Semua Bab Kakaibang Tikim: Bab 321 - Bab 330

Ilaria POVSa park ng school kami huminto. Sa damuhan, naglatag na kumot si Rook, pagkatapos ay saka nilapag at hinanda ni Vandall ang box ng pizza, box ng chicken wings, box ng donut at mga milktea. May tubig din naman. Ang dami, at ayon sa kanila, utos ito ng bossing nila. Siyempre, walang iba kundi si Sir Keilys.“Ayos ka lang, Miss Ilaria?” tanong ni Nomad.Dahan-dahan akong tumango, pagkatapos ay saka ako lumingon ulit sa malaking cafeteria ng school namin. “Kung hindi tumawag si Sir Keilys, baka dumanak na ang dugo sa loob ng cafeteria,” pag-aamin ko sa kanila. Sa totoo lang, natakot ako kanina. Natakot ako bigla kasi ganoon ang iniisip ko. Basta, kakaiba, e. Para bang na-e-engganyo akong makakita ng taong madugo.“Anong ibig mong sabihin, Miss Ilaria?” tanong naman ni Vandall. Nahinto siya sa pagkagat sa pizza dahil sa sinabi ko.“Hindi ko alam. Habang mag-isa ako kanina, parang wala ako sa sarili ko. May mga ginawa ako na parang hindi ko matandaan. Basta, ang huling natatandaa

Ilaria POVNasa cinema room kami ni Sir Keilys. Wala kasi agad kaming pasok bukas, so tinanong niya ako kung gusto ko raw bang manuod ng movie. Pumayag ako, kasi ang totoo, gusto ko siyang kasama. Kalmado ako kapag nasa tabi niya. Kalmado ako kapag naririnig ko ang boses niya. Basta, gusto ko lang ay nasa tabi niya ako. Kapag ganoon, maaliwalas ay parang safe na safe ako. Nang mawala si Nanay Laria, bukod kay Tatay Iggy, si Sir Keilys na ‘yung taong parang nagiging panatag na ang loob ko. Siguro, dahil alam kong palagi siyang nariyan kapag may problema ako. Palagi akong sinasaklolohan sa mga problema ko. Kaya, nasanay na akong kapag nariyan siya, ah, magiging okay ang lahat, magiging okay ako.Nanunuod kami ng comedy movie. Sabi niya, ganoong genre raw ang panuorin namin, huwag ‘yung nakakalungkot at lalong huwag ‘yung patayan.Gumawa pa nga siya ng bibimbap bago kami manuod. Tumulong ako siyempre, hindi ko hinayaang gumawa siyang mag-isa. Pero, ang relaxing lang talaga kapag kasama k

Keilys POVDumating na rin ang Owan—clear soup na may floating chrysanthemum petals.“‘Yan ang suimono, delicate soup na pampalinis ng panlasa,” sabi ko. “Ang broth niyan galing sa kombu seaweed at katsuobushi flakes. Simple pero may kakaibang lalim ang lasa.”Kinuhanan niya muna ulit ang soup bago sirain o tikman. Hindi na nga niya sinilid sa bag ang phone, nilagay na lang niya sa lamesa para siguro kunan pa ang mga susunod na pagkaing ihahain sa lamesa.Humigop siya ng kaunti. Napapikit siya, ninamnam ang lasa. Pagkatapos ay saka siya tumingin sa akin at ngumiti. “Ang gaan sa pakiramdam… parang nakakakalma siya.”Napangiti ako sa sinabi niya. “Tamang-tama ‘yan sa ’yo.”Tikim-tikim lang dapat, pero siya, inuubos niya ang kada sini-serve sa kaniya. Pati tuloy ako ay nalilibang sa kaniya, kasi nakikita kong parang nag-e-enjoy agad siya.Pagkatapos, inilabas na ni Chef Nori ang Otsukuri—ang sashimi course.Sa gitna ng platter, may tuna, salmon, at otoro, ‘yung pinakamalambot na parte ng

Ilaria POVMay pasok na ulit at dahil graduating na kami, may espesyal na activity raw kami ngayon. Ang sabi ng isang kaklase ko, tutoring and demonstration ang ganap sa mga freshman tungkol sa blood test procedures. Medyo excited ako, pero sa totoo lang, hindi ko rin maitago ang kaunting kaba.Pagdating ko sa hallway, maingay, halakhakan, at amoy ng bagong linis na sahig ang paligid. May ilan pang nagmamadaling mag-ayos ng uniform nila, may iba namang abala sa pag-check ng mga dala nilang materials—syringe kits, alcohol, gloves, cotton, adhesive tape.Pumasok na ako sa classroom na itinakdang venue ng orientation, at agad akong sinalubong ng malamig na simoy ng aircon at mahihinang tunog ng mga mahihiyain pang freshman.“Good morning, everyone,” bati ng professor namin na si Doc Elvira, habang pinapuwesto kaming mga graduating sa unahan. “Today, you will all be mentors. Each of you will be assigned to assist and guide one or two freshmen. You’ll teach them how to draw blood safely and

Ilaria POVPagkababa pa lang namin ni Toph sa sasakyan, ngiting-ngiti na agad si Toph. Bitbit namin pareho ‘yung mga paper bags ng pagkain. Kahit nakasaklay siya, sige pa rin sa pagtulong sa pagbitbit ng dala-dala naming pagkain, na sinadya naming order-in para iuwi dito sa villa ni Sir Keilys.“Nandito kaya si Keilys?” tanong ni Toph habang binubuhat ‘yung dalawang malaking box ng bibimbap gamit ang isang kamay niya.“Oo, nandito lang ‘yun, hindi naman siya umaalis ng villa, saka, ipapaalam nun sa akin kapag aalis siya o may lakad,” sagot ko na sure na sure kasi palagi na akong ina-update ngayon ni Sir Keilys sa mga ganap niya.Pagpasok namin sa villa, tahimik pa. Mukhang nasa living area si Sir Keilys, kasi naririnig ko ‘yung mahina niyang boses na parang may kausap sa phone. Si Manang Lumen naman ay siguro nasa kusina, at si Tatay Iggy, baka nasa likod ng manisyon, nagtatanim-taniman na naman ng mga gulay, na pinayagan naman ni Sir Keilys para malibang siya.“Toph, bilis, ilagay mo