บทที่31 นักล่าขุมทรัพย์ในยุค 1978'sเมื่อไป่ซินซินมาถึงร้านของเก่าลุงหวาง กลิ่นอายของความเก่าแก่และฝุ่นละอองก็ลอยคละคลุ้งมาปะทะจมูก ภายในร้านเต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้เก่าๆ วางซ้อนกันระเกะระกะจนแทบไม่มีทางเดิน มีทั้งเฟอร์นิเจอร์ไม้ผุพัง เครื่องกระเบื้องบิ่นๆ ภาพวาดเก่าๆ ที่ซีดจาง และของจิปาถะอีกมากมายที่ดูเหมือนไร้ค่าในสายตาคนทั่วไป แต่ในสายตาของไป่ซินซิน นี่คือเหมืองทองคำ!ลุงหวาง ชายชราผู้มีใบหน้าซูบผอมและแววตาหมองเศร้า กำลังนั่งเฝ้าร้านอยู่บนเก้าอี้โยกเก่าๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองไป่ซินซินด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นเด็กสาวในชุดเก่าๆ เดินเข้ามาในร้านของเขา"นังหนู... มาทำอะไรที่นี่?" ลุงหวางถามเสียงแหบพร่า เพราะว่าร้านของเขานั้นถือว่าเป็นร้านที่คนเข้าน้อยที่สุด เพราะของที่เขาขายนั้นเป็นของที่คนในยุคนี้ต้องการน้อยที่สุดก็ว่าได้"คุณลุงคะ ฉันสนใจของเก่าบางชิ้นในร้านของคุณลุงค่ะขอฉันขอเดินดูหน่อยนะคะ"ลุงหวางเบิกตากว้างเล็กน้อย แววตาของเขาฉายแววความหวังอันริบหรี่"จริงรึ? นังหนูสนใจของเก่าพวกนี้จริงๆ หรือ? ดู...ดูได้เลยอยากได้ชิ้นไหนให้บอกลุงเลยนะ" เขาพูดพลางกวาดสายตามองดูสภาพของไป่ซินซิน แ
Last Updated : 2025-10-05 Read more