All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 741 - Chapter 750

“Nicholas, hayup kang demonyo! Anak ni Alec ang dinadala ng anak ko sa sinapupunan, pero ang ipinadala mo ay ang anak ng kalaguyo mo para magpanggap na siya at muling makapiling si Alec? Wala ka na bang puso? Dapat matagal ka nang namatay nang libu-libong beses!”Ni hindi mo sinabi sa anak ko na buhay at nasa malapit lang ang ama ng pinagbubuntis niya. Sa halip, ginawa mo ang lahat ng paraan para hanapin siya at paulit-ulit na pahirapan. Nicholas, ang lalaking gaya mo—kapag namatay ka, didilaan ka’t paghahati-hatian ng mga lobo. Ni sa libingan, hindi ka magkakaroon ng kapayapaan!”Nataranta si Nicholas sa bugso ng mga salita. Pilit siyang sumiksik sa gitna ng kaguluhan para makatakas, ngunit masyado nang marami ang tao. Wala siyang mapagtaguan, kaya’t napilitan siyang manatili roon habang nagwawala at umiiyak ang pulubi.Nang marinig ang paos na tinig ng ina na puno ng akusasyon, lumapit si Irina, pilit siyang pinapakalma. Siyam na taon na mula nang huli niyang makita ang kanyang ina.

Ngunit habang nagsasalita si Alec, hindi man lang niya binanggit ang mga Allegre.Tanging nang marinig ng matanda ang tungkol sa maling pagkakakulong kay Irina at matuklasan ang tunay na pagkakakilanlan nina Irina at Anri, saka lamang siya tumango nang mariin.Pagkatapos ng tango, tinitigan niya nang matalim sina Don Pablo at Marco.“Wala talaga akong kinalaman sa kanila. Tigilan n’yo na ang anak ko — o papabayaran ko sa mga Allegre, kahit ito na ang huli kong gagawin.”“Tita…” bulalas ni Marco, sabay tulo ng luha.Isa siyang lalaking nasa trenta anyos, nakabihis nang pormal at maayos; pero sa pag-iyak niya, bigla siyang naging maliit at walang kalaban-laban.“Tita, alam ko na noon pa, mula nang makita kitang lumitaw. Kahit natatakpan ng buhok ang halos buong mukha mo, ang mga mata mo’y kasing tulad ni Irina. Anim na taon na ang nakalipas, noong una kong makilala si Irina, sinabi ko na agad na pinapaalala niya sa akin ang aking tiya.”Pinagmasdan siya ni Marco, nagmamakaawa.Walang na

Biglang tumunog ang telepono ni Nicholas. Sa katunayan, ilang ulit na itong nag-ring, ngunit dahil nakatingin ang lahat sa kanya, hindi niya magawang sagutin.Sa tahimik na lobby ng hotel na inireserba ni Alec, biglang sinunggaban ni Marco ang telepono mula sa bulsa ni Nicholas. Sa screen, kumikislap ang caller ID: Cassandra.Namutla nang husto ang mukha ni Nicholas.Matalim na tumingin si Marco kay Don Pablo.“Lolo, lahat ng ito’y dahil sa inyo. Kayo na ang dapat sumagot.”Agad kinuha ni Don Pablo ang telepono. Pinindot niya ang “answer,” at mabilis namang pinindot ni Marco ang speakerphone.“Hello? Si Cassandra ba ito?” tanong ng Don Pablo, pantay at walang bahid emosyon ang tinig.Mula sa kabilang linya, umalingawngaw ang tinig ni Cassandra—matinis at puno ng pananabik.“Hello, Dad… Dad!”Bahagyang napatawa ang ina ni Irina.Namula ang mukha ng Don Pablo, subalit nanatiling mahinahon ang kanyang tinig.“Cassandra. Ano iyon?”“Dad,” wika ni Cassandra nang malambing, “kumusta na ang

Tumayo si Irina at inalalayan ang kanyang ina. “Sige na, Mama.”Humugot ng malalim na hininga si Irene, para bang gumaan ang bigat na matagal nang pasan. Matalim niyang tiningnan ang nakabuwal na sina Nicholas, Zoey, at Cassandra, bago iniusog ang tingin kay Alec.“Ma?” agad na tawag ni Alec.“Ang dating asawa ko, hindi lamang ako ikinulong—isinangkot at inapi pa niya ang anak ko. Hindi mapapatawad ang kanyang mga kasalanan. Ang kasalukuyan niyang asawa’y kasabwat sa lahat ng iyon.”“At ang anak niyang si Zoey—siya ang tunay na salarin sa nangyaring pagpatay siyam na taon na ang nakalipas. Kaya nararapat lamang na silang tatlo’y manatili sa kulungan. Doon lamang maipagkakamit ng anak ko ang katarungan.”“Oo, Mama,” matibay na tugon ni Alec, sabay tango.“Tayo na,” wika ni Irene, tinatawag sina Alec at Irina upang sumama sa kanya.Ni minsan, hindi niya nilingon ang matandang si Don Pablo na umiiyak. Hindi rin siya tumingin kina Marco at sa mga magulang nito.“Irene…” nanginginig ang ti

Nang makita ni Irina ang bakas ng kaba sa mukha ni Cassandra, napatawa siya nang mapanlait. Galit na galit siya kay Nicholas—hanggang sa kailangang-kailangan niyang wasakin ito nang buung-buo.“Nicholas,” mariin niyang sabi, “isinakripisyo mo ako alang-alang sa tinatawag mong pamilya ninyong tatlo. Dahil kailangan mong protektahan sila. Dahil malapit ka kay Cassandra. Dahil napakahalaga ng anak ninyo para sa iyo. Para sa kanila, itinapon mo ako.”Tahimik lang si Nicholas.“May gusto ka bang malaman?” tanong ni Irina, kumikislap ang mata sa malupit na panunukso habang nakatitig sa kanya, nakalugmok sa lupa.Dahan-dahang iniangat ni Nicholas ang ulo niya.Sinabi ni Irina ang susunod nang mabagal at madiin, bawat salita’y parang patalim.“Isang araw, pumunta ako sa bahay ninyo. Hindi pa man ako nakaliko sa kalsada, mula sa may sangandaan nakita ko si Cassandra kasama ang isang lalaki sa may gubat sa likod ng sasakyan ninyo. Mahigit isang oras silang magkasama roon bago sila lumabas.”Big