All Chapters of เมื่อหิมะโปรยปราย: Chapter 91 - Chapter 95

" เฉาซื่อเจ้ามาก็ดีแล้ว ถึงท่านอ๋องจะเป็นนายของเจ้า แต่ฟางเอ๋อก็เป็นน้องสาวของเจ้า เจ้าต้องอยู่ข้างนางถึงจะถูก"" ฝูฮูหยินท่านพูดอะไร ข้าไม่เข้าใจ"" เมื่อคืนพอท่านอ๋องกลับมา ฟางเอ๋อก็ลงมือต้มน้ำซุปแก้เมาค้างด้วยตัวเองแล้วนำไปให้ท่านอ๋อง ข้าก็คิดว่านางนำไปให้แล้วกลับเรือน ใครจะรู้ว่าตอนเช้าข้าไปหานางกลับพบแต่สาวใช้ของนางสองคน พวกนางบอกว่าฟางเอ๋อยังไม่กลับมาจากเรือนตะวันออกตั้งแต่เมื่อคืน พวกนางก็ไปด้วยแต่ถูกท่านอ๋องไล่กลับมา ข้าก็เลยมาตามนางที่นี่และขอให้ทุกคนมาเป็นพยาน ว่าท่านอ๋องล่อลวงนาง"" ใครล่อลวงใครรึ"ทุกคนหันควับไปมอง เห็นสวี่หานเดินมาพร้อมเอ้อเจินก็พากันงง ฝูกุ้ยอิงตกใจละล่ำละลักถาม" ท่าน ท่านอ๋อง เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่"" เมื่อคืนท่านอ๋องไปนอนที่ห้องของข้า ข้ากับเฉาซื่อนอนอยู่ด้วยกันกับท่านอ๋องทั้งคืน"เอ้อเจินตอบ " เป็นไปไม่ได้ ท่านอ๋องอยู่นี่ แล้วใครอยู่ในนั้น"ฝูกุ้ยอิงส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ ฝูซือฟานบอกว่ายาปลุกกำหนัดชนิดนี้แรงมาก เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะต้านทานอยู่ ตงฟางก็ทรวดทรงยั่วยวนขนาดนั้น ถ้าเปลื้องผ้าออกต่อให้ไม่ต้องใช้ยาปลุกกำหนัดก็ต้องเกิดอารมณ์อยู่แล้ว เว้นแต่คนคน

" คุณหนูมีข่าวการศึกขอรับ"เหอซานกับฮ่าวหยูเดินเข้ามารายงาน" ในเวลานี้ทัพเยี่ยนสามารถตีเอาเมืองทั้ง6คืนได้แล้ว พวกทัพเหลียวถูกขับไล่ออกจากแคว้นเยี่ยนแล้วขอรับ"" งั้นก็หมายความว่าสงครามจะจบแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะคุณหนู แบบนี้คุณหนูก็จะได้พบบิดากับพี่ชายของคุณหนูแล้ว"" เจ้าก็จะได้เจอกุนซือหม่าด้วยใช่ไหมหล่ะ"" เหอซานอย่ามาทำเป็นรู้ดี "" เหอะ ข้าพูดถูกหล่ะสิ"" แต่ข้าคิดว่าศึกครั้งนี้ไม่น่าจะจบลงง่ายๆ"" อืม ข้าก็คิดแบบเดียวกับฮ่าวหยู"และสิ่งที่นางคิดก็เป็นจริง ฮ่องเต้มีคำสั่งให้ตีเเคว้นเหลียวยึดเป็นเมืองขึ้น ทัพเยี่ยนที่นำโดยแม่ทัพทั้ง6 เข้าล้อมแคว้นเหลียวตีเมืองต่างๆของแคว้นเหลียวมาได้หลายเมืองสงครามกินเวลายืดเยื้อมาครึ่งปี แม้ทัพเยี่ยนจะยึดเมืองต่างๆของแคว้นเหลียวมาได้มากกว่าครึ่ง แต่ก็ยังไม่สามารถตีเมืองที่เหลือได้ สวี่หานนำทัพล้อมเมืองหลวงเอาไว้อยู่หลายเดือนก็ยังไม่สามารถตีฝ่าเข้าไปถึงตัวเมืองได้ ในเวลากลางคืนป่าเขาเต็มไปด้วยฝูงหมาป่า มีทหารหลายคนถูกพวกมันรุมกัด เป็นอุปสรรคสำหรับการรบในเวลากลางคืน สวี่หานจึงเรียกแม่ทัพทั้ง6รวมตัวหารือวางแผน และเตรียมบุกโจมตีพร้อมกันจากทุกด้าน ด้วย

ท่านพี่ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน"" ได้ งั้นข้าไปอาบน้ำก่อน"มองดูอวิ๋นชางเดินกลับไปหยิบไก่และตะกร้าใส่ผักหายเข้าไปในบ้าน อันชิงเหมยยิ้มบางๆ นางไม่คิดว่านางกับเขาจะมีวันนี้ วันที่ได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันภาพเหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมา ตอนนั้นนางคิดว่านางตายไปแล้ว แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นบิดากับพี่ชายของนางจ้องมองอยู่ข้างๆ หรือว่าพวกเขากลัวว่านางจะเหงาเลยตายเป็นเพื่อนนาง" ท่านพ่อ พี่ใหญ่ นี่พวกท่านก็ตายเหมือนกันรึ"" หือตายอะไรกัน พวกข้ายังไม่ตาย เจ้าก็ด้วย"อันซูหลุนประคองนางลุกขึ้น" ท่านพ่อใช้เกล็ดปลาชุบชีวิตเจ้า"" เกล็ดปลาอะไรเจ้าคะ"" ไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นของแม่เจ้า ตอนนั้นข้ากำลังจะพาเจ้ากลับไปที่แคว้นเยี่ยน ตอนกลางคืนข้าฝันเห็นแม่ของเจ้ามาหา นำเกล็ดปลามาให้"อันซูหลุนนึกถึงความฝันเมื่อคืนก่อน ภรรยาของเขาที่จากไป นางเดินขึ้นมาจากในน้ำ ส่งยิ้มบางๆให้เขา แล้วเข้าไปนั่งลงข้างๆอันชิงเหมย ลูบหัวของนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะแบมือออกมา มีแสงสีทองสว่างวาบ พอแสงนั้นหายไปก็มีเกล็ดปลาอยู่บนมือของนาง นางยื่นเกล็ดปลาให้เขา " สิ่งนี้จะช่วยลูกของเราได้ "แล้วเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่ามีเ