บททั้งหมดของ No Longer His Submissive Wife: บทที่ 31 - บทที่ 40

“Actually, I can visit Raffy if you ask me to,” patuloy ni Zylah at ngumiti para iparamdam kay Austin na natutuwa siya kay Raffy at gusto rin itong makasama. “I can help her. Pwede ko siyang alagaan pero hanggang doon lang. I can’t commit for a long time. Ayaw kong masaktan at mabigo kapag minahal ko siya bilang anak. Call me unprofessional but just to share with you what I felt with Bryce and Jaxon… Mas masakit ipagtabuyan ng anak kaysa ng asawa. Mas madali ko pang natanggap na ayaw sa akin ni Bryce kaysa noong ayawan ako ni Jaxon at tulungan pa si Jessa para mapahamak ako.”“I’m sorry to hear that…” ani Austin nang ilang saglit natahimik si Zylah. Alam niyang bumalik na naman ito sa nangyari rito months ago. Naalala niya ang anyo nito nang buhatin niya at dalhin sa ER. Putlang-putla at takot na takot. Tinatawag ang pangalan ng asawa at anak habang iniiyakan ang pinagbubuntis nitong nalaglag. “I really wanna help Raffy, too. That’s true.” Matamis na ngumiti si Zylah. “Gusto kong tul

Nakailang doorbell na si Zylah ay wala pa rin nagbubukas ng pinto para sa kaniya. Ayaw niya man ay napilitan siyang mag-text kay Bryce para sabihin na may kailangan lang siyang kunin na mga gamit. Saktong pag-sent niya ng message ay bumukas na ang pinto at iniluwa si Bryce. “May kukunin lang ako…” mahinang imporma ni Zylah. Wala siyang plano makipagtalo kaya gano’n na lang. Hindi na rin magtatagal at aalis siya ng Pilipinas kaya hindi na niya makikita pa itong sina Bryce maliban kung may hearing sila sa kasong isasampa niya. “Okay lang naman siguro, ‘di ba?” paninigurado niya. Umatras si Bryce para papasukin siya. Nakita niya si Jessa na nakaupo sa sofa kasama ang dalawang bata. Gusto niyang batiin si Jaxon at tawagin, mayakap man lang sana kahit paano pero sa masamang tingin lang ang ibinibigay nito sa kaniya. Kahit ngiti ay hindi na niya itinuloy para sa anak, nawalan na siya ng gana. Naisip niya si Raffy. Ibang-iba ang batang ‘yon kay Jaxon. Si Raffy ay kahit malayo pa ay masaya

“Ma…” usal ni Zylah nang sagutin na ng mama nito ang tawag niya. “Kumusta po kayo, Ma?” naiiyak niyang tanong. “Si Zylah po ito… Ano po ang nangyari kay Papa?” Nalulungkot siya sa nangyari sa ama kaya hindi niya maiwasan ang maiyak. Kahit sinabi ni Belinda na ligtas ang ama niya, ayon na rin sa mama niya, ay hindi pa rin niya maiwasan mag-alala. Iniwasan niya kasi ang mga magulang kausapin dahil ayaw niyang maapektuhan ang mga ito sa nangyari sa kanila ni Bryce. Iniwasan niya para nga hindi ganito na masaktan ang mga magulang para sa kaniya. Pero kahit anong iwas niya na maapektuhan ang mga ito ay gano’n pa rin pala dahil sa kawalanghiyaan ng babaeng sinungaling na ang pangalan ay Jessa. Ang masaklap pa ay may ibang version pang pinaabot sa mga magulang niya, sinabi pang siya ang pinalayas ni Bryce. Pinalabas pa na siya ang may ginawang masama. “Zylah, anak…” ani ng mama niya. Nasa boses nito ang pag-aalala para sa kaniya. “Mabuti at natawag ka na, anak… At iba na pala talaga ang nu

“Mommy…” inaantok na wika ni Raffy pagkatapos niya ito basahan ng kuwento. “Yes, baby?” masuyo niyang tanong sa batang nakatitig sa kaniya. Nginitian. Napakagandang bata ni Raffy. Kamukha ito ni Austin kung tutuusin pero nakuha rin ang magandang genes ni Rachel kaya nagmukhang anghel ito. At hindi lang ito napakaganda, napakabait pa. Hindi niya makita ang pagiging spoiled dito, malayong-malayo sa anak niyang si Jaxon na kailangan laging pagbigyan ang gusto. Nasabi niya iyon kasi kanina ay gusto pa nitong kumain ng kung ano-ano habang nasa dinner sila, sinabi ni Austin na hindi pwede at gabi na kaya hindi na ito nangulit. At nang payagan ito gumamit ng iPad ni Austin ay ito mismo ang kusang tumigil sa kaka-scroll at laro nang makitang 8:30 PM na. Sinabi pa sa kaniya na hanggang ganoong oras lang ito allowed ng daddy niya gumamit ng gadgets kaya sunod ay huwag niyang kalimutan.Sabagay at gano’n din naman si Jaxon noon, nakokontento sa kung anong pwede lang kainin nito dahil nakaban

Nang makatulog na si Raffy ay lumabas na ng kuwarto nito si Zylah. Wala si Austin sa sala at wala rin sa dining room. Malaki ang mansion ni Austin, triplehin ang bahay na pinagawa ni Bryce.Nang maisip ni Zylah ang bahay na pinagawa ni Bryce noon para sa kaniya ay agad siyang nakaramdam na naman ng sama ng loob para rito. Huminga siya ng malalim para kalmahin ang nararamdaman. Hindi niya dapat sirain ang isipan niya dahil kay Bryce at sa mga pangako nitong dinala ng hangin.“It’s okay…” kausap ni Zylah sa sarili. She even smiled to herself. Hindi na niya dapat panghinayangan ang pagmamahal na nilaan niya kay Bryce, wala na iyong kwenta, wala ng silbi. Kung may nakakahinayang man ay ang panahon at sakripisyo niya para sa pamilyang napakadali lang naman palang masira.Pero ano ba ang dapat niyang isipin pa? Si Jessa na ang sentro ng buhay ng mag-ama niya kaya dapat maging masaya na lang siya na nakalaya sa panloloko ni Bryce at pagmamanipula. At the end, buhay pa rin naman siya at iyon