Semua Bab (ของหวง) มาเฟีย BAD: Bab 171 - Bab 180

ฉันกอดคุณเฟยเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาแกะมือออกได้ ขอแค่เขาเข้าใจไม่มองว่าตอนนี้ฉันกำลังทำตัวงี่เง่าใส่ ที่ไม่ยอมปล่อยให้ไปมันกลัวเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นจริง ๆ ตอนนี้ฉันยังทำใจไม่ได้“ฉันสัญญาว่าจะกลับมา”“ตะ... ตอนนี้อย่าเพิ่งปล่อยให้หนูอยู่คนเดียวนะคะ”มือหนาจับใบหน้าของฉันให้เงยขึ้น สายตาคู่นั้นจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด “อ้อนขนาดนี้แล้วฉันจะปฏิเสธได้ยังไง”พูดจบคุณเฟยก็ก้มลงมากดริมฝีปากหนาทับบนริมฝีปากของฉัน จูบจากเขามันนุ่มนวล ริมฝีปากหนาค่อย ๆ ดูดริมฝีปากของฉันเบา ๆ สลับกับตวัดลิ้นเลีย ไม่ใช่จูบที่เร่าร้อนแต่มันเป็นจูบที่ตราตรึงจนไม่สามารถละความสนใจได้“อืม~”จูบนั้นมันเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันต้องผละออกก่อนที่มันจะเลยเถิด แต่ทว่าคุณเฟยกลับทำเหมือนจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง“พะ... พอแล้วค่ะ หนูหายใจไม่ทัน”“เธอจูบเก่งขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกนะ”“ยะ... อย่ามองแบบนั้นสิคะ” สายตาของคุณเฟยสามารถทำให้ร่างกายของฉันร้อนผ่าวราวกับอยู่บนกองไฟได้เลยนะ เพราะสายตาของเขามันบ่งบอกถึงความต้องการชัดเจนหลังจากกลับบ้านไปฉันต้องเจอกับศึกหนักที่ไม่สามารถจินตนาการได้แน่ ๆ“ถ้าไม่อยากให้ไปฉันจะโทรไปคุยก

คุณเฟยไม่ได้ตอบอะไร เขามองหน้าฉันอยู่แบบนั้นแล้วก็กดตัดสายแบบไม่สนใจ“อย่าสนใจคำพูดของพ่อฉัน”“…”บอกฉันแต่ตัวเองกลับถอนหายใจออกมาหนัก ๆ จากนั้นก็พูดต่อ “ฉันไม่ใช่คนที่จะถูกใครบังคับให้ทำตามง่าย ๆ หรอกนะ”“ต่อให้คนนั้นเป็นพ่อ… ก็จะไม่ยอมทำตามคำสั่งใช่ไหมคะ”“อืม” ถึงไม่ใช่คำตอบที่หนักแน่นแต่ก็พอทำให้ฉันคลายความกังวลได้“ต่อให้ท่านพยายามหาคนที่เหมาะสมให้ เฮียก็จะไม่สนใจผู้หญิงคนไหน... นอกจากหนู…ใช่ไหมคะ” ฉันเม้มปากแน่นด้วยความประหม่าหลังจากเอ่ยคำถามบ้า ๆ ออกไปแล้ว“ถ้าฉันตอบว่าไม่เธอจะรับได้?”“…” ไม่รู้ว่าเป็นแค่คำถามเฉย ๆ หรือคิดจริงจัง ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจฉันก็เสียใจไปแล้ว “หนูเดินเองได้ค่ะ”“ฉันจะอุ้ม”“หนูจะเดินเอง”“ฉันแค่พูดเล่น”“ทำไมต้องเอาคำนั้นมาพูดเล่น ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าคนฟังจะเสียใจขนาดไหน”“แต่ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น”“แล้วคิดแบบไหนล่ะคะ”คุณเฟยโน้มใบหน้าลงมาช้า ๆ จนใกล้จะแนบติดกับหน้าฉัน แล้วตอบคำถาม “เธอเคยเห็นฉันสนใจผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า?”“… ไม่เคยค่ะ… แต่ก็ไม่รู้ว่าจะแอบซุกเด็กไว้บ้างไหม”“ตอนนี้” คุณเฟยเว้นคำพูดแล้วขยับหน้าลงมาใกล้อีกจนริมฝีปากเรามันเสียดสีกันใ

ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวกับคำตอบ ยังไม่ทันจะได้ห้ามปรามอะไรคุณเฟยก็ซุกใบหน้าลงแล้วใช้ลิ้นตวัดเลียติ่งเกสรที่เป็นจุดอ่อนของร่างกาย“อ๊ะ อ๊า~ หนู บะ... บอกว่าอย่าทำไง อื้อ~”“อืม~”ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน มันไม่เหมือนการสอดใส่ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพียงถูกคุณเฟยใช้ลิ้นละเลงตวัดเลีย ตัวฉันมันก็เกร็งกระตุกรัว ๆ“อ๊า~ยะ... อย่ารัวแบบนั้นสิคะ”พอได้ยินที่บอกคุณเฟยเงยหน้าขึ้นมาถาม “ทำไม ถ้าฉันตวัดลิ้นรัว ๆ แล้วจะเป็นยังไง หืม~”“หนะ... หนูเสียว อ๊าง~”ก็จริงอย่างที่ว่า... ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เพราะเมื่อห้ามไปแล้วเขาก็จะทำตรงกันข้าม ในตอนนี้คุณเฟยกำลังใช้ลิ้นสากเลียติ่งเกสรรัว ๆ จนฉันครางออกมาเสียงดังลั่น สะโพกมันลอยขึ้นมาเหนือพื้นเตียงอย่างไม่รู้ตัว“ยังไม่ทันไรก็ปล่อยน้ำออกมาซะเยอะเลยนะ”“…” ฉันเม้มปากแน่นหอบหายใจแรง ๆ อย่างเหนื่อยหอบเพราะถูกลิ้นของคุณเฟยเล่นงานหนำซ้ำเขายังพูดจาลามกทำเอาฉันเขินจนไม่กล้าสบตา“อยากให้ฉันเอาใส่เข้าไปข้างในตัวหรือยัง?”“ถะ... ถามอะไรแบบนั้นได้ยังไง ใครจะกล้าตอบล่ะคะ”“นั่นสิ ความจริงไม่ต้องถามฉันก็พอจะเดาออกว่าเธอกำลังต้องการฉันมากขนาดไหน”“…”“ถ้า

ฉันกลับขึ้นมาบนห้องทำเหมือนไม่รู้ว่าคุณท่านมาที่นี่ ทำเหมือนว่าตัวเองไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองพ่อลูก ที่ต้องแสร้งไม่รู้เรื่องเพราะถ้าเกิดคุณเฟยรู้เขาอาจจะยิ่งคิดมากและกังวลว่าฉันจะคิดและรู้สึกยังไงนั่งอยู่ในห้องไม่กล้าลงไปข้างล่างจนกระทั่งคุณเฟยเป็นฝ่ายขึ้นมาตามด้วยตัวเอง“เสร็จแล้วทำไมไม่ลงไป”“อื้อ ตกใจหมดเลยค่ะ” ฉันพยายามทำเหมือนตัวเองไม่ได้ยินอะไรก่อนหน้านี้แล้วยืนขึ้นหมุน ๆ ตัวให้คุณเฟยดูพร้อมกับถาม “หนูสวยไหมคะ ^_^”หมับ! มือหนารั้งแขนของฉันดึงมาแนบชิดกับแผงอกแกร่งก่อนจะก้มลงมากระซิบบอก“สวย สวยจนฉันละสายตาจากเธอไม่ได้”“บะ... บ้า! ตอบแบบนี้หนูก็เขินแย่สิคะ” เป็นคนถามเองและทำตัวไม่ถูกซะเองเมื่อได้ฟังน้ำเสียงหวาน ๆ ที่ตอบกลับ“ต่อไปนี้ฉันจะคืนอิสระให้เธอ”“คะ? มะ... หมายความว่ายังไง” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับคำที่เพิ่งได้ยิน สมองเริ่มจินตนาการไปต่าง ๆ นานา คิดไปไกลว่ามันเป็นประโยคที่ซ้อนความเจ็บปวดเอาไว้“ดูทำหน้าเข้าสิ คิดไปถึงไหนแล้วหืม~”“…”“ฉันหมายถึงต่อไปนี้ ถ้าเธออยากจะออกไปข้างนอกหรืออยากจะไปที่ไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ ฉันคืนอิสระให้เธอแล้ว”“ละ... แล้วเรื่องของเราล่ะคะ”

รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน รู้สึกเหมือนมีผีเสื้อเป็นล้าน ๆ ตัวบินอยู่ในท้อง รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่บนอากาศ ตอนนี้เกิดความรู้สึกที่ลากหลายขึ้นมาในหัวใจคุณเฟยยกมือมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ ก่อนจะถาม“เสียใจที่ฉันขอแต่งงานหรือไง”“ปะ... เปล่าค่ะ อึก~ หนูแค่ไม่คิด อึก~ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้”“ถ้าดีใจก็ยิ้ม ฉันไม่ชอบเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ตัวเองรักหรอกนะ อ่า! เธอนี่มันจริง ๆ เลย หยุดร้องเดี๋ยวนี้”“อึก~ หนูไม่คิดว่าจะถูกขอแต่งงานในสถานการณ์แบบนี้ อึก~”“ฉันก็ไม่คิดว่าจะพูดคำนี้กับผู้หญิงคนไหน”“ละ... แล้วทำไมถึง อึก~ พูดกับหนูล่ะคะ”“เพราะเธอคือข้อยกเว้นสำหรับฉัน” พูดจบคุณเฟยก็ก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันด้วยสัมผัสที่อ่อนโยน“อึก~”“เธอทำได้ยังไง ทำไมฉันอยากแต่งงานกับเธอขนาดนี้นะ”“…”“ฉันรอคำตอบ”“อึก~ คนบ้า หนูจะปฏิเสธได้ยังไง”“ตอบมาสิ ฉันอยากได้ยิน”“ค่ะ... หนูตกลง อึก~ หนูจะแต่งงานกับเฮีย”เขินก็เขินแต่มันติดที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่ก็เลยเขินตัวบิดไม่ได้ พอได้ยินคำตอบคุณเฟยก็ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉันอีกครั้ง“หยุดร้องได้แล้ว”“มะ... มันหยุดไม่ได้ อึก~”“ไปกิน