All Chapters of ให้ชะตากรรมนำทาง: Chapter 241 - Chapter 250

เมื่อพวกเขาออกมาจากหมู่บ้านไร้วรยุทธแล้ว ทั้งสี่ก็เร่งเดินทางไปตระกูลจางเพื่อที่จะไปช่วยบิดามารดาของจินเป่า พวกเขาใช้เวลานานราวหนึ่งเดือนกว่าจะมาถึงเมืองหลวงก็พบว่าใกล้จะถึงวันที่สถาปนาผู้นำคนใหม่ของตระกูลจางแล้ว"ผู้นำคนใหม่ของตระกูลจางคือใครหรือ ทำไมเขาต้องสถาปนาช่วงที่เราจะมาช่วยเหลือพ่อแม่เจ้าได้ด้วยล่ะ"ไป๋อวิ้นถามจินเป่า"ข้าก็ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่ข้ารู้ว่าคนเก่าก็คือบิดาของข้าที่เป็นผู้นำตระกูลจาง หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นกับบิดาของข้า เขาจึงต้องสถาปนาคนใหม่"จิบเป่ากล่าวขึ้น หรือว่าตัวเองมาช้าไป เพราะป้ายชื่อติดประกาศทั่วไปนั้นไม่ได้ปิดประกาศว่าผู้ใดได้สถาปนาเป็นผู้นำตระกูลเพียงแต่ว่าจัดขึ้นวันที่เท่าไรเท่านั้นเอง พวกเขาจึงเลือกพักโรงเตี๊ยมที่อยู่แถวๆนั้น เพื่อที่จะหาโอกาสที่จะไปสืบดูว่าผู้ใดจะได้สถาปนาตนเป็นผู้นำตระกูลจาง เมื่อไป๋อวิ้นกับอินยุหลันออกจากสำนักศึกษากลางคันจึงทำให้พวกเขามีป้ายประกาศตามตัวอยู่ตลอดเส้นทาง ทางพวกเขาไม่จำเป็นต้องหลบซ้อนตัวขนาดนั้น เพราะสำนักเชื่อมจิตรนี้ก็มีข่าวคราวอยู่ทุกปีที่นักศึกษาออกกลางคันเนื่องจากว่าไปศึกษาแล้วไม่ตรงกับที่ตัวเองต้องการ แต่เอาเข้าจร

"พวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ในรถม้านั้น"จางซินพูดขึ้นเมื่อมาถึงที่พัก พวกเขาเช่าโรงเตี้ยมเพียงห้องเดียวทั้งสามจึงต้องพักอยู่ด้วยกัน ช่วงนี้หาได้ห้องเดียวก็ยากมากแล้ว"เป็นเขาที่บอกข้าให้ไปชิงตัวเจ้า "ต้าเหว่ยพูดขึ้นพลางชี้ไปที่ห่าวอู๋อวี่"เจ้าถูกปิดผลึกวรยุทธแล้ว ไม่สามารถใช้วรยุทธได้ เจ้าต้องรู้ก่อนว่าผู้ที่ทำนั้นมีวรยุทธเท่าไหร่"ห่าวอู๋มู่ลี่กล่าวขึ้น"ข้ามองหาวิธีแล้ว เราต้องหาจินเป่าให้พบก่อนแล้วขอเลือดลี่หลินนำมันมาใช้ เพราะตอนนี้ร่างกายของข้ามีทั้งน้ำอมฤตกับผลหลิวต้องแสงจันทร์แล้ว"จางชินกล่าวขึ้น"แล้วเราจะหาเขาพบหรือเปล่าล่ะก่อนที่พี่เจ้าจะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลจาง เราจะจัดการในวันนั้นเจ้าจำเป็นต้องมีวรยุทธก่อนหน้านั้น"ห่าวอู๋มู่ลี่กล่าวขึ้น จางซินมองห่าวอู๋มู่ลี่ ตอนนี้เขาดูเปลี่ยนไปมาก ราวกับว่าเขาเงียบๆขรึมๆทำให้ดูแก่ขึ้น"ข้าก็กำลังจะหาวิธีไปหานางอยู่นี่แหละนางน่าจะมาเมืองหลวงนี้แล้ว"จางซินกล่าวขึ้น"เจ้าจะได้พบนางแน่ แต่เป็นวันที่พี่ชายเจ้าได้เป็นผู้นำตระกูลจางแล้ว แต่ตอนนั้นพวกเราจะลงมือ เพราะฉะนั้นเจ้าต้องมีวรยุทธเสียก่อน และตอนนี้เจ้าก็มีงานต้องทำด้วยจะมารอจิน

"มีคนกลับมาจากการไปช่วยซินเออร์แล้วหรือ"ซูหนี่ถามขึ้น"กลับมาแล้วขอรับ มีคนหามมาส่ง กำลังพาตัวมาบาดเจ็บสาหัสเลยขอรับ เห็นกลับมาเพียงคนเดียว"บ่าวรับใช้รายงาน"เจ้าพบตัวซินเออร์แล้วหรือ"ซูหนี่ถามขึ้น เมื่อคนถูกหามมาถึงแล้ว"พวมมันมีกันราวๆสิบกว่าคน พวกเราสู้ไม่ได้ถูกฆ่าตายไปมาก ข้าน้อยเองก็ไม่แน่ใจว่ามีคนรอดหรือไม่ ข้าน้อยรีบออกมาก่อนเพราะต้านไม่ไหว"ปาปาเย่ตอบด้วยน้ำเสียงที่แสดงความนอบน้อม และอ่อนแรงไปในตัว เขาทำน้ำเสียงราวกับว่ากำลังจะขาดใจตายได้ทุกเมื่อ เพราะเขาบาดเจ็บเอามากๆ"ท่านแม่ให้หมอมารักษาก่อนเถอะขอรับ ข้ายังอยากคุยกับเขาเรื่องสถานที่ว่าพบที่ใด ข้าจะออกไปตามหาน้องเอง"จางหยงกล่าวขึ้น"ลูกรอหมออยู่ที่นี่ดูเขารักษาเสร็จแล้วสอบถามเขาตามที่ลูกปราถนา พ่อเจ้าจะไปจัดหาคนเอง เจ้าอย่าออกไปเองเลยนะ"ซูหนี่กล่าวขึ้น จางหยงจึงเดินไปใกล้ๆกับร่างของคนที่ถูกหามมา ฟังน้ำเสียงพูดเขาไม่ค่อยไหวแล้ว เขาจึงเข้าไปใกล้ๆเพื่อที่จะสอบถามเพิ่มเติมก่อนที่หมอจะมา เมื่อเขาเข้าใกล้ใบหน้านั้นพลันรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก จางหยงดึงให้คนที่อยู่ใกล้ออกหาง"เจ้าไปดูหมอว่าจะมาเมื่อใด คนผู้นี้ไม้ไหวแล้ว อีก

"พ่อแม่รู้เรื่องเมื่อคืนแล้วลูกรัก เจ้าไม่สมควรจะคิดเช่นนี้กับแม่ แม่รู้ว่าแม่ผิดที่แม่ให้คนปิดผนึกวรยุทธของน้องสาวเจ้า แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ถ้าให้แม่ติดป้ายประกาศตามหาตอนนี้ ทุกคนก็จะมุ่งเป้ามาที่ตระกูลเราแทนที่เราจะให้เจ้าได้เป็นผู้นำตระกูลจางเสียก่อน แล้วค่อยออกตามหาไม่ได้เหรอลูก รออีกนิดนะน้องของเจ้าต้องปลอดภัยแน่ๆ หากพวกนั้นรอลงมือคือวันที่เจ้าได้เป็นผู้นำตระกูลจาง แล้วใช้น้องเจ้ามาต่อรอง แม่จะจัดการให้พวกเขาได้รับบทเรียนอย่างสาสมกับการที่มาต่อกรกับตระกูลหวัง เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกนะ ตระกูลซูฝั่งมารดาของแม่ก็ยังสนับสนุนพวกเรา ถึงเวลานั้นน้องของเจ้าจะปลอดภัย เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องน้องของเจ้าแล้วนะ"เมื่อตะวันพ้นขอบฟ้าขึ้นมา ผู้เป็นพ่อกับเป็นแม่จึงรีบไปหาบุตรชาย และกล่าวปลอบใจเขาเมื่อรู้ว่าบุตรชายรู้สึกอย่างไร ทางด้านไป๋อวิ้นเมื่ออ่านจดหมายแล้วก็รู้ว่าตนไปยังตระกูลจางแล้วต้องไปช่วยบิดามารดาของซิงอีแหละจินเป่าก่อน และยังบอกลักษณะของคนที่จางซินส่งเข้ามาด้วย ว่าข้อมือซ้ายของพวกเขาจะมีด้ายสีดำผูกไว้ต้องสังเกตดีๆ เมื่อไปถึงตระกูลจางแล้วบางทีอาจจะมีผู้ช่วย เพราะเขาไม่รู้ว

ทางด้านห่าวอู๋อวี่เมื่อมาถึงตระกูลอี้เขาก็ให้เจ้าพญาหงส์ขาวออกมาเพื่อที่จะสื่อสารกับเจ้านายของมัน แต่มันก็ไม่สามารถสื่อสารกับเจ้านายของมันได้ จึงทำให้เขารู้ว่าตัวเองมายังเมืองหลวงแล้ว แต่จินเป่ายังไม่ได้มา เขาเองก็ออกจากจวนตระกูลอี้อยู่หลายครั้งเพื่อเดินหาคนอื่น เพราะข่าวที่ว่าผู้นำตระกูลจางนั้น กำลังจะถูกสถาปนาใหม่หากกลุ่มพวกเขารู้ก็คงจะมายังเมืองหลวงแล้ว แต่ทุกครั้งที่เขาออกจากตระกูลก็จะมีคนคอยติดตามตลอดโดยเฉพาะศิษย์ของเขา มีครั้งหนึ่งเขาเดินไปก็พบกับป้ายประกาศตามจับศิษย์ที่หนีออกจากสำนักเชื่อมจิตรซึ่งหน้าตาละม้ายคล้ายท่านอาจารย์เขาเหลือเกิน แต่มองดีๆก็ไม่ใช่หรือใช่ เขาไม่แน่ใจจึงหยิบป้ายประกาศกลับมาด้วย เมื่อเขามายังโรงเตี้ยมหนึ่งก็เหมือนมีสายตาหนึ่งที่กำลังจับจ้องเขาอยู่ เขาจึงมองขึ้นไปเห็นสตรีผู้นึงกำลังมองเขาอยู่ เขาจึงหันหน้าหนีแล้วเดินต่อไป สตรีผู้นั้นลุกขึ้นและเดินลงมาจากโรงเตี๊ยม เพื่อที่จะเดินไปหาบุรุษผู้นั้น เมื่อสตรีนางนั้นเห็นห่าวอู๋อวี่ตั้งแต่ไกล นางก็ต้องมองตาไม่กระพริบตั้งนานแล้ว นางนั่งดูการกระทำของเขาช่วงที่เขามองแผ่นป้ายด้วยความสงสัยและคุณคิดสักพักหนึ่งเขาก็ดึงป้าย