All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 761 - Chapter 770

Matangkad, malapad ang balikat, malakas at may karisma—siya ang uri ng lalaking may kapangyarihan at awtoridad. Mahal na mahal niya ang kanyang asawa, at naniniwala siyang tungkulin ng isang lalaki ang manatiling tapat sa asawa habang buhay. Para sa kanya, iyon ang tunay na kahulugan ng pananagutan.Hindi lamang siya tapat, kundi lubos din niyang inaalagaan ang pamilya ng kanyang asawa. Isang araw, hiniling ng kanyang asawa na sunduin niya sa paaralan ang anak ng kapatid nito, at agad naman siyang pumunta.Doon niya nakita ang isang mahiyain na munting bata. Isang batang hindi kailanman nakadama ng pagmamahal mula sa isang ama. Wala siyang nagawa kundi panoorin ang sarili niyang ama na niyayakap at kinikilig sa ibang mga bata—mga batang nakasandal sa kanya, malayang naglalambing.Ang bata ay labis na nanabik na maranasan din iyon—na yakapin ng sariling ama.Tatlo’t kalahating taong gulang pa lamang siya, payat at marupok ang mga braso’t binti. Ngunit marunong na siyang umupo nang maay

Napatigil si Irina sa kinatatayuan. Sa mga panahong ito, labis siyang nalulon sa alitan niya laban sa mga Jin at sa pag-aasikaso ng paglipat ng kanyang ina sa bagong tirahan, kaya’t hindi na siya nakapasok sa trabaho—lalo na’t hindi rin siya nakipag-ugnayan sa mga pinakamalapit niyang kaibigan.Nang subukan niyang tawagan si Dahlia at tuluyang patay ang telepono, biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. May malamig na pangamba na dumaloy sa kanyang dibdib.Naalala niya ang isang bangungot na napanaginipan niya mahigit kalahating buwan na ang nakalipas—mismong umaga noong muling lumitaw ang kanyang ina.Sa panaginip, nahuhulog siya mula sa isang bangin. Pilit siyang inabot ni Dahlia upang iligtas, ngunit dumulas ang kanyang kamay bago pa man siya mahawakan.Habang siya’y mabilis na bumabagsak, rinig pa rin niya ang desperadong sigaw ng kaibigan na kumakawala sa hangin, “Irina…”Ang matalim na sigaw na iyon ang nagpabangon sa kanya mula sa pagkakahimbing, nanginginig sa takot. Mula no

Napatigil si Alec. Agad na kumirot ang pakiramdam niya—may mali. Sa kalahating buwang pananahimik, tiyak niyang hindi normal ang kalagayan ni Jiggo.Bigla niyang naalala—mga kalahating buwan na ang nakalipas, may isang babae ang biglang sumugod sa gusali ng Beaufort Group, hinahanap si Jiggo. Noon, hindi man lang siya nag-abala na sulyapan ito. Basta’t inutusan na lamang niyang palayasin.Ngunit ngayon, muling sumagi sa alaala niya ang mga salitang binitiwan nito: sinabi nitong siya raw ang babae ni Jiggo. Siya ba iyon?Ang babaeng tinalikuran si Jiggo sa loob ng napakaraming taon—si Blair? Tiyak na siya nga. Wala nang iba pang magtatangkang magpakapaimbabaw sa harap mismo ni Jiggo. Maging si Dahlia ay hindi kailanman maglalakas-loob.At kung bumalik na nga ang babaeng iyon… tiyak na mawawalan ng saysay si Dahlia sa mga mata ni Jiggo.Hindi mawari ni Alec ang biglang kabigat ng loob niya.Dati, wala siyang pakialam. Lagi niyang iniisip na nililibang lang ni Jiggo ang sarili kay Dahlia

Hindi lamang si Blair ang napatulala, kundi maging sina Irina, Mari, at Queenie ay nagulat sa biglang tapang ng batang si Anri. Ilang minuto lang ang nakalipas, habang papasok sila, tatlo-tatlo pang pinaalalahanan ng mga babae ang bata:“Little miss, kapag may mataray na ‘tita’ na sumulpot mamaya, ang gawin mo ay—”“Magtatago na lang po ako sa likod n’yo,” sagot ni Anri nang maamo.“Tama ’yan,” dagdag pa ni Queenie. “Ang mga bata, hindi dapat nakikialam sa usapan ng matatanda. Naiintindihan mo ba?”Tumango si Anri nang masunurin. “Opo, alam ko po.”Mula pa sa labas ng tarangkahan hanggang makarating sila sa pinto, nagpakita siya ng asal na parang tunay na maliit na senyorita. Ngunit bago pa man tuluyang bumukas ang pintuan, bigla siyang sumugod, at walang kagatol-gatol na itinuro ang babae sa harap nila bilang isang masamang babae.Diyos ko! Mas matapang pa siya kaysa kay Queenie na palaaway, at mas buwelta pa kaysa kay Mari na mainitin ang ulo.“Anri!” singhal ni Irina.“Mommy, huwag

Napatigil ang lahat.Paglingon ni Irina, bumungad sa kaniya si Jiggo—magulo ang balbas, at ang mukha’y nababalot ng isang kadiliman na hindi pa niya kailanman nasilayan.Diyos ko. Paano siya nagbago nang ganoon kalaki sa loob lamang ng kalahating buwan?Noon, siya’y palaging maayos manamit, mahinhin magsalita, laging kalmado ang anyo, at sa likod ng katahimikan ay nakatago ang tunay na lakas. Tila ba walang bagay na makayanig sa kanya, walang sinumang makabasa ng kanyang isipan.Ngunit ngayon? Ngayon ay mistulang taong pinabayaan ng sarili—magulo, walang gana, at hukot ang mga mata. Subalit ang tinig na lumabas sa kanyang bibig ay mas malamig pa sa yelo, matalim na para bang kayang papaginawin ang buong silid.Parang naglakad siya palabas mula sa isang kuweba ng yelo.Napakadyot si Irina.Agad ding umurong ang tatlong babaeng kanina’y nananakit kay Blair, takot na takot.Ngunit matalim ang mga mata ni Anri, at agad niyang namasdan ang lalaking nasa likuran ni Jiggo—ang kanyang ama.Sa