Semua Bab (ของหวง) มาเฟีย BAD: Bab 151 - Bab 160

เรื่องที่ห้ามอย่างนั้นเหรอ…ฉันใช้ความคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดย้อนไปคำพูดที่ว่า ‘ห้ามคุณเฟยเลิกกับฉัน’ เขาหมายถึงเรื่องนี้สินะ“จะเอายังไงต่อดีคะ หนูบอกว่าให้คุณพูดความจริงก็ไม่ยอมพูด ตอนนี้มันไปกันใหญ่แล้วนะคะ”“ฉันไม่คิดว่าพ่อจะจริงจังถึงขั้นสั่งห้ามแบบนั้น”“ถ้าท่านรู้ความจริง นอกจากจะผิดหวังแล้ว ยิ่งถ้ารู้ว่าเป็นแค่คนรับใช้คงจะไล่หนูให้ออกไปจากชีวิตคุณแบบครั้งนี้แน่ ๆ”จริงสิ!!! ถ้าฉันพูดความจริงกับท่านอาจจะหลุดพ้นจากกรงขังนี้ก็ได้ ถ้าท่านรู้ว่าฉันมันก็แค่ผู้หญิงจน ๆ ต้องเอาเงินให้สักก้อนแล้วไล่ไปไกล ๆ ลูกชายตัวเองแน่ ๆทำไมฉันเพิ่งมาคิดได้นะ“ฉันจะลองพยายามดูก็แล้วกัน” เงียบไปพักใหญ่คุณเฟยก็เอ่ยคำนั้นออกมา แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าต้องพยายามอะไร จึงถาม “พยายามบอกความจริงใช่ไหมคะ”“ไม่ใช่”“อ้าว! ถ้าไม่ใช่แล้วคุณจะพยายาม…”“ฉันจะพยายามรู้สึกดี ๆ กับเธอ”“คะ…” เสียงของฉันมันบ่งบอกถึงความตกใจและไม่เชื่อคำที่เพิ่งได้ยินจากปากของคุณเฟยฉันยืนค้างท่าเดิมอยู่แบบนั้นตัวมันเริ่มชา หัวใจเต้นแรงจนแทบจะช็อก“แค่ไหลไปตามน้ำ อีกอย่างยังไงเธอก็ต้องอยู่ในสถานะแบบนี้ไปอีกนาน”“… คุณทำให้หนูไม่เข้า

นานเกือบนาทีกว่าคุณเฟยจะยอมผละริมฝีปากออกไป ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไงสายตาคู่นั้นก็ยังมองฉันอย่างเย็นชาเหมือนเดิมตอนแรกมันก็ดี อยากรู้ว่าจะพยายามได้แค่ไหนกัน… แต่หลังจากถูกจูบมันก็เกิดความอึดอัดจนอยากระเบิดความคิดมากมายในหัวออกมา ทนไม่ไหวแล้ว!!“คิดดูอีกทีดีไหมคะเรื่องนั้น”“หมายถึง?”“ท่านดูจริงจังเรื่องที่จะให้เราสองคนหมั้นกันให้ได้ ถ้าทำแบบนี้แล้วถูกจับให้หมั้นหรือแต่งงานจะทำยังไงคะ ทั้งเรื่องครอบครัว สถานะ… ความรู้สึก”“เธอบอกว่าไม่ชอบที่ฉันใจร้ายไม่ใช่หรือไง”“มันก็ใช่ แต่คุณเลือกจะรู้สึกดีกับหนูทั้งที่หนูเป็นเด็กบ้านนอกจน ๆ คิดว่าท่านจะไม่รู้เหรอคะ คุณเอาตัวหนูมาชดใช้เรื่องที่ป้าทำ หน้าที่ของหนูคือคนใช้ เคยพูดว่าจะไม่เอาหนูมาเป็นเมียที่เชิดหน้าชูตาออกสังคม แต่ตอนนี้คุณกำลังยัดเยียดใบทะเบียนสมรสให้หนูอยู่นะรู้ไหม”“ทะเบียนสมรส? เธอคิดไกลเกินไปหรือเปล่า ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกดี ๆ มันเป็นยังไง”“คุณเพิ่งเอาขนมที่ผู้ชายคนอื่นให้หนูไปทิ้ง แบบนั้นเรียกว่ารู้สึกแบบไหนคะ”“ขวางหูขวางตา” คุณเฟยชอบแบบลอยหน้าลอยตาไร้ความรู้สึก ทำเอาหมั่นไส้สีหน้าแบบนั้นของเขาจริง ๆ“หนูไม่เข้

#บริษัทจะพามาทำไมก็ไม่รู้ ให้ฉันมานั่งรอเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงในห้องทำงานที่มองไปเจอแต่หนังสือและเอกสาร น่าเบื่อสุด ๆ อยู่ที่บ้านฉันยังได้ทำนู้นทำนี่“ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว”ฉันใช้นิ้วปัดเลื่อนจอโทรศัพท์ไปมาอย่างรู้สึกเบื่อ ในหัวกำลังคิดว่าถ้าออกไปข้างนอกคุณเฟยจะว่าอะไรไหม ครั้งนี้เขาไม่ห้าม คงไปได้ละมั้งพรึบ!“ออกไปแป๊บเดียวคงไม่เป็นอะไร” พูดจบฉันก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณเฟยไหน ๆ ก็จะได้มาทำงานที่นี่ในอนาคตขอสำรวจดูสักหน่อยก็แล้วกัน“บริษัทใหญ่โตขนาดนี้เงินเดือนพนักงานจะสูงขนาดไหนนะ”ขณะที่ฉันพูดพึมพำพลางใช้ความคิดประเมินเงินเดือนของพนักงานที่นี่ จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงท้วงขึ้นมา“นี่หนูคนนั้นน่ะ”“อ่ะ... คะ” หัวใจเต้นแรง ๆ เมื่อมีคนมาเจอเข้า คิดว่าพนักงานทุกคนเข้าประชุมหมดซะอีก ถ้ารู้ว่ามีคนฉันคงไม่ออกมาเดินแบบนี้“เป็นนักศึกษาฝึกงานใช่ไหม”“เอ่อ…” ถ้าตอบว่าไม่ใช่ต้องถูกถามซักถามสารพัดแน่ ๆ เพราะฉะนั้นตามน้ำไปก่อนดีกว่า “ใช่ค่ะ”“โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รู้จักรับ แล้วนี่ขึ้นมาอยู่ชั้นผู้บริหารแบบนี้ได้ยังไง”“เอ่อคือหนู…” พอถูกบ่น ฉันก็ไม่รู้จะว่ายังไงต่อดี รู้สึกท่าไม่

แค่จินตนาการภาพก็เจ็บร้าวไปทั้งอกแล้ว ถ้าต้องมาเห็นคุณเฟยมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา… ฉันคงอกแตกตายแน่ ๆ… คงไม่มีใครทนดูคนที่ตัวเองรักมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้หรอกที่ผ่านมาคุณเฟยไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาข้องเกี่ยวนอกจากฉัน แล้วก็ไม่เคยเห็นเขาควงผู้หญิงคนไหนเลย เขาคงไม่คิดจะทำแบบนั้นจริง ๆ“ดูแล้วอย่าลืมจำด้วยล่ะ ว่าต้องเร่าร้อนแบบไหนถึงจะถูกใจฉัน ไม่ใช่เอาแต่นอนแข็งทื่อเป็นหิน”“…” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินคำพูดแทงใจ คำ ๆ นั้นทำเอารู้สึกชาไปทั้งหน้าจู่ ๆ คุณเฟยก็ยิ้มมุมปากแล้วเอามือมาสัมผัสใบหน้าของฉันพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก “ตื่นเต้นหรือไง หื้ม? ดูสิหน้าซีดเชียว”“…” เขาเปรียบฉันเป็นแค่ของชิ้นหนึ่งที่จะจับตั้งไว้ตรงไหนก็ได้สินะ“อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้น ฉันก็แค่ทำตามที่เธอต้องการ ยังไม่พอใจ?”“แต่หนูไม่ได้บอกว่าต้องการเห็นคุณทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้า”“ถ้าอย่างนั้นก็เลือกมาว่าจะ… ทำกับฉันหรือให้ฉันทำกับคนอื่นต่อหน้าเธอ”ตัวเลือกที่คุณเฟยยกขึ้นมามีคำตอบในตัวมันอยู่แล้ว เพราะฉันคงไม่เลือกอย่างที่สองแน่ ๆ“จะทำจริง ๆ เหรอคะ”“แล้วเธอคิดว่าฉันจะทำจริง ๆ หรือเปล่า?”

เนื้อตัวของฉันเริ่มสั่นเทาเมื่อรับรู้ว่าเหตุการณ์นี้มันไม่ปกติ ความรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่ถูกจับตัวมา ตอนนี้กำลังตกอยู่ในสถานการณ์นั้นหรือเปล่า หรือว่าคุณเฟยแค่แกล้งกันเล่น เขาแค่อยากทำให้ฉันรู้สึกกลัวฉันไม่ได้กำลังหลอกตัวเองอยู่ใช่ไหม…“ผมบอกให้เข้าไปข้างในบ้านไงครับคุณหนู ทำไมถึงดื้ออย่างนี้ล่ะครับ”“มะ... ไม่!!”ฉันพยายามควบคุมสติแล้วกรอกตามองหาช่องทางที่จะหลุดพ้น แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะว่าที่นี่มีเหล่าชายฉกรรจ์เดินตรวจตราอยู่ทั่วบริเวณหมับ!! พอฉันไม่ยอม ชายแปลกหรอกก็คว้ามือมาดึงให้เดินตามเขาไปทางตัวบ้าน“ปล่อยนะหนูบอกว่าไม่เข้าไปไง!!”ถึงแม้จะตะโกนสุดเสียงและดิ้นจนเหนื่อยก็ยังถูกลากต่อไปอย่างนั้นทำไมชีวิตของฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน#ภายในตัวบ้านพอเข้ามาข้างในแล้วสัมผัสได้ถึงความเย็นเฉียบมากระทบที่ผิว ต่างจากด้านนอกที่ร้อนอบอ้าว มันเป็นความเย็นที่ชวนขนลุกซู่ไปทั้งตัวชายคนนี้ลากฉันขึ้นชั้นสองพามายังห้อง ๆ หนึ่ง ซึ่งเป็นห้องนอน ยิ่งเห็นว่าเป็นห้องนอนความกลัวมันก็ทวีคูณเพิ่มขึ้นภายในห้องมีผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นคนสั่งการยืนหันหลังมองออกไปข้างนอ