Semua Bab MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING]: Bab 21 - Bab 30

(Laxus King pov) Kumunot ang noo ko ng makita si manang Diday na mag-isang dumating, oras ng dinner pero hindi nito kasamang dumating ang asawa ko. Bago pa makapagtanong ay nagsalita na ito, “Hindi makakasabay sa gabihan si Madam dahil masama pa rin ang pakiramdam niya, Mr. King. Pero wag kayong mag-alala dahil nagpahanda na ako ng pagkain na dadalhin sa kwarto niya.” Ani nito bago nagtungo sa kusina, halata na hindi maganda ang mood nito. Naging ganito na si manang Diday tatlong araw na ang nakakaraan, simula ng lumabas ng silid ko ang asawa ko. Mukhang sumama ang loob nito sa ginawa ko. Hindi lang ito, maging si Jigs ay naging malamig ang pakikitungo sa akin nitong nakaraang araw. Damn. Ano ang pinakain ng babaeng iyon sa mga tauhan ko para maging ganito sila sa akin? Amo na nila ako bago pa ito dumating dito, I ruled this house, I ruled them before my wife does. Tumingin ako sa mga pagkaing nasa harapan ko. It’s been three days simula ng nakakain ako ng maayos, kaya dapat

“Hindi mo na kailangan alalahanin ang tungkol sa paglinis sa pangalan mo dahil nagawa ko na iyon. Malinis na ang pangalan mo at nanagot na rin ang pumatay kay Rayana at sa mayor na gusto mo. Nakakulong na sila, iha.” Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi ni mommy Nissa. Ang buong akala ko ay hindi na ito tumupad sa usapan naming dalawa. Pero ang nakapagtataka, bakit hindi ko na daw kailangan pumunta sa kanya? Bakit ako iniwasan nitong nakaraan? Inalis ko ang pagdududa sa isip ko. Sigurado ako na may dahilan ito. “Mommy Nissa, kung gano’n po ay pwede na akong umalis ng bansa?” Tanong ko. Iyon kasi ang napagkasunduan namin, na aalis ako ng bansa kapag nakuha na nito ang yaman na para sa pamilya Solante at napakulong ang may kasalanan sa pagkamatay nila Rayana, ay magbabagong buhay ako sa ibang bansa, sa bansa na walang nakakakilala sa aking mukha. Iiwanan ko ang buhay ko dito at mabubuhay do’n kapalit ng mukhang ito. “Iha, patawarin mo sana ako. Pero hindi mo pwedeng iwan ang buh

(Kiray pov) Kinabukasan nag general cleaning ang lahat dahil darating daw si Tita Juliana para bisitahin kaming mag asawa ayon kay Manang Diday. Tumawag daw kasi ito para ipaalam na darating ito. Naalala ko no’ng kasal namin ni Laxus, halatang hindi ako nito gusto. Sigurado ako na kaunting maling kilos ko lang ay mapupuna ako nito kaya kailangan kong mag ingat sa kilos ko. “Manang Diday, ano ang mga ‘yan?” Takang tanong ko ng makita na nilalagyan nito ng likidong nakalagay sa maliit na botelya ang lahat ng plastic bottle ng mineral water na nakahanda sa kusina. “Ito ba? Para ito sa mga sikmura nating lahat. Pagkatapos kumain ay iinumin natin ito para sa kaligtasan nating lahat,” “Kaligtasan? Ano ‘yan parang vitamins po?” Nag-aalinlangan itong sumagot, “Parang gano’n na nga,” Lahat ng tauhan ni Laxus mapa-kasambahay o gwardiya ay binigyan nito, kahit ako ay binigyan din ni Manang Diday, nagbilin oa ito sa akin na inumin ko ito kapag kailangan. Hindi nagtagal may dumating n

(Kiray pov) Isang linggo lang dapat si Tita Juliana mananatili dito sa bahay pero nagustuhan nito na magtagal pa kaya umabot ito ng isang buwan. Sa loob ng isang buwan ay wala kaming ginawa kundi ang kumain sa labas, magshopping, magluto, pumunta ng ibang bansa at kung ano-ano. Sinuot sa akin ni Tita Juliana ang isang mamahaling kwintas na binili nito sa Germany para sa akin. Nang makita nito na bagay ito sa akin ay ngumiti ito. “Bagay na bagay sa’yo, iha,” “Thank you po, Tita.” Kinuha ko ang binili kong scarf at binalot sa leeg nito. Nalaman ko kasi na pupunta ito sa Alaska next week. Sa pagkakaalam ko ay malamig do’n kaya ito ang binili ko. “Para po pala sa’yo, Tita. Naku pasensya na po, hindi niyo po ba nagustuhan?” Nakita ko kasi na hindi ito kumibo, nakatingin lang ito sa scarf na binili ko. “No, iha. Actually I love it. Nagulat lang ako dahil ito ang napili mong ibigay sa akin,” “Nabanggit niyo po kasi na pupunta kayo next week sa Alaska. Naisip ko kasi na hindi niyo na

Dumilim ang mukha ni Laxus kaya napalunok ako sa takot. Nang humakbang ito palapit sa akin ay napaatras ako pero hindi ako kumurap… hindi ako nagpakita ng takot at matapang na hinarap siya. “Hindi ka Diyos para kumitil ng buhay. Pwede mo naman siya ipakulong para sa kasalanang nagawa niya sayo… hindi mo siya kailangan ipapatay—“ napaigik ako ng biglang higitin ni Laxus ang braso ko. “This is my punishment for those who tried to do nasty things behind my back. Don't pretend you don't know. You know it better than anyone because our families are in the same business!” Hindi ko alam kung anong business ang sinasabi nito kaya naumid ang dila ko. Isang maling sagot, baka makahalata ito na wala akong alam. Si mommy Nissa, hindi ko alam kung bakit ang dami niyang hindi sinasabi sa akin. Dapat wala siyang nililihim dahil dalawa kaming nagplano nito. Alam niya dapat ang risk sa ginagawa kong pagpapanggap. “Sa oras na patayin mo siya ay hinding-hindi na ako magpapakita sa oras na tumakas