All Chapters of Mafia Series 1: Ang Maid ng Mafia Boss: Chapter 121 - Chapter 130

139 Chapters

0122: 8 months later

Leonora’s POV Walong buwan na ang lumipas mula noong sumabog ang Helix Vault. Walong buwan ng katahimikan. Walong buwan ng bagong simula. At sa unang pagkakataon sa mahabang panahon… totoong may umaga na akong ginugustong gumising. Maaga pa lang, ginising ako ng malambot na halakhak. “Good morning, baby girl…” mahinang bulong ko habang tinitingnan ko siya. Ang liit pa rin niya. Mga daliri niyang parang sinulid, kumakapit sa hintuturo ko. Maputi, maamo, at may mga mata—mata ni Drack. “Luna,” bulong ko. “My little moon.” Pumasok si Drack, may dalang mainit na kape at isang basong tubig. “Still up?” tanong niya, pero nakangiti. “Hindi ako makatulog,” sagot ko, nakatingin pa rin kay Luna. “Parang ayokong ipikit ang mata ko. Baka pagdilat ko, mawala siya.” Lumapit siya sa akin, hinalikan ang ulo ko. “Hindi siya mawawala. Nandito na tayo, Nora. Safe na.” Safe. Ang salitang matagal kong hindi nagamit nang walang kaba. Tumingin ako sa labas ng maliit naming bahay sa gilid ng

Last Updated : 2025-10-13

0123: Luna

Leonora’s POVAng umaga ngayon ay tila ibang mundo — may araw, may katahimikan, pero sa ilalim ng lahat ng ‘yon, may alon ng kaba na hindi ko maipaliwanag.Si Luna, walong buwan na. Masigla, matulungin, at sobrang curious. Lahat gusto niyang hawakan — pati buhok ni Drack, na araw-araw niyang hinihila habang tumatawa.“Ah! Luna!” sigaw ni Drack, habang tinitingnan ang sarili niya sa salamin. “May buhok pa ba ako?”Natawa ako, hawak-hawak ang bote ng gatas. “Meron pa, pero baka konti na lang next month.”“Abusado na ‘tong anak mo, oh,” biro niya habang kinuha si Luna at pinakilig ito. “Mana sa’yo.”“Hindi ah!”“Paano ‘di? Pareho kayong matapang. Parehong hindi nagpapatalo.”Ngumiti ako. “At parehong matigas ang ulo.”Ang mga araw namin ngayon ay ganito — simple pero puno.May gising sa madaling araw, may pagod sa tanghali, pero may halakhak sa pagitan ng lahat.Minsan naiisip ko, baka ito talaga ‘yung tinatawag nilang second life.Pero sa bawat gabing tahimik, habang tulog ang lahat, bu

Last Updated : 2025-10-14

0124: The Return

Leonora’s POVAng mga sumunod na araw ay parang nagiging maulap kahit maaraw. Tahimik lang ako habang si Drack ay abala sa paghahanda para sa mission. Ilang beses ko siyang tinanong kung sigurado ba siya, pero alam kong kahit anong sabihin ko, hindi siya mapipigilan. Ganoon siya—kapag may bagay na kailangang tapusin, hindi siya umaatras.Si Luna, mas lalong nagiging malikot. Parang nararamdaman niya na may mangyayaring kakaiba. Madalas siyang umiiyak tuwing lalabas ng bahay si Drack kahit saglit lang. Para bang alam niya na malapit na ang pag-alis ng ama niya.Habang nililigpit ko ang mga damit ni Drack sa bag, napatingin ako sa lumang photo frame sa mesa. Kuha ‘yon noong unang beses naming nagkasama muli matapos ang lahat ng laban. Naka-ngiti kaming dalawa, walang dugo, walang armas—puro pagod pero may ngiti ng pag-asa.“Babe,” tawag ni Drack mula sa likod. “Hindi mo kailangan mag-alala. Hindi naman ganun kalalim ‘to. Recon lang.”Lumapit siya, hinawakan ang balikat ko. Ramdam ko ang

Last Updated : 2025-10-15

0125:Shadows in the Code

Leonora’s POVPagbalik namin ni Drack sa bahay, halos hindi ko na maramdaman ang pagod. Ang tanging nasa isip ko ay si Luna. Mabilis kong binuksan ang pinto, sumugod sa loob, at tinawag si Tessa.“Tessa! Nasaan si Luna?”Lumabas siya mula sa kwarto, may halatang pagod sa mukha pero ligtas. “Nasa loob, tulog pa. Wala namang kakaiba.”Nakahinga ako nang maluwag, pero hindi ko maiwasang mapansin ang kakaibang bugso ng hangin sa loob ng bahay. Parang may mabigat sa paligid.Pumasok ako sa kwarto ni Luna. Tahimik. Mahimbing siyang tulog, nakayakap sa stuffed wolf niya. Pero may kakaiba—sa pulso niya, may manipis na marka. Hindi liwanag tulad ng dati, pero parang bakas ng circuit pattern, nakaukit na parang burn.“Drack…” tawag ko, mahina.Lumapit siya, agad na in-scan gamit ang portable reader. Ilang segundo lang, at lumabas ang resulta sa screenResidual Data Signature DetectedSource: Seraphim Code – Variant X Protocol“Hindi na ito ordinary trace,” sabi ni Drack. “May naglagay ng data s

Last Updated : 2025-10-15

0126: Dark Energy

Leonora’s POVTahimik ang buong silid. Tanging mahinang ugong ng aircon at pagtibok ng puso ko ang maririnig. Gising ako, pero parang nananaginip pa rin. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang imahe ng lalaking nasa panaginip ko—ang mga mata niyang malamig, malalim, at tila may sinisigaw na hindi ko marinig.Hindi ko alam kung bakit, pero ramdam ko ang koneksyon. Hindi ko siya kilala, pero parang matagal ko na siyang kasama. Parang may nakatagong parte ng sarili kong gustong gumising sa tuwing naaalala ko siya.Napahawak ako sa dibdib ko—mahigpit, parang may laman itong pilit kumakawala. “Sino ka?” mahina kong bulong sa sarili. Pero walang sagot. Tanging katahimikan lang ang bumabalot sa akin.Bumangon ako mula sa kama at binuksan ang kurtina. Madilim pa. Ang buwan ay nakatambay sa kalangitan, bahagyang natatakpan ng ulap. Ang mga ilaw sa bakuran ay patay, at ang hangin ay tila mas malamig kaysa dati.Habang nakatitig ako sa labas, biglang pumatak ang ulan—mahina, pero sapat para mar

Last Updated : 2025-10-16

0127: Memory

Leonora’s POVMainit ang hininga ng umaga, pero malamig pa rin ang pakiramdam ko mula sa gabing dumaan. Parang hindi pa rin ako tuluyang gising. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang boses mula sa radyo—ang tinig na tinatawag ang pangalan ko. “Natagpuan na kita.”Pero ngayon, habang nakaupo ako sa harap ng salamin, pinipilit kong magmukhang normal. Nakasuot ako ng simpleng black dress, may bahagyang slit sa gilid. Hindi ko alam kung bakit gusto kong mag-ayos nang sobra — siguro para itago ang bigat sa loob ko.“Babe, you ready?” tawag ni Drack mula sa pinto.Napatingin ako sa repleksyon niya. Nakasuot siya ng dark blue long sleeves, medyo nakabukas ang tatlong butones. Casual pero classy, gaya ng dati. Ngumiti ako kahit may kaba pa rin sa dibdib.“Yeah… just a second,” sagot ko.Lumapit siya sa likod ko at marahan akong niyakap. Naamoy ko agad ‘yung pabango niyang laging nagpapakalmot sa sistema ko—amoy cedar at ulan. “Hmm… you look stunning,” bulong niya sa tenga ko.“Flattery won’

Last Updated : 2025-10-17

0128: One Battle

Leonora’s POVUmaga na. Pero pakiramdam ko, hindi pa natatapos ang gabi.Nakatitig lang ako sa kisame, hindi makagalaw. Tahimik ang paligid, pero parang may tunog na paulit-ulit sa tenga ko — “You found the first fragment, Leonora…”Kinapa ko ang dibdib ko. Ang bilis pa rin ng tibok ng puso ko.Sa tabi ko, mahimbing si Drack. Parang walang nangyari.Parang walang mga multo ng nakaraan na unti-unting kumakatok sa mga pinto ng isip ko.Dahan-dahan akong bumangon. Nilagay ko sa mesa ang litrato na nakuha ko kagabi. Ayokong tingnan, pero hindi ko rin kayang hindi.Ang mga ngiti namin sa litrato — totoo. Pero may kakaiba sa mga mata naming dalawa. Parang parehong alam namin ang lihim na hindi dapat mabunyag.Lumapit ako sa bintana. Maliwanag na, pero makulimlim ang langit.May ulan na naman.Lagi na lang umuulan tuwing may nangyayaring kakaiba.Nagising si Drack mga alas otso.“Morning, love,” sabi niya, sabay halik sa noo ko. “You didn’t sleep well, huh?”Ngumiti ako ng pilit. “Yeah. Just

Last Updated : 2025-10-18

0129: Yey

Leonora’s POVTahimik ang buong bahay ngayong hapon. Ang mga sinag ng araw ay malambot na tumatama sa mga kurtina, sumasabay sa marahang ihip ng hangin na pumapasok mula sa veranda. Sa unang pagkakataon matapos ang ilang linggo ng kaguluhan, ramdam ko ang katahimikan — hindi ‘yong tahimik na nakakatakot, kundi ‘yong klase ng katahimikang parang yakap ng kapayapaan.Si Luna ay nakahiga sa crib niya, nakangiti habang nilalaro ang maliit na teddy bear na binigay ni Drack noong isang gabi. Sa tuwing tatawa siya, parang lumuluwag ang dibdib ko. Ang bawat halakhak niya ay parang sinasabi sa akin na kahit anong dilim ng nakaraan, may liwanag pa rin na natitira.“Leonora,” tawag ni Drack mula sa kusina, “okay ka lang diyan?”Ngumiti ako, nakatingin pa rin kay Luna. “Oo, okay lang kami ni baby.”“Good,” sagot niya habang may narinig akong tunog ng mga pinggan. “Gagawa ako ng pasta. Sabi ni Alex gusto niya ng carbonara.”“Si Ezra?” tanong ko.“Sinusubukan niyang turuan si Alex maglaro ng chess,

Last Updated : 2025-10-19

0130: Sound

Leonora’s POVTahimik ang gabi matapos ang masayang bonding namin. Si Luna ay mahimbing nang natutulog sa crib, samantalang sina Ezra at Alex ay tulog din sa kwarto nila. Si Drack naman ay abala sa pag-aayos ng mga pinggan sa kusina. Ang ilaw mula sa veranda ay mahina, parang sinadya ng gabi na gawing kalmado ang lahat pagkatapos ng mga araw ng kaguluhan.Pero kahit tahimik ang paligid, hindi mapalagay ang loob ko. May kakaiba. Parang may pamilyar na ugong sa hangin—mahina, halos hindi marinig, pero ramdam ng dibdib ko.Lumapit ako sa bintana at sumilip palabas. Ang mga ilaw sa hardin ay unti-unting kumikislap, parang may gustong ipahiwatig. Sa ilalim ng punong mangga kung saan kami nag-dinner kanina, may aninong gumagalaw.“Drack?” tawag ko nang mahina.“Hmm?” sagot niya mula sa kusina. “Bakit?”Umiling ako. “Wala. Akala ko lang may tao sa labas.”“Baka pusa lang ‘yan. Don’t worry, babe,” sagot niya, sabay yakap sa akin mula sa likod. Ramdam ko ang init ng dibdib niya sa likod ko, an

Last Updated : 2025-10-20

0131: Sunshine

Leonora’s POVUmaga pa lang, gising na si Luna. Naririnig ko ‘yung malambing niyang tawa habang pinaglalaruan ni Drack ang maliit niyang mga kamay. “Good morning, princess,” sabi ni Drack, halatang may ngiti sa boses niya kahit hindi ko pa siya nakikita.Bumangon ako, medyo sabog pa ang buhok, at nakita ko silang dalawa sa gilid ng kama. Si Luna, nakasakay sa dibdib ni Drack, habang pinipilit abutin ang ilong niya.“Good morning, my love,” sabi ko, sabay halik sa noo ng anak ko.“Good morning, sweetheart,” sagot ni Drack, nilapitan ako para halikan sa pisngi. “Did you sleep well?”“Hmm, okay lang,” sagot ko. “Masaya ‘yung gabi natin kahapon. Namiss kong ganon lang… simple, tahimik.”Napatingin siya sa akin, at saglit na tumigil ang ngiti niya—halos hindi mapansin pero sapat para magdulot ng kirot sa dibdib ko. Parang may gustong sabihin pero pinipili niyang huwag.Pagkatapos ng breakfast, nagpunta kami sa garden kasama sina Ezra at Alex. Si Alex may dalang maliit na lobo para kay Luna

Last Updated : 2025-10-21

...

9 10 11 12 13 14

SCAN CODE TO READ ON APP