เหนือหัวใจภาคี의 모든 챕터: 챕터 151 - 챕터 157

หลังจากภาคีขอเติมพลังด้วยรสจูบของเหนือฟ้า เขาก็แต่งตัวเป็นหนุ่มชาวไร่ขับรถเอทีวีออกไปเพื่อไปช่วยลุงสำรวยแยกควายป่วยที่พักอาศัยอยู่ในแต่ละโซนเพื่อไม่ให้กลุ่มควายที่ป่วยไปปะปนกับสัตว์ที่ยังมีสุขภาพดีด้วยคำแนะแนวจากเจ้าหน้าที่ต้องการให้เขาแยกสัตว์ป่วยและเร่งทำวัคซีนป้องกันโรคให้กับควายอย่างเคร่งครัด ทว่าด้วยจำนวนของควายที่ไถ่ชีวิตมานั้นมีจำนวนมากเกินกว่าจำนวนวัคซีนที่ปศุสัตว์จังหวัดมี เขาจึงต้องรอเวลาให้เจ้าหน้าที่ประสานงานทีมสัตวแพทย์ลงมาฉีดวัคซีนลูก ๆ ควายของเขาทั้งหมดพ่อเลี้ยงหนุ่มตรากตรำก้มหน้าก้มตาต้อนควายเข้าคอกชั่วคราวที่จนกินเวลาถึงบ่ายโมง แล้วยังตระเวนขับรถตะลอนไปทั่วไร่เพื่อทำให้พื้นที่โดยรอบนั้นสะอาดและปราศจากเชื้อโรค รวมทั้งเตรียมกันอาณาเขตปลอดโรคให้เป็นสัดส่วน รวมทั้งเตรียมเสบียงน้ำและอาหารให้กับควายทั้งหมดด้วยความเหน็ดเหนื่อย จนเหงื่อโทรมกายใบหน้าและผิวเริ่มเกรียมแดด"ป้อเลี้ยงวันนี้พ่อแค่นี้ก่อนเถอะครับ ป้อเลี้ยงขับรถกลับมาเหนื่อย ๆ ไปพักก่อนเถอะ" ลุงสำรวยบอกระหว่างขนหญ้าสดและฟางแห้งวางไว้ให้ควายที่เริ่มมีอาการป่วย"ผมไม่เหนื่อยหรอกครับ อ้อแล้วไอ้อินกับพี่เดือนเพ็ญไปดูคว

มื้อเช้าสุดพิเศษนี้ทำให้เหนือฟ้ากับภาคีประทับใจจนน้ำตาไหล ถึงแม้ครัวจะเละเทะเต็มไปด้วยไส้แซนด์วิชที่กระจุยกระจายอยู่เต็มพื้น แต่ได้ลิ้นพิฆาตของแก๊งหมาโกลเด้นช่วยปาดเช็ดจนไม่เหลือคราบ ทำให้นิ่มฟ้ากับน่านฟ้าที่อาสาทำความสะอาดครัวไม่ต้องเช็ดถูอะไรมากมาย"อันนี้แซนด์วิชหน้าอะไรคะ" เหนือฟ้าหยิบแซนด์วิชโรลเสียบไม้ขึ้นมาถามสามแฝด"ชันวิกไฉ้ปะตูน่ะ" หมูยอพยายามออกเสียงสำเนียงฝรั่ง"บ่าใจ้มันเยียกว่าแชนวิกปาตุ๊น่าตั่งหาก" แป้งจี่เถียงหมูยอ"พอเถอะมันก็เรียกว่าปลาทูน่าเหมือนกันนั่นแหละ" แม่รีบคัดค้านการโต้วาทีของลูกทั้งสองก่อนที่มื้อเช้าจะจบลงด้วยสงครามปลาทูน่า"แล้วของน้ำเงี้ยวล่ะทำแซนด์วิชอะหยังให้ป้อกับแม่กิ๋น" ภาคีโพล่งถามลูกสาวที่กำลังกะพริบตาวิบวับมาให้อย่างรู้ใจ"ก๋องงิ้วกือไฉ้ฉะหยัดไข่เยะเยะเทะเทะ" น้ำเงี้ยวอธิบายแล้วหยิบแซนด์วิชสลัดไข่โรลส่งให้พ่อกับแม่คนละไม้เพราะชื่อไส้สลัดไข่เละเละเทะเทะทำให้สองผัวเมียชำเลืองมองหน้ากันจนไม่กล้ากิน เด็กหญิงหน้าม้าเต่อขมวดคิ้วชนกันรู้สึกเคืองนิด ๆ ที่พ่อกับแม่ทำท่าทางไม่ไว้เนื้อเชื่อใจในรสชาติ"ป้อกับอี่แม่บ่กิ๋นก๊ะ" บะแต๋งกินแซนด์วิชของน้ำเงี้ยวให้พ

รถจี๊ปคันดำจอดส่งเหนือฟ้าหน้าบ้านขณะที่ลูกทั้งหกกำลังปูเสื่อทำกิจกรรมอยู่ใต้ต้นนางพญาเสือโคร่ง โดยมีบะแต๋งกำลังนั่งอ่านดูอนิเมะเรื่องโปรดผ่านทางโทรศัพท์ ส่วนนิ่มฟ้ากับน่านฟ้าก็กำลังเล่นเป็นควายให้แป้งจี่กับน้ำเงี้ยวขี่หลัง มีเพียงหมูยอที่กำลังนั่งละเลงสีเทียนลงบนกระดาษปอนด์ขนาดเท่าเอสี่เพียงคนเดียว"กลับมาแล้วจ้ะ" เหนือฟ้าทรุดตัวลงนั่งบนเสื่อ "เดี๋ยวแม่จะสอนภาษาอังกฤษนะคะ ใครพร้อมเรียนแล้วบ้างยกมือขึ้น" แม่ลูกหกขอแนวร่วมทว่ากลับไม่มีลูกคนไหนเลยที่สนใจเธอบะแต๋งชำเลืองมองแม่ที่ทำสีหน้าผิดหวังจึงเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วลุกไปนั่งข้างแม่ "อี่แม่ไปฟินมาซะนานเลยนะ" เด็กชายแซว เหนือฟ้าคลี่ยิ้มเขินอาย"ก็แม่กับพ่อไม่ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันนานแล้วนี่ อ้อ..ทำไมน้องแฝดสามของลูกถึงทำเย็นชากับแม่จัง" เธอถามพลางเหล่มองหน้าหมูยอ แป้งจี่ น้ำเงี้ยว"น้องงอนอี่แม่น่ะสิ" เด็กชายถอนหายใจแรง "นี่ก็จะได้เวลาข้าวตอนแล้ว เฮาไปทำกับข้าวกั๋นเต๊อะเดี๋ยวแต๋งเป๋นลูกมือเองครับ""แต่แม่ยังไม่ได้ง้อน้องของลูกเลย" เหนือฟ้ากลัวว่าถ้าเธอไม่รีบง้อเดี๋ยวลูกจะงอนไม่หาย"บ

หลังจากที่ทุกคนออกจากห้องพัก ภาคีก็รีบคลุมโปงนอนเพราะเขาเห็นสายตาของเหนือฟ้าที่จ้องเขม็งมาที่เขาตลอดเวลาก็เดาได้แล้วว่าเธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว"ไม่ต้องมาทำเป็นหลับเลยค่ะ" เธอบอกแล้วขยำแก้มก้นเขาสองสามที "ถ้าพี่คีไม่เปิดอกคุยกับเหนือดี ๆ เหนือจะอดข้าวให้นมเหี่ยวเลย""เฮ้ย...ไม่นะไม่เอาแบบนี้ครับ" คนป่วยรีบเปิดผ้าห่มออกแล้วรวบกอดรอบเอวหนาของภรรยา"งั้นก็เลิกปิดบังปัญหาสักที เราเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ หรือเปล่าคะ" เหนือฟ้าบอกแล้วซุกหน้าลงกับแผ่นอก "พี่คีไม่รักเหนือเหรอคะ"เขารวบกอดรอบตัวเธอจูบซับลงบนหน้าผากมน "รักสิครับ รักมากด้วย""ถ้ารักก็ต้องเชื่อใจว่าเหนือจะผ่านอุปสรรคทุกเรื่องไปพร้อม ๆ กับพี่คีสิคะ" เสียงสั่นเครือเอ่ยแนบกับซอกคอ ริมฝีปากนุ่มจรดจูบลงไปเพื่ออ้อนขอให้เขาเชื่อว่าเธอจะรับมือสถานการณ์ลำบากเหล่านี้ได้คนป่วยหลุบตามองสองแขนโอบกอดร่างอวบแน่นขึ้น เรียวปากพรมจูบไปทั่วดวงหน้ากลมหวานที่เขาหวงแหน นัยน์ตาอ่อนล้าเหลือบมองรอยเย็บที่หางคิ้วด้วยหัวใจที่เจ็บแปลบ "สุมาเต๊อะหนุนน้อย""สุมาเต๊อะอีกแล้ว พูดเป็นคำเดียวเหรอคะ" เจ้าของเสียงหวานกระซิบข้างแก้ม ตามด้วยการจุมพิตนุ่มนวลลงบนกลีบปากซ