All Chapters of (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 51 พิการเสียงเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มและไม่คุ้นเคยดังใกล้เข้ามา ทำให้ชาวบ้านที่กำลังทำงานอยู่ต่างพากันหยุดชะงักและหันไปมองเป็นตาเดียว รถบรรทุกทหารสีเขียวมะกอกคันใหญ่กำลังวิ่งฝ่าฝุ่นดินเข้ามาจอดสนิทอยู่หน้าบ้านของตระกูลหลิน!แม่เฒ่าสกุลหลินที่กำลังด่าทอเหมยฮวาเรื่องอาหารมื้อเที่ยงถึงกับชะงัก นางเดินหน้าตื่นออกมาดูพร้อมกับคนอื่นๆ ในบ้าน"รถทหาร! มาทำอะไรที่นี่!"ประตูรถฝั่งคนขับเปิดออก ทหารหนุ่มสองนายกระโดดลงมาด้วยท่าทีแข็งขัน พวกเขาเดินไปเปิดท้ายรถอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะค่อยๆ ประคองร่างของสหายทหารอีกคนหนึ่งลงมาอย่างระมัดระวังวินาทีที่ร่างนั้นปรากฏแก่สายตาของทุกคน... เวลาทั้งหมู่บ้านราวกับหยุดนิ่ง!เขาคือหลินต้าจุน! แต่เขาไม่ได้กลับมาในสภาพของวีรบุรุษสงครามอย่างที่ย่าเฒ่าเคยฝันไว้ ร่างของเขาสวมชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลทหาร ใบหน้าซูบตอบ และขาข้างหนึ่งถูกเข้าเฝือกไว้อย่างหนาจนต้องใช้ไม้ค้ำยันช่วยพยุงตัว"พี่ต้าจุน!""ลูกต้าจุน!"เสียงอุทานดังขึ้นพร้อมกัน แต่ความรู้สึกนั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวเหมยฮวากรีดร้องออกมาทั้งน้ำตา เธอวิ่งโผเข้าไปหาร่างของสามีอย่างไม่คิดชีวิต"พี่! พี่กลับมาแ

บทที่ 53 เร่งสร้างบ้าน"บัดซบ!!"ไป่ซินซินสบถออกมาเสียงดังจนลุงหลิวที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับสะดุ้ง! ความโกรธแค้นพุ่งพล่านในอกเธอคาดไม่ถึงว่ายายเฒ่าหลินจะกล้าทำเรื่องเลวทรามและไร้หัวใจได้ถึงเพียงนี้! การขับไล่ลูกชายที่บาดเจ็บปางตายออกจากบ้าน... มันไม่ใช่การกระทำของมนุษย์อีกต่อไปแล้ว!"ซินซิน! เกิดอะไรขึ้น!" ลุงหลิวถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของหลานสาวไป่ซินซินหันขวับมา "คุณลุงคะ! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ที่บ้านตระกูลหลิน... พวกเขาไล่พี่ต้าจุนกับครอบครัวออกจากบ้านค่ะ!"ลุงหลิวเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง"อะไรนะ!" หลิวเฮ่าเองก็ตกใจจนลืมนึกไปว่าหลานสาวรู้ได้อย่างไร เพราะว่าพวกเขานั่งกันอยู่สองคน ไป่ซินซินไม่รอช้า เธอกลับมาสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว สมองของ CEO หมื่นล้านเริ่มประมวลผลทันที วิกฤตครั้งนี้... คือโอกาส! คือโอกาสที่เธอจะดึงครอบครัวของเสี่ยวหลินออกมาจากขุมนรกนั่นได้อย่างสมบูรณ์!"คุณลุงคะ! เราต้องรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!" เด็กสาวเอ่ยเสียงเด็ดขาด ก่อนจะหันหลังวิ่งกลับไปยังทิศทางของหมู่บ้านอย่างรวดเร็วราวกับสายลม ทิ้งให้ลุงหลิวรีบวิ่งตามไปอย่างงุนงงเมื่อทั้งสองมาถึงหน้าบ้านตระกูลหลิน ภาพที่ป

บทที่ 55 คืนเดือนดับ... พยัคฆ์ล่าเหยื่อ มังกรซ่อนกายแสงแดดยามบ่ายสาดส่องลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาในบ้านตระกูลหลิว ปลุกหลินต้าจุนให้ตื่นขึ้นจากภวังค์แห่งความเจ็บปวด เขากะพริบตาช้าๆ พยายามปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่าง ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลทหาร... และไม่ใช่บ้านที่เย็นชาหลังนั้น... แต่เป็นห้องเล็กๆ ที่สะอาดสะอ้าน แม้จะเรียบง่ายแต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างน่าประหลาดเหมยฮวาและเสี่ยวหลินนอนขดตัวอยู่ข้างๆ เขาบนพื้นฟางที่ปูด้วยผ้าห่มผืนหนา ทั้งสองยังคงหลับใหล ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาแต่ก็ดูสงบลงกว่าเมื่อวานมากนักเขามองภรรยาของตน... แม้ร่างกายจะซูบผอมและใบหน้าจะอิดโรยจากความทุกข์ แต่เค้าความงามของเหมยฮวาก็ยังคงฉายชัด ดวงตาที่กลมโตแม้จะปิดสนิท ขนตาที่งอนยาวเป็นแพ และริมฝีปากที่เคยแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวาน เธอยังคงเป็นหญิงสาวที่งดงามที่สุดในใจเขาเสมอแล้วสายตาของเขาก็เลื่อนไปมองลูกสาว เสี่ยวหลิน เด็กน้อยผู้เป็นแก้วตาดวงใจ แม้จะผอมจนแก้มตอบ แต่โครงหน้าเล็กๆ นั้นก็ถอดแบบความงามมาจากผู้เป็นแม่ไม่มีผิดเพี้ยนหลินต้าจุนถอนหายใจยาว... ความเจ็บปวดแล่นปราดขึ้นมาที่ขา แต่ความเจ็บที่หัวใจนั้นรุนแรง

บทที่ 57 พันธมิตรที่มีศักยภาพ ระดับ SSSพี่เป้าและลูกน้องถึงกับชะงักกึก! สัญชาตญาณดิบของพวกมันกรีดร้องเตือนภัยถึงอันตรายระดับมรณะ!"พวก... พวกแกเป็นใคร!" พี่เป้าตวาดถาม เสียงของเขาสั่นเทาเป็นครั้งแรกในชีวิตโจวเซิ่งเหยียนไม่ตอบ... เขาเพียงแค่ปรายตามองพวกมันด้วยสายตาที่เย็นเยียบราวกับกำลังมองดูมดปลวก... ก่อนจะยกมือขวาขึ้นช้าๆ ...นั่นคือสัญญาณ... วินาทีต่อมา... ปฏิบัติการสายฟ้าแลบก็เริ่มต้นขึ้น!ฉากการเข้าควบคุมสถานการณ์ที่อลังการและรวดเร็วที่สุดได้อุบัติขึ้น! ชายชุดดำของโจวเซิ่งเหยียนพุ่งเข้าใส่กลุ่มค้ามนุษย์ราวกับเงาพยัคฆ์ที่ไร้เสียง! มันไม่ใช่การต่อสู้ที่อึกทึกครึกโครม แต่เป็นการเคลื่อนไหวที่เด็ดขาด แม่นยำ และน่าสะพรึงกลัว!เสียงสันมือที่สับลงบนท้ายทอยอย่างแม่นยำ! เสียงข้อต่อที่ถูกบิดจนหลุดจากเบ้าดัง กร๊อบ! ตามมาด้วยเสียงร่างที่หนักอึ้งร่วงลงไปกองกับพื้น! ชายชุดดำแต่ละคนเคลื่อนไหวราวกับเครื่องจักรสังหารที่ถูกตั้งโปรแกรมมาอย่างดี พวกเขาสยบเหล่าอันธพาลทีละคนๆ ด้วยการโจมตีที่จุดตาย ทำให้หมดสภาพการต่อสู้ในพริบตาโดยไม่จำเป็นต้องปลิดชีวิต ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วและเด็ดขาดจนน่าตื่นตะลึง! มัน

บทที่ 59 ลูกฉันเป็นคนดีหลินเป่าเป้ยถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจและความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากมุมปากเล็กๆ แต่เขากลับไม่กล้าร้องไห้ออกมาอีก ทำได้เพียงสะอื้นฮักๆ เขามองดูอาเล็กของเขาตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวสุดขีดณ หมู่บ้านต้าซานหลังจากพายุสงบลง บ้านตระกูลหลิวก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง แต่เป็นความสงบที่แฝงไว้ด้วยความกังวลและคำถามมากมายไป่ซินซินและลุงหลิวตัดสินใจว่าจะต้องแจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นให้หัวหน้าหมู่บ้านทราบ แต่ต้องทำอย่างเงียบที่สุด"คุณลุงคะ" ไป่ซินซินเอ่ยขึ้น "เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน...ฉันคิดว่าเราควรจะไปแจ้งท่านหัวหน้าหมู่บ้านเกาสงให้ทราบค่ะ แต่ต้องไม่ให้เรื่องนี้เอิกเกริกจนเกินไป"ลุงหลิวพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง เขาเองก็เคยอยู่ในวงการองครักษ์มานานย่อมเข้าใจการทำงานลักษณ์นี้"ลุงก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันคนที่มาช่วยเราพวกเขาทำงานในเงามืดการที่เราป่าวประกาศออกไปอาจจะทำให้ศัตรูไหวตัวทัน"ในขณะที่ทั้งสองกำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้นเอง...ปัง! ปัง! ปัง!เสียงทุบประตูดังขึ้นอย่างรุนแรงจากหน้าบ้าน!หลินต้าเฉียงและภรรยาของเขาจ้าวซือ... พังประตูเข้ามาด้วยใบหน้าที่ซีดเ