”Nanatiling nakatigil si Irina. Hindi niya napigilang humanga—kahit sa ganitong sitwasyon, kalmado pa rin si Paolo. Ngunit hindi siya kumilos. Ganoon din si Anri.Lumingon si Paolo sa kanila, may bahid ng pait sa ngiti.“Bakit? Noong isang araw lang—at kahapon—wala naman kayong problema na tumuloy sa bahay ko. Pero ngayon, pagkasurround ng mga tao ng asawa mo sa Monarch’s Mansion, natatakot ka na ulit sa akin?”Kagat-labing bubuka na sana si Irina upang sumagot—pero naunahan siya ng munting tinig mula sa kandungan niya.“Uncle Paolo,” bigkas ni Anri.Sandaling natigilan si Paolo, wari’y hindi inaasahan ang narinig. Ngunit agad lumambot ang kanyang ekspresyon nang titigan si Anri.Mahinang tanong niya, “Anri… ano’ng tawag mo sa akin?”Tinitigan siya ng bata nang buong kaseryosohan, at sa matamis nit

Bihira magsalita nang mahaba si Alec, ngunit ngayon ay marahan siyang napabuntong-hininga.Saka siya nagsalita.“Ang lupang ito… minsang pagmamay-ari ng pamilya ng aking ina. Sa loob ng maraming salinlahi, sila ang nagbantay dito. Kahit hindi ito naging maunlad, namuhay ang mga tao nang simple, payapa, at kuntento. Ngunit winasak ng mga Beaufort ang kapayapaang iyon at iniwan ang aking ina na mamatay, nilamon ng galit.”Nanigas ang kanyang mga mata.“Bagama’t dala ko ang apelyidong Beaufort, ako’y anak din ng mga Villafuerte. Nandito ako upang bawiin ang nararapat sa akin. Paano ko hahayaang malugmok sa kahirapan at magdusa sa dahas ng digmaan ang mga taong ito?”Sa mga salitang iyon, bumigay ang damdamin ni Irina. Lumapit siya at mahigpit itong niyakap.“Asawa ko…” bulong niya.Nagpatuloy si Alec, matatag ang tinig.“Nang ipinatapon ako sa ibang bansa noong kabataan ko, nagsimula na akong magplano. Unti-unti kong tinipon ang mga mersenaryo, sinanay sila, at pinalawak ang saklaw nila

Matagal nang alam ni Irina na ang kanyang asawa ay isang taong pumapatay nang walang alinlangan—kayang pumatay kahit sa gitna ng tawanan at magaan na usapan. Ngunit hindi niya kailanman nasilayan ang panig na ito sa kanya—ang panig na may malasakit sa karaniwang tao.Walang ginamit na sundalo, walang dugong dumanak—at nakamit niya ang isla.Tila madali.Ngunit sa katotohanan, bunga ito ng tahimik at maingat na paghahanda ng kanyang asawa sa loob ng maraming taon.Sa mga sumunod na araw, sinimulan ni Alec ang pagpapaayos ng Mansyon ng Monarka at ng dating tahanan ng mga Villafuerte.Iniutos niyang ibalik ang Mansyon ng Monarka sa anyo nito noong pinamamahalaan ito ng mga Villafuerte sa loob ng limampung taon, muling iniluklok ang mga tableta ng mga ninuno ng Villafuerte—isang sagisag na para bang ibinabalik sa tunay na espiritu ang tahanan.Hindi umabot ng isang linggo ang mga paghahanda. Mabilis na nagpasya si Alec, walang pag-aalinlangan.Sa parehong linggong iyon, ikinulong ang mga

Kasimple lang niyon na parang pagsara ng butones.Napatulala sina Cassandra, Nicholas, at Zoey. Hindi kalayuan, parehong gulat ang mababasa sa mukha nina Luke at ng kanyang asawa.Si Mia lamang ang walang bakas ng takot. Sa halip, may bahagyang kislap ng paghanga sa kanyang mga mata habang sinulyapan si Alec at mahina niyang bulong, “No’ng si Kuya ang namumuno sa isla, ganyan din siya—matapang at walang sinasanto.”Pagkatapos, lumingon siya kay Anri at bumulong, “Munting alalay, kamukhang-kamukha ng tatay mo si Kuya.”“Sino si Kuya mo?” tanong ni Anri.Sa kabila ng pagiging mayabang, hindi alintana ni Anri na tawagin siyang “munting alalay” ni Mia—ang tinaguriang clown girl. Sa katunayan, pakiramdam pa nga niya ay parang karangalan ang maging alalay ng isang ate na mahigit sampung taon ang tanda sa kanya.“Si Kuya!” Umikot ang mga mata ni Mia. “Mahal na mahal ka niya na parang sariling anak! Ako, halos hindi niya matiis na makita, pero ikaw—tinuturing ka niyang pinakamahalagang yaman.

Sa unang pagkakataon sa buong buhay niya, may tumawag sa kanyang maganda. Para bang ang mga aninong matagal nang nananahan sa kanyang puso ay bahagyang naglaho.Lalong lumambing ang kanyang ngiti—matamis at nahihiya.“Salamat sa papuri. Ikaw din, gwapo ka. Iniisip ko tuloy kung gaano ka ka-karismatiko noong iniligtas mo ‘yung tao na ‘yon.”Namula ang pisngi ni Mia habang nagpapatuloy, “Kaso nga lang… ang tanda mo na kumpara sa akin. Mukha kang sampung taon ang agwat. Para bang mas bagay na tawagin kitang tito—kasi kung hindi, parang ako pa ang nanliligaw sa’yo.”Mula nang kilalanin siya ni Alec, iba na ang naging pananaw ni Duke sa buhay. Nais na niyang bumalik sa South City, tulungan ang kanyang mga magulang sa pamamahala ng Evans Group, at kung papalarin, makatagpo ng babaeng may mabuting pagkatao—katulad ni Irina—na maaari niyang pakasalan at bigyan ng anak.Matagal na niyang naisip ang tungkol sa pag-aasawa, ngunit hindi kailanman sa isang babaeng higit sampung taon ang bata sa ka