Semua Bab (ของหวง) มาเฟีย BAD: Bab 161 - Bab 170

ในขณะที่ร้องไห้อยู่เพราะความกลัวและดีใจที่มีโอกาสได้คุยกับคุณเฟย ปลายสายก็ถามขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงฉัน(น้ำอิง! นี่เธออยู่กับมันจริง ๆ ใช่ไหม ตอนนี้อยู่ที่ไหน)“อึก~ คุณจะมาช่วยหนูใช่ไหมคะ”(ฉันจะรีบไป บอกมาว่าตอนนี้มันจับตัวเธอไว้ที่ไหน)“นะ... ในห้อง อึก เขาพาหนูมาที่ห้อง”(ห้อง? มันทำอะไรเธอหรือเปล่า!! ไอ้เวรเอ้ย!!)“ยะ... ยังค่ะ ยังไม่ทำ ตะ... แต่เขาจะ อึก~”(จะอะไร รีบพูดมาสิวะ!! อยากให้ฉันเป็นบ้าตายก่อนรึไง!!)“เขาบอกว่าจะ... อึก~ อื้อ~”ฉันเบิกตากว้างเมื่อจู่ ๆ ชายคนนั้นก็จับใบหน้าฉันขึ้นแล้วกดริมฝีปากลงมา เขาแค่เอาริมฝีปากแตะลงมาบนริมฝีปากของฉันไม่ได้จูบแบบลึกซึ้งอะไร แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้ตกใจและรีบผลักเขาออกไปทันทีพอผลักออกไปแล้วก็ยกมือขึ้นมาถูปากตัวเองแรง ๆ แต่โดยที่ชายตรงหน้ากลับยืนมองอย่างมีความสุขที่ได้เห็นว่าฉันกำลังแสดงท่าทางรังเกียจตัวเองขนาดไหน เขามันน่าขยะแขยงที่สุด“ปากหนูไม่ใช่ของสาธารณะที่ใครจะจูบก็ได้นะคะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!!”ทั้งที่ถูกต่อว่า แต่ชายตรงหน้าก็ยังยิ้มตอบก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกไปจากมือฉัน แล้วบอกเสียงเย็น “หมดเวลาของเธอแล้วคนสวย”เขาย

คุณเฟยยังคงจ้องมองรอยที่คอของฉันไม่ละสายตา ก่อนที่เขาจะพ่นลมหายใจร้อนผ่าวกระทบใบหน้าฉันแรง ๆ แล้วจับปลายคางฉันขึ้นมาสบตากับตัวเองสายตาคู่นั้นที่กำลังจ้องมองทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “มันกล้าดียังไงมาแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงของฉัน”“กะ... โกรธหนูหรือเปล่าคะ” เมื่อถามออกไปแล้วฉันก็ค่อย ๆ เม้มริมฝีปากแน่นอย่างประหม่า กลัวว่าคนตรงหน้าจะโกรธที่ฉันปล่อยให้ร่างกายมีรอยของผู้ชายคนอื่นคุณเฟยมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงมากดริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างแรง… ราวกับกำลังทำโทษ“อื้อ~”เพราะทนความเจ็บไม่ไหวทำให้ฉันประท้วงในลำคอออกมา ไม่นานคุณเฟยก็ถอนจูบออก“มันจูบเธอหรือเปล่า?”“…” ฉันกัดฟันแน่นพร้อมหลบสายตาไม่กล้าให้คำตอบ ถ้าโกหกออกไปแล้วมาถูกจับได้ทีหลังมันจะเป็นยังไงนะ แล้วถ้าพูดความจริงจะเป็นยังไง“น้ำอิง!!” เมื่อไม่ได้คำตอบคุณเฟยก็ตะเบ็งเสียงเรียกชื่อฉันดังลั่นห้อง ก่อนจะยกมือขึ้นมาบีบปลายคางฉันแน่น “ฉันต้องการคำตอบ”ฉันมองตาคู่นั้นก่อนจะสารภาพความจริง “… ค่ะ”“หึ!!”ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้สบถออกมาในลำคอแค่เพียงสั้น ๆ แบบนั้น แล้วก็ผละตัวออกไปจาก

สุดท้ายแล้วต่อให้ฉันอยากรู้มากแค่ไหนคุณเฟยก็ไม่ยอมพูดออกมา เหมือนคนน้ำท่วมปากฉันเป็นผู้หญิงนะจะให้เผยความรู้สึกขนาดไหน เขาถึงจะยอมพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา… หรือเป็นเพราะความไม่เหมาะสมกันนะฉันมองใบหน้าคมคายก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดออกมาเบา ๆ “… พูดว่าชอบหนูสักทีสิหนูรอฟังคำนั้นจากปากของคุณอยู่นะคะ”“เธอชอบฉันเพราะอะไร?”“…” เมื่อได้ยินคำถาม ฉันก็ต้องย้อนกลับมาถามหัวใจตัวเองว่าเพราะอะไร ความรู้สึกมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีมันก็ชอบผู้ชายคนนี้มาก ๆ ไปแล้ว“ทำไมถึงไม่รีบตอบ” คุณเฟยเค้นคำตอบอีกครั้งราวกับอยากรู้มาก ๆ ว่าเพราะอะไรฉันถึงชอบเขา“เพราะคุณหล่อ”“แค่นั้น?” หัวคิ้วหนาเลิกขึ้นด้วยคำถามอีกครั้ง ฉันจึงรีบตอบ ตามความคิดในตอนแรก “อ๋อ! คุณรวยด้วย รวยมาก ๆ”“ชอบเงินของฉัน?”“ตอนแรกหนูก็คิดแบบนั้นค่ะ ใครจะไม่ชอบคนรวย แถมยังเป็นคนรวยที่หล่อมาก ๆ ทั้งที่พูดว่าจะทำให้คุณหลงจนหัวปักหัวปำแต่สุดท้ายก็เป็นหนูซะเองที่หลงรู้สึกดีกับคุณหมดหัวใจ”ตอนนี้ฉันเผลอพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างเปิดเผยอีกแล้วสินะ เฮ้อ เป็นฉันทุกครั้งจริง ๆดวงตาของฉันกับคุณเฟยต่างจ้องมองกันและกัน ฉันมองเพราะอ

เห็นสายตาที่เอาแต่จ้องมองอย่างไร้คำตอบยิ่งทำให้รู้สึกเสียวท้องน้อยวูบวาบ ฉันรีบก้มหน้าลงพยายามฉี่ให้ออกเพื่อจะได้ออกไปจากห้องน้ำสักที ขืนอยู่นานกว่านี้ต้องเกิดเรื่องบ้า ๆ ขึ้นแน่ ๆหลังจากฉี่เสร็จก็รีบชำระล้างให้สะอาดก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นใส่กางเกงให้เรียบร้อย ทุกการกระทำยังคงถูกสายตาคมกริบของคุณเฟยจ้องมองอย่างไม่ยอมลดละ“ปะ… ไป… อื้อ~” เสียงพูดขาดหายไปเพราะถูกคุณเฟยจู่โจมจูบแบบไม่ทันได้ตั้งตัว เขายกมือขึ้นมารั้งศีรษะฉันเอาไว้เพื่อไม่ให้ผละใบหน้าออกไปได้“อื้อ!!” เมื่อถูกจูบหนักขึ้นฉันก็เริ่มหายใจไม่ทันจูบที่เร่าร้อนจนต้องใช้มือทุบแผงอกแกร่งรัว ๆยังดีที่คุณเฟยเห็นใจยอมผละริมฝีปากออกไปก่อนที่ฉันจะขาดอากาศ แถมเขายังทำหน้าเจ้าเล่ห์จากนั้นก็เอามือมาสัมผัสตรงกลางระหว่างขาของฉัน“คะ… คุณเฟย!!!” ไม่กี่ครั้งที่ฉันเรียกเขาแบบนี้เพราะความตกใจ“หืม เรียกทำไม?” เขาทำหน้าเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งที่มือบดขยี้ตรงกลางระหว่างขาฉันอยู่แท้ ๆ“คุณมันเจ้าเล่ห์ อื้อ~ อะ… เอามือออกไปนะ อ๊ะ~” ทั้งที่ถูกสัมผัสแค่ภายนอกแท้ ๆ แต่มันทำให้เสียวซ่านจนหลุดเสียงครางออกมาเสียงครางที่หลุดออกมาทำให้ฉันต้องก้มหน้าลงอย่า

หลังจากพ่อของคุณเฟยกลับไปแล้วฉันก็นั่งเหม่อลอยมองไปตรงหน้าด้วยความรู้สึกว่างเปล่า พ่อของคุณเฟยมาแค่ไม่กี่นาที ท่านมาเพื่อบอกให้ฉันออกไปจากชีวิตของลูกชายตัวเอง… แค่นั้น…แถมท่านยังไม่มีทางเลือกให้ฉัน มาบอกแบบนั้นเพราะมันคือการบังคับถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่รู้สึกอะไรฉันคงดีใจที่จะได้เป็นอิสระ แถมยังได้เงินก้อนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ข้อเสนอแบบนี้ใครไม่รีบคว้าเอาไว้ก็โง่เต็มทีใช่… ฉันคือคนโง่คนนั้นใครก็บอกว่าฉันดื้อรั้นแก่นแก้ว หากจะใช้ความดื้อของตัวเองให้เป็นประโยชน์บ้าง… ผลมันจะออกมาแบบไหนนะเฮ้อ! เริ่มต้นด้วยการถูกจับตัวมาแบบไม่เต็มใจแท้ ๆ ทำไมถึงหลงรักคนที่กักขังตัวเองได้มากขนาดนี้แม้รู้ตัวดีว่าไม่ใช่คนที่เหมาะสม แต่พอได้ฟังความรู้สึกของอีกฝ่ายในวันนี้ มันทำให้ฉันไม่อยากจากคุณเฟยไปไหน อย่างน้อย ๆ ถ้าเราต้องจากกัน ขอให้ฉันได้อยู่กับเขาในฐานะคนพิเศษสักปีก็ได้ถ้าฉันสามารถใช้มือสัมผัสกับความสุขได้จะจับมันไว้ให้แน่น ๆ ไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปไหนเด็ดขาดคุณเฟยรู้เรื่องนี้หรือยังนะ ถ้าเขารู้แล้ว ทำไมไม่บอกฉันจะมาทำให้รู้สึกดีเพราะคำว่าพิเศษทำไม หรือไม่ก็คงไม่รู้… อยากรู้จังว่าถ้าถูกพ่