All Chapters of (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 12 สมบัติแห่งขุนเขา ep 1 ‘ว้าว! นี่มันสุดยอดไปเลย!’ไป่ซินซินรู้สึกราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจที่สุดในโลก เธอทดลองนำสิ่งของเข้าๆ ออกๆ จากมิติเก็บของในมโนสำนึกอีกสองสามครั้ง ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว นี่ไม่ใช่แค่คลังเก็บของ แต่มันคือมิติส่วนตัว ที่จะเปลี่ยนกฎเกณฑ์ทุกอย่างในการเอาชีวิตรอดและสร้างความมั่งคั่งในยุคนี้!เธอเหลือบตามองบนเล็กน้อยไปยังยอดเขาเมฆาที่ปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบ ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นที่แรงกล้ายิ่งกว่าเดิมไป่ซินซินออกเดินหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว ก้าวเท้าแต่ละก้าวอย่างมั่นคงและเด็ดเดี่ยว เธอไม่ต้องกังวลเรื่องสัมภาระหนักอึ้งอีกต่อไป เพราะทุกอย่างถูกจัดเก็บไว้อย่างเรียบร้อยในมิติเก็บของ เธอสามารถหยิบของที่ต้องการออกมาใช้ได้ทุกเมื่อที่นึกถึงอากาศบนยอดเขายิ่งเบาบางและหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ หมอกหนาทึบปกคลุมไปทั่ว ทำให้ทัศนวิสัยจำกัด แต่ไป่ซินซินไม่ย่อท้อ เธอใช้เสื้อคลุมของพ่อที่หนาและอบอุ่นที่อยู่ในมิติเก็บของออกมาสวมใส่ทันที มันช่วยกันลมหนาวที่กัดกินกระดูกได้อย่างดีในขณะที่เธอกำลังก้าวผ่านพุ่มไม้หนาแน่น ระบบก็ดังขึ้นในหัวของเธอติ๊ง![ตรว

บทที่ 14 เก็บเกี่ยวของดีระหว่างทางกลับบ้านด้วยกลิ่นของหญ้างูเกล็ดที่ปกคลุมร่างกาย ไป่ซินซินก็เริ่มต้นการเดินทางกลับลงจากยอดเขาเมฆาอย่างสบายใจยิ่งกว่าขามาหลายเท่า เธอไม่ต้องกังวลเรื่องการถูกตามล่าจากพญางูเหลือมยักษ์อีกต่อไป เพราะแม้แต่จมูกอันเฉียบคมของมันก็คงไม่สามารถแยกแยะกลิ่นของเธอออกจากกลิ่นของพืชสมุนไพรที่เธอทาอยู่ได้เส้นทางลงจากเขาแม้จะยังคงทุรกันดาร แต่เมื่อไม่ต้องแบกสัมภาระหนักอึ้งเหมือนขามาอีกแล้ว และยังได้รับการนำทางจากระบบอย่างต่อเนื่อง ไป่ซินซินก็รู้สึกว่าการเดินทางง่ายดายขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เธอสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องตัวและรวดเร็ว ราวกับภูเขาแห่งนี้เป็นเพียงสนามเด็กเล่นส่วนตัวของเธอในขณะที่ก้าวเดินลงมาจากความสูงชัน สองข้างทางเต็มไปด้วยพืชพรรณนานาชนิดที่เธอไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน ด้วยสายตาของไป่หลิงผู้มาจากโลกอนาคต ประกอบกับการวิเคราะห์จากระบบที่กำลังทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพ ทำให้เธอเห็น โอกาส ซ่อนอยู่ในทุกก้าวที่เดินติ๊ง![ตรวจพบ: แหล่งรวม 'ไก่ป่าภูเขา'กำลังหาอาหาร][อัตราความสำเร็จในการจับ: 99% (ใช้การเขวี้ยงลูกหิน โดยการใช้ระบบนำทางองศา) ][คำแนะนำ: หากจับได้ จ

บทที่ 16 คนอกตัญญูไป่ซินซินมองดูอาสะใภ้ไป่ที่มองเธอด้วยความกลัวพลางถอยหลังให้ห่างเธอ ทว่าในสายตาของไป่ซินซิน ภาพเหล่านั้นกลับค่อยๆ เลือนรางลง ถูกแทนที่ด้วยห้วงความทรงจำที่หลั่งไหลเข้ามาในสมองราวกับเขื่อนแตก...ภาพของพ่อแม่ที่ทำงานหนักในคอมมูนประชาชนก่อนจะล้มป่วยและเสียชีวิตไปเมื่อปีก่อน ภาพของญาติฝ่ายแม่ที่ยากจนเกินกว่าจะรับเลี้ยงดูพวกเธอสามคน และภาพของญาติฝ่ายพ่อที่ร่ำรวยกว่า แต่กลับรังเกียจและขับไล่ไสส่งพวกเธอราวกับเป็นตัวเชื้อโรคความทรงจำจากร่างเดิมของไป่ซินซินฉายชัดในใจ นั่นคือวันฝนตกหนักเมื่อปีที่แล้ว พ่อของไป่ซินซิน ไป่เหว่ยและอาเล็กของเธอไป่ซวนกำลังทำงานอยู่ที่ไร่นาของคอมมูนประชาชน ทันใดนั้น ต้นไม้ใหญ่ที่ถูกลมพายุโหมกระหน่ำก็โค่นล้มลงมาอย่างไม่คาดคิด มุ่งตรงมายังไป่ซาน! ไป่เหว่ยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขากระโดดเข้าผลักไป่ซานให้พ้นจากอันตราย แต่ตัวเขากลับถูกต้นไม้ทับอย่างจัง! แม้จะได้รับการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน แต่บาดแผลภายในก็สาหัสเกินไป เพียงไม่กี่วันต่อมา พ่อของเธอก็เสียชีวิตลงด้วยอาการป่วยหนัก แม่ของไป่ซินซินที่ร่างกายไม่แข็งแรงอยู่แล้ว และตรอมใจกับการจากไปของสามี ก็ล้มป่วยตามไ

บทที่ 18 พวกเรากลัวแล้ว!!! พวกเราไม่สู้!!! ep 2ภายในกระท่อมก็ยิ่งเละเทะไม่ต่างจากภายนอก ข้าวสารที่เคยอยู่ในไหถูกเทกระจายเต็มพื้น ปลาแห้ง ผักป่าที่เก็บไว้ ก็หล่นลงมากองเกลื่อน ตรงมุมอับของกระท่อมเล็กๆ นั้น... ไป่ซินซินนั่งตัวสั่นงันงกอยู่บนพื้นดินที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง ใบหน้าของเธอบอบช้ำและแดงช้ำเป็นรอยฝ่ามือชัดเจน ผมเผ้ายุ่งเหยิงพันกันเป็นก้อน ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้ เธอซุกใบหน้าเข้ากับเข่าทั้งสองข้าง กอดร่างเล็กของตัวเองเอาไว้ ร่างกายเล็กๆ สั่นเทาอย่างรุนแรงราวกับกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่างสุดขีด! ราวกับลูกนกน้อยที่ไม่มีแม่ปกป้องและถูกรังแกอย่างยับเยินข้างๆ เธอ ไป่ซานนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นดินที่เต็มไปด้วยเศษข้าวสาร แผ่นหลังของเขาบวมช้ำเห็นได้ชัด ส่วนไป่เหมย... น้องเล็กของพวกเธอ นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงที่ขาสองข้าหักลง ใบหน้าเล็กๆ ขาวซีดราวกับกระดาษ และที่น่าตกใจที่สุดคือ เลือดสีแดงสดที่ซึมออกมาจากผ้าที่พันรอบศีรษะของเด็กน้อย!ภาพที่เห็นทำให้ชาวบ้านที่มุงดูถึงกับผงะ! เสียงฮือฮาดังขึ้นด้วยความตกใจระคนกับความเวทนา สภาพของเด็กทั้งสามคนมันเลวร้ายและน่าเวทนาเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได

บทที่ 20 บ้านหลังใหม่... ที่อบอุ่นกว่าหลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายลง ผู้ใหญ่บ้านหวังได้ประกาศการแยกบ้านของสามพี่น้องตระกูลไป่อย่างเป็นทางการ และส่งเรื่องการทำร้ายเด็กกำพร้าของครอบครัวไป่ไปยังทางการเพื่อดำเนินการสอบสวน ทำให้ครอบครัวไป่ ถึงกับทรุดฮวบและถูกชาวบ้านรังเกียจอย่างที่สุดไป่ซินซินพร้อมน้องๆ ย้ายไปอยู่กับตระกูลหลิว ซึ่งเป็นครอบครัวญาติฝ่ายแม่ที่เดินทางมาจากหมู่บ้านห่างไกลออกไปอีกฟากหนึ่งของภูเขา บ้านของตระกูลหลิวไม่ได้ใหญ่โตนัก มันเป็นบ้านดินเหนียวเก่าๆ หลังเล็กๆ ที่สร้างมาหลายสิบปี ผนังมีรอยแตกร้าวตามกาลเวลา หลังคามุงด้วยฟางข้าวที่ดูบางเบา ประตูไม้ก็บิดเบี้ยวเล็กน้อย บ่งบอกถึงความยากจนที่พวกเขาเผชิญ ทว่า... เมื่อก้าวเข้าไปในบ้าน สัมผัสแรกที่ไป่ซินซินรู้สึกได้คือความสะอาดสะอ้านที่ผิดจากสภาพภายนอกอย่างสิ้นเชิง พื้นดินถูกกวาดเช็ดจนเรียบเนียน ไม่มีฝุ่นละอองแม้แต่น้อย เครื่องเรือนไม้เก่าๆ ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้จะไม่มีของใช้ฟุ่มเฟือย แต่ทุกอย่างกลับดูอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาบ้านหลังน้อยนี้ ถึงแม้จะดูซอมซ่อทรุดโทรมจากภายนอก แต่ร่องรอยของการดูแลเอาใจใส่กลับปรากฏให้เห็