“Tama!” malamig na dagdag ni Wendy. “At huwag mo nang maisip ang pagtakas. Sa buwang ito lamang, walang makakapagtago sa ’yo saanmang sulok ng mundo. Hangga’t nasa islang ito ka, matatagpuan pa rin kita—kahit magtago ka pa sa lungga ng daga. Kalimutan mo ang isla. Kahit sumama ka pa kay Alex pabalik sa South City, matatagpuan pa rin kita. Tandaan mo ito, Amalia—dito sa isla, baka makaligtas ka pa. Ngunit kung maglakas-loob kang tumapak sa South City kasama si Alex, sisiguraduhin kong mararanasan mo ang kaparusahan na mas masahol pa sa kamatayan!”At sa pagbitaw ng mga salitang iyon, marahas na lumabas si Wendy mula sa munting pugad ng pag-ibig na ipinundar ni Alexander para kay Amalia.“Hindi… huwag mo itong gawin sa akin. Ang mga anak ko… ang aking dalawang anak…” Bumagsak si Amalia sa sahig, nanginginig at humahagulhol na parang wala nang lakas lumaban.Wala na siyang pamilya. Wala ni isa.Ang tanging lalaking minahal niya’y si Alexander. At ngayo’y nasa kanyang sinapupunan ang dala
Last Updated : 2025-08-16
LOGIN
