All Chapters of Mafia Series 1: Ang Maid ng Mafia Boss: Chapter 91 - Chapter 100

Leonora’s POVTahimik sa bahay. Tahimik sa paligid. Pero ang pinaka-maingay sa lahat… ang loob ko.Wala akong marinig kundi ang sarili kong mga tanong. Mga tanong na kahit ilang ulit kong balikan, wala pa ring malinaw na sagot.Bakit siya nagpatinag? Bakit hindi ako sapat para sa kanya sa moment na ‘yon? Bakit… kahit alam kong ako pa rin ang mahal niya, parang may puwang na sa pagitan naming dalawa?Hindi kami nag-uusap. Nasa iisang compound kami pero parang magkabilang mundo.Siya, abala sa pag-coordinate ng security team. Ako, busy sa intel gathering para sa next Shadow lead. Nagkikita kami… pero walang tinginan. Walang salita.Kapag dumadaan siya, nararamdaman ko ang bigat. Yung tipo ng silence na hindi na komportable — kundi mabigat, malamig, parang estranghero na.Sina Ezra at Alex, mas napapansin na. “Mommy, bakit hindi kayo magkasama ni Daddy today?” tanong ni Ezra habang nagdo-drawing kami sa sala.I smiled — fake, pero sapat para hindi siya magtaka. “Busy lang si Dad

Leonora’s POVMaaga pa lang, gising na ang buong bahay.Si Ezra, abalang-abala sa paghanap ng paborito niyang notebook na laging nawawala tuwing school day. Si Alex naman, nakapamewang na habang naka-uniform na, hawak ang kanyang mini backpack na may sticker ng paborito niyang superhero.“Mommy! Ready na ako!” sigaw ni Alex habang palundag-lundag pa sa may pinto.Napangiti ako habang inaayos ang buhok ni Ezra. “Ready na rin ‘to, baby boy ko. Huwag ka lang kakalimot sa notebook mo mamaya, ha?”Ngumiti siya. “Promise!”Simpleng umaga. Normal. Tahimik. At kahit sandali, nakalilimot ako sa lahat ng nangyari — kay Drack, sa giyera, sa Shadow, sa lahat. Dahil sa mga sandaling ganito, ako lang si Leonora — isang ina, hindi isang mandirigma.Ako ang nag-volunteer na maghatid sa kanila ngayon. Si Drack ay may meeting kay Kuya, at ako… gusto ko lang silang makasama. Kailangan kong huminga.“Saan tayo kakain after, Mommy?” tanong ni Alex.“Kayo ang bahala. Treat ko.”“Yey!” sabay nilang sigaw

Drack’s POVMadilim pa nang umalis kami.Tatlong sasakyan. Anim na tao. Isang misyon: hanapin kung sino ang may lakas ng loob na umatake sa pamilya ko — sa mga anak ko — at ngayon, sa asawa kong buntis.Tahimik ang biyahe. Wala masyadong usapan. Lahat kami focused.Nasa passenger seat ako. Si Patch ang nagda-drive, si Revo sa likod — binabasa ang latest satellite pings galing sa intel ni Kuya.“Walang exact name,” sabi ni Revo. “Pero may gumagalaw sa abandoned dock sa baybayin — doon galing ang van na umatake kina Leonora.”“May mga bantay?” tanong ko.“Thermal scan says minimal presence. Hindi heavy defense. Pero enough to stall if ambushed.”Tumango ako. “Hindi tayo aatras.”Bago ako umalis, niyakap ko si Leonora. Hindi ko na sinabi pa kung gaano ako natatakot sa pwede niyang maramdaman habang wala ako. Pero alam ko. At alam niya.Hinawakan niya ang kamay ko sa tiyan niya, at sa tingin pa lang niya…Nagbago ang laban ko.Dumating kami bandang 3:00 AM. Walang buwan. Walang bituin

Leonora’s POVHindi ko alam kung ilang oras na akong gising. Mag-aalas kwatro pa lang ng umaga, pero andito na ako sa ops room, bitbit ang tactical bag ko, naka full black gear, at may hawak na mapa.Alis na ako.Hindi na ako pwedeng maghintay. Hindi na ako pwedeng umasa sa intel. Ako mismo ang hahanap sa katotohanan.“Leonora.”Tumigil ako sa mismong paanan ng hagdan. Ang boses ni Drack — kalmado, pero may lalim. Parang tinatago ang apoy sa loob.“San ka pupunta?”Hindi ako agad sumagot. Tumingin lang ako sa kanya. Nakatayo siya sa itaas, walang suot kundi puting sando at pajama pants. Gising na gising, kahit mukhang bagong gising.“May kailangang ayusin,” sagot ko. Diretso.“Alone?” tanong niya.Tumango ako.“Leonora, hindi ka pwedeng umalis mag-isa. Hindi na ngayon. Hindi habang alam nating may nanonood sa’yo sa bawat galaw mo.”“I’m not asking for your permission.”“Hindi mo kailangang humingi ng pahintulot. Pero pwede mo naman akong sabihan. Pwede mo akong isama.”Bumuntong-hi

Drack’s POV The enemy hides in elegance. So do I.Tahimik ang paligid ng ballroom — pero hindi ito ang uri ng katahimikang gusto ko. Ito yung klase ng katahimikan na punô ng intensyon, punô ng mga matang nagmamasid, punô ng mga armas na nakatago sa likod ng mga guwantes at ngiti.Masquerade Ball. Ang paboritong laruan ng mayayaman, kriminal, at mga traydor. At ngayong gabi, ako ang bisitang hindi nila inaasahan — pero kailangan kong magkunwaring isa sa kanila.“Nasa’n ka na naman pupunta?” tanong ni Leonora habang inaayos ang buttons ng suit ko.“Assignment lang,” simpleng sagot ko. “Intel gathering.”“Yung intel ba may champagne at orchestra?”Ngumiti ako. “Possible. Pero hindi ako pupunta para mag-enjoy. Kailangan kong makita kung sino ang sunod na gagalaw. May gumagalaw sa underground... malalim. Tahimik. At mapanganib.”Hinawakan niya ang braso ko. “Ingat ka, Drack. Huwag kang mahulog sa anyo nila.”Humalik ako sa noo niya. “Hindi ako maliligaw. Alam ko kung sinong uuwian ko.”