Semua Bab Kakaibang Tikim: Bab 391 - Bab 400

Ilaria POVTapos na akong maligo, habang siya naman ang nasa banyo. Wala na akong suot na brạ at pạnty. Naka-bathroab na lang ako, gaya nang napag-usapan. Habang nagsisimula palang siyang maligo, lumabas ako saglit sa kuwarto para kunin ang mga nuts na dinala ko rito sa condo niya. Nagmadali ako sa pagdikdik nito at saka ako nagtimpla ng hot choco. Hindi pa nga ako nakuntento sa pagdikdik, gusto ko, durog na durog na parang powder, kaya gumamit pa ako ng maliit na blender. Ilang minuto ko iyong dinurog doon, hanggang sa maging pino na. Mabilis ko itong nilagay sa hot choco na tinimpla ko na.Dalawa iyon, para sabay kaming iinom. Wala siyang alam na nilagyan ko ng maraming nuts powder ang hot choco niya. For sure, matapos niyang mainom iyon, mag-iinit siya at lalong magiging wild ngayong gabi.Pagbalik ko sa kuwarto, nilagay ko sa lamesa ang hotchoco niya, habang ang akin, inuumpisahan ko nang inumin.Maya maya pa ay lumabas na siya. “Ay, grabe!” sabi ko nang makita kong lumabas siya

Ilaria POVNaisip ko, hindi ko na kayang maghintay hanggang matapos pa ang board exam bago ko simulan ang paghihiganti kay Lorcan.At ngayong hawak ko na ang connection kay Rica—ang mismong pinsan niyang hindi na makatiis sa lahat ng kasamaan ni Lorcan—hindi ko na hahayaang masayang ang pagkakataon na ‘to.Kaya pagbangon ko, agad kong chineck ang phone ko. At ayun na nga. May message na siya.“Ilaria, coffee shop later. We finalize the plan. May nabalitaan na akong willing kasambahay. Ready ka ba?”Hindi ko pa man nare-reply-an, alam ko na agad ang isasagot ko.Handa naman na talaga ako.Nag-type ako ng mabilis na reply sa kaniya.“On my way later. Let’s execute the plan. Hindi na rin ako makapaghintay.”Naka-upo ako ngayon sa couch ng condo ni Keilys habang nag-aayos ng bag. Naroon si Keilys sa balcony, nagpe-Facetime meeting about business. Ang dami niyang inaasikaso pero ramdam ko—one eye niya nasa akin pa rin.“Ilaria, lunch tayo later, ha?” sigaw niya mula sa labas.“May pupuntah

Ilaria POVTanghali na nang makarating ako sa Yay Town. Mainit ang kapaligiran, pero dahil may kasamang preskong hangin, parang hindi ka rin naman papawisan.Pagbaba ko ng sasakyan ko, naamoy ko agad ‘yong nilulutong tuyo sa kapitbahay.Nasa may pinto na si Tatay, nakaupo sa lumang silyang kawayan, hawak ang lumang cellphone niya. Parang lagi siyang ganoon tuwing uuwi ako—naghihintay, nakatingin sa kalsada, parang bantay-sarado na baka kung ano na naman ang mangyari sa akin.“Tatay,” tawag ko sabay kindat at halik sa pisngi niya.“O, anak, kumain ka na ba?” tanong niya kaagad, parang automatic script niya ’yon sa tuwing uuwi ako rito.“Opo naman, Tay,” sagot ko, kahit ang totoo hindi pa. Diet kasi, nagpapa-sexy ako para hindi ako mapalitan ni Keilys. “Kumusta po kayo?”“Ayos lang. Nalinis ko na ’yong likod bahay. Ikaw, anak, okay ka ba? Hindi ka ba nahihirapan sa review mo?”Ngumiti ako. “Hindi naman po, Tay. Kayang-kaya ko po ‘yun, ako pa ba?”Kaya pa. Kahit ang totoo? Hindi ko na al

Ilaria POVBack to Manila na kami ni Keilys. Tumawag kasi si Rica sa akin, today na niya dadalawin ang bruha niyang tiyahin na si Loraine, ang mama ni Lorcan. Kaya, kahapon palang, lumuwas na kami ni Keilys at natulog sa condo niya.Ngayong umaga, maaga akong umalis ng condo ni Keilys para puntahan na si Rica. Ang saya na medyo nakaka-thrill. ‘Yong parang klase ng excitement na may halong panggigigil dahil sa wakas, gumagalaw na ang plano namin ni Rica. At ngayon, nandito ako sa condo niya, nakaupo sa edge ng sofa habang inaayos niya ang hair niya sa salamin. Kanina pa niya akong kinukulit na kumain muna bago umalis, pero hindi ko talaga makuhang kumain dahil wala akong gana. Para kasing may apoy sa dibdib ko na hindi mapatay-patay. ‘Yung tipong, sabik na sabik na akong makatapak sa bahay ng mortal naming kaaway.“Tara na,” sabi ni Rica, mabilis pa sa kumurap ang pagkuha niya ng basket ng prutas. Ang sosyal, may ribbon pa. Pero knowing Rica, hindi niya ’yan dala para magpasikat. Isa l

Ilaria POVFirst day ko bilang personal nurse ni Loraine Trey.At kahit ilang beses kong sinabi sa sarili ko na handa ako, iba pala ’yong pakiramdam pag nandito ka na sa mismong mansiyon at mag-isa na, kasi hindi ko na kasama si Rica.Mahigpit na paalala ni Rica na huwag akong magpapa-late. Kahit isang segundo. Kaya eto ako, ten minutes early. Hindi lang on time. Mas maaga pa.Hinawakan ko nang mas mahigpit ang clipboard at medical bag ko habang pinagbubuksan ako ng pinto ni Camilla.“Nurse Ilaria,” bulong niya ng mahina na parang excited. “Good morning po.”“Good morning din,” sagot ko habang ginagawang kalmado ang sarili. “Ready na ba si Ma’am Loraine?”Tumango siya. “Oo. Naka-upo na sa wheelchair. Bad mood ngayon, kaya be ready.”Napahinga ako nang malalim. “Wala siyang araw na hindi bad mood, ‘di ba?”Napatawa nang mahina si Camilla. “Actually… oo.”Sumunod ako sa kaniya sa hallway. Ang laki talaga ng mansiyon. Kahit ilang minuto ka lang naglalakad, parang maze na.Pagpasok namin