วางแผนแทบตายพ่ายสาวงาม

ส่วนอีกคู่กำลังดูเชิงกันอยู่บุตรชายหลับไปแล้วแต่หลิวเย่วฉางยังไม่นอน หยางเช่อหน้าหนาไม่กลับบ้านเช่าเขานอนห้องนางตั้งแต่มาถึง จนวันนี้ไม่ไปไหน หลิวเย่วฉางระอากับความหน้าด้าน แม้จะไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อนก็ตาม

"ฉางเอ๋อร์.....นอนเถอะนะดึกแล้ว"

"ใครใช้ให้ท่านมานอนบนเตียงข้า บ้านท่านก็เช่าแล้วไม่กลับไปอยู่เล่า"

"พี่อยากอยู่กับลูกอยู่กับเจ้า เมียจ๋าอย่าเกลียดพี่อีกเลยพี่สำนึกผิดแล้วทุกอย่างเลย"

"ข้าแค่ต้องการใบหย่า ท่านกลับไปเถอะใต้เท้าหยาง"

"พี่รักเจ้านะ สมรสพระชาชทานนั่นเพราะรู้ดีว่าบิดากับแม่ใหญ่เจ้าจะต้องหาเรื่องไม่ให้เจ้าได้แต่งกับพี่ พวกนางต้องให้เจ้าได้แต่งกับตาแก่หรือเป็นอนุผู้อื่นเพราะฐานะท่านน้ามารดาของเจ้า........ มีแค่ทูลขอฝ่าบาทพวกนางจึงขัดขืนไม่ได้"

"มารดาข้าเป็นเมียรองแล้วอย่างไรจะแต่งานเชิดหน้าชูตาไม่ได้หรือต้องเป้นอยุเท่านั้นหรือ ต่อให้พวกนางบังคับหากข้าไม่แต่งใครจะทำไม แต่ท่านเล่าใต้เท้าหยางอาศัยความดีความชอบมาบังคับขู่เข็ญข้า ท่านพึงใจมากหรือไม่ที่ข้าเป็นเพียงที่สนองอารมณ์ความใคร่ของท่าน ข้าไม่ได้สำคัญกับท่านถึงเพียงนั้น คำนี้ออกมาจากปากท่านเองมิใช่หร